Του Στάθη Κορμέτζα
Αυτή είναι μια πονεμένη ιστορία, και όποιος δεν αντέχει τον πόνο δεν πρέπει να την διαβάσει.
Και σε πολλές άλλες ιστορίες μου υπάρχουν αρκετές δόσεις γέλιου αλλά και πόνου.
Στη συγκεκριμένη ιστορία υπάρχει μόνο πόνος, και μη γελάσετε γιατί ίσως κάτι κάποτε θα νιώσετε και εσείς.
Στη δικιά μου περίπτωση oλα ξεκίνησαν από την επιμονή μου για αγορά ενός ακόμα ακινήτου, αυτή τη φορά στο Κάτω Σούνιο, λες και χωρίς αυτό το ακίνητο θα ένιωθα κάποια στέρηση.
Και στην περίπτωση αυτή και πάλι ξέχασα την ηλικία μου, μια σπουδαία εφαρμογή θα ήταν να εμφανίζεται με κόκκινο η ηλικία κάθε φορά που κοιτάμε τον καθρέφτη, όπως γίνεται με τα μοντέρνα αυτοκίνητα που δείχνουν την ταχύτητα και το stop στο παρμπρίζ μπροστά.
Το ακίνητο αυτό ήταν μικρό αλλά με δυσανάλογα μεγάλο κήπο και αυλές , και παρόλο που υποτίθεται πώς θα το αγοράζαμε με το κλειδί στο χέρι, πράγματι στην προσπάθεια να ανοίξουμε την πόρτα, μας έμεινε το κλειδί στο χέρι, ίσως αυτό να εννοούσε η πωλήτρια.
Έκρινα σκόπιμο λοιπόν να πεταχτώ μέχρι το Λαύριο στην αγορά για τις σχετικές προμήθειες εργαλείων και υλικών.
Εντόπισα ένα πολυκατάστημα όπου περισσότερο εμπόρευμα υπήρχε απλωμένο έξω στο πεζοδρόμιο και στο δρόμο, παρά στο εσωτερικό.
Μέσα στο μαγαζί υπήρχαν τρείς μεγαλόσωμοι μεσήλικες-με πείρα είπα μέσα μου για να με βοηθήσουν- που ενώ θα έπρεπε ναι είναι έξω στο δρόμο να καπνίζουν, αυτοί κάπνιζαν συγχρόνως και μανιωδώς, απολαμβάνοντας και μεζέδες στη λαδόκολλα και τσίπουρα πάνω στον πάγκο.
Τους κοίταξα, με κοίταξαν κι αυτοί λίγο περίεργα τα άσπρα μαύρα ρούχα μου τα boss που ήδη είχαν λερωθεί από καπνό και σκόνη.
Δεν μιλούσαν, περίμεναν να αρθρώσω κάποια λέξη ως ένδειξη της προέλευσης μου.
Άρχισα λοιπόν να απαριθμώ ένα-ένα τα εργαλεία, τα εξαρτήματα, και τα υλικά που ήθελα, και αυτοί με το καθένα που ζητούσα, σήκωναν το ακουστικό για να ρωτήσουν κάποιον για τιμή, εγώ όμως συνέχιζα, και στον πάγκο άρχισαν να συσσωρεύονται κάθε είδους υλικά και εργαλεία.
Παραξενεύτηκα λιγάκι που δεν καταλάβαιναν τα ονόματα των εργαλείων που ζητούσα, και έπρεπε να τα περιγράφω με τι μοιάζουν και τη χρήση τους.
Όπου υπήρχαν απορίες βρίσκαμε τη λύση, όπως με ροδέλες λαστιχένιας για βρύσες, μπαταρίες, και σιφώνια όπου μη ξέροντας τι διατομή, μου έδιναν όλο το σετ με ροδέλες όλων των διαστάσεων. Ήταν κάτι σαν τους κρίκους που χρησιμοποιούν οι χρυσοχόοι για να βρουν τη βέρα που ταιριάζει στο δαχτυλάκι της υποψήφιας αρραβωνιαστικιάς η νύφης.
Το ίδιο γίνονταν και με τα κλειδιά, μην ξέροντας το μέγεθος έπαιρνα όλο το σετ κλειδιών, κατσαβιδιών, άλλεν κλπ.
Και ενώ εγώ περίμενα ένας τους, συνάμα με τα τσίπουρα που γέμιζε, να καταγράφει, να κοστολογεί, και να τα συσκευάζει τα πράγματα μου σε σακούλες, αυτοί κοίταζαν πού και πού έξω προς την πόρτα.
Και πράγματι στην πόρτα φάνηκε κάποιος κύριος στις ίδιες διαστάσεις η λίγο μεγαλύτερος από τους άλλους τρείς, που μάλλον έρχονταν από το καφενείο, με τα στραγάλια από τη χούφτα του να πετάγονται και να μπαίνουν στο ανοιχτό του στο στόμα.
-Τι είναι όλα αυτά ρε σεις στον πάγκο, κάνετε απογραφή στο εμπόρευμα για να περάσει η ώρα?
Εκεί διαπίστωσα πως οι άλλοι τρείς δεν ήτανε υπάλληλοι, απλά περνούσανε την ώρα τους χαζεύοντας με τύπους σαν εμένα.
Για να βοηθήσω στην αμηχανία, πετάχτηκα και εξήγησα πως πήρα μερικά απαραίτητα για διαφορές επισκευές στο νέο σπίτι που απόκτησα.
Αυτός με κοίταξε καλά και λέει:
-Κύριε μου, πριν χάσουμε τόση ώρα με όλα αυτά και βγάλω το λογαριασμό, μήπως είναι καλύτερα να σας στείλω έναν μάστορα να σας τα φτιάξει όλα μην τυχόν και λερωθείτε κιόλας κοιτάζοντας τα ρούχα μου.
Απτόητος εγώ τους έβαλα να τα καταγράψουν, και υποσχέθηκα πώς θα βλεπόμασταν συχνά. Βέβαια στη συνέχεια διαπίστωσα ότι μάλλον δεν θα ξανάβλεπα ούτε τους χασομέρηδες ούτε το αφεντικό.
Φεύγοντας, εκτός από τη μεταφορά των σιδηρικών, στο σπίτι έπρεπε να βρεθεί και χώρος για όλα αυτά τα εργαλεία και υλικά, θέμα σοβαρό που προκάλεσε τον πρώτο τσακωμό με τη γυναίκα μου στο σπίτι.
Και ενώ τα εργαλεία και τα υλικά ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν κάθε πιθανή ζημιά, και μάλιστα όπως το προέβλεψα εμφανίστηκαν πολλές ζημιές- πολλών ειδικοτήτων-, και όχι για έναν μόνο μάστορα που πρότεινε ο έμπορος του καφενείου.
Αυτά που αγόρασα προκαταβολικά ήταν καλά, οι δυσκολίες προέκυψαν από ένα άλλο εργαλείο, το πιο πολύπλοκο από όλα, το σώμα που δήθεν τα κάνει όλα.
Το σώμα μου βρέθηκε σε όλες τις πιθανές τις στάσεις, για να μπορέσει το εργαλείο να φτάσει στη ζημιά. Το πιο επώδυνο ήταν από ανάσκελα και μπρούμυτα, να ξανασταθώ στα διό μου πόδια. Τότε κατάλαβα τι τράβηξε το ανθρώπινο είδος να σηκωθεί σε όρθια στάση.
Μέχρι το απόγευμα συνδέθηκαν και διορθώθηκαν διάφορα και πλέον δούλευαν.
Μετά τον ύπνο το βαθύ λόγω της κούρασης , την άλλη μέρα το πρωί αυτό που δούλευε με δυσκολία ήταν το κορμί μου, λες και το βραδινό το τσάι είχε μπετόν και κόλλησε τους μύες με τα οστά μου.
Σηκώθηκα με δυσκολία αλλά ήταν αδύνατο να βάλω κάλτσες και παπούτσια, μου φαίνονταν πως ήταν πολύ μακριά από μένα η τα χέρια μου είχανε κοντύνει.
Η σιλικόνη, το W-40, και το γράσο δεν μπορούσαν να λιπάνουν τις κλειδώσεις μου, τα γόνατα, τους ώμους μου, τη μέση μου, για να μην τα εξιστορήσω όλα.
Το θεώρησα παροδικό, ίσως έφταιγε και η θάλασσα που ήτανε πολύ κοντά, αυτή η γειτνίαση δεν είναι πάντοτε καλή, άφησα λίγες μέρες να περάσουν μην τυχόν και ο χρόνος με γιατρέψει, αλλά η δυσκαμψία χειροτέρευε. Σκέφτηκα να μην ταπεινωθώ πηγαίνοντας πίσω στο κατάστημα, δεν μου έφταιγαν τα εργαλεία.
Πήγα λοιπόν σε άλλον μάστορα-τον ορθοπεδικό- που ασχολείται με το πιο δύσκολο εργαλείο, τον σκελετό του ανθρώπου.
Στην απεικόνιση φάνηκαν όλες οι ζημιές στο σώμα μου αν και δεν ήτανε και πολύ καλύτερα πριν τα μαστορέματα που προκλήθηκαν από τα εργαλεία.
Με όλες αυτές τις ασπρόμαυρες εικόνες να φωτίζονται σαν έργα τέχνης, θυμήθηκα την περίπτωση ενός πολύ καλού μου φίλου που δεν υπάρχει πιά.
Το βασικό το πρόβλημα του φίλου αυτού ήταν η πλήρης αναντιστοιχία του εγκεφάλου με το σώμα του. Ο εγκέφαλος του ήταν τόσο δραστήριος και απαιτητικός που λίγα σώματα θα μπορούσαν να τον υποστηρίξουν, πόσο μάλλον του φίλου μου το σώμα που ήταν η περιγραφή του καχεκτικού. Με όλο το κορμί του είχε θέματα αλλά δεν παραπονιούνταν.
Όμως κάποια στιγμή ατύχησε, έπεσε στο μπάνιο νύχτα με σοβαρές συνέπειες και συνέχειες. Αφήσαμε λίγους μήνες να περάσουν, και τον επισκεφθήκαμε στο πολυτελές κέντρο αποκατάστασης, ο φίλος μου βέβαια δεν ήθελε αποκατάσταση, ήθελε ολική αντικατάσταση.
Η γλυκιά η σύντροφος μου που με συνόδευε και ήταν ενημερωμένη για την πρωθύστερη κατάσταση τον ρώτησε με ευγένεια:
-Πως νοιώθετε, πως είστε τώρα ?
-Ευχαριστώ κορίτσι μου, καλά είμαι, αλλά όχι τόσο καλά όπως ήμουν πρώτα !
Η περίπτωση μου βέβαια είχε και συνέχεια, οι ακτινογραφίες δεν γιατρεύουν, τις « Εκφυλιστικές αλλοιώσεις σπονδυλοαρθροπαθείας. Οστεοπενική απεικόνιση σπονδύλων.» ίσως κάποτε στο μέλλον, οπότε θα ακολουθήσουν ειδικές φυσιοθεραπείες, κρέμες μασάζ και άλλες επισκέψεις.
Ο ορθοπεδικός που εντόπισα στη γειτονιά μου, μάλλον από καλοσύνη, η από άγνοια του τι χρεώνουν άλλοι, με χρέωσε με κάτι λογικό, και έτσι δεν προστέθηκε και αυτό στο κόστος εργαλείων, υλικών, θεραπειών.
Τον ευχαρίστησα με ευγένεια, ταυτόχρονα διασκεδάζοντας τον με το εξής ανέκδοτο:
Ένας μεγαλογιατρός ετοιμάζεται να φύγει το πρωί από Κηφισιά για να κατέβει στο γραφείο του στο Κολωνάκι. Του λέει όμως η γυναίκα του πριν φύγει να κάνει κάτι με τον νεροχύτη που στάζει στην κουζίνα.
Βρίσκει λοιπόν στο ipad τον πλησιέστερο υδραυλικό, του στέλνει μήνυμα, και ο υδραυλικός καλοντυμένος και με κομψό τσαντάκι εμφανίστηκε στην πόρτα. Ο γιατρός του έδειξε την κουζίνα παρακαλώντας τον να κάνει γρήγορα γιατί πρέπει να πάει στο ιατρείο.
Σε πέντε λεπτά Ο υδραυλικός τελείωσε, και ο γιατρός τον ρώτησε τι του οφείλει.
-500€ λέει ο υδραυλικός, δείχνοντας τον τιμοκατάλογο στο ipad
-500€ για 5 λεπτά δουλειά ? Κύριε μου εγώ γιατρός είμαι, αλλά δεν τολμώ να ζητήσω 500€για 5 λεπτά επίσκεψη!
-Κι εγώ, λέει υδραυλικός, ντρεπόμουνα να ζητήσω 500€για 5 λεπτά επίσκεψη όταν ήμουνα γιατρός.
Δεν θα επαναλάβω το ίδιο λάθος με την περιποίηση του κήπου, θα καλέσω κηπουρό περιοχής, ελπίζω να μην έρθει και αυτός με ipad και πει πως παλαιότερα ήτανε και αυτός γιατρός.
Σημ: Συνέπεια του πόνου είναι πως το χρονογράφημα αυτό δεν μπορούσα να το γράψω με τα δάχτυλα, το υπαγόρευσα στον υπολογιστή που βέβαια σε πολλά σημεία με διόρθωνε, θα τον μάθω, που θα πάει.
Κάτω Σούνιο 10/2024