Του Γ. Λακόπουλου
Ακόμη δεν ξεκίνησε η πορεία προς τις «εκλογές» της 5ης Νοεμβρίου-, στις οποίες ένα άγνωστο εκλογικό σώμα θα αναδείξει τον επικεφαλής ενός αγνώστου κομματος – και άρχισαν τα παρατράγουδα και τα κόλπα. Πέρα από τη γνωστή διαφωνία για την ηλεκτρονική ψηφοφορία, υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες των ίδιων πράγματων- με πρωταγωνιστές τη Φώφη Γεννηματά και τον δήμαρχο Αθηναίων -μέχρι στιγμής.
Σε πρόσφατο άρθρο του στα ΝΕΑ ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου – από τα ακέραια ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πολύπειρος και από τους φερόμενους ως «μέντορας» Φώφης – έγραψε ότι η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ξεκαθάρισε: «Ο νέος φορέας θα είναι πολυκομματικός. Ένας συνασπισμός κομμάτων. Ένα συνεργατικό εκλογικό σχήμα με σημείο αναφοράς τις αρχές και τις αξίες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας».
Και συμπλήρωσε:
«Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ με απόλυτη σαφήνεια η Φώφη ξεκαθάρισε. Το ΠΑΣΟΚ δεν διαλύεται. Άλλωστε όσοι συμμετέχουν στο νέο εγχείρημα πρέπει να γνωρίζουν ότι η δύναμή και του νέου φορέα έρχεται από το παρελθόν, από το ιστορικό φορτίο του ΠΑΣΟΚ». 
Εκ παραλλήλου, κατά τις πληροφορίες, ο Κώστας Λαλιώτης επιδιώκει να κλείσει τη συζήτηση για διάλυση του ΠΑΣΟΚ, προωθώντας στο επικείμενο συνέδριό του το δίλημμα: «Αυτοδιάλυση ή επανίδρυση» -με τη βεβαιότητα ότι θα υπερισχύσει συντριπτικά το δεύτερο.
Μάλλον είναι και οι δυο μακριά νυχτωμένοι. Στις αρχές της εβδομάδας Φώφη Γεννηματά έβαλε την υπογραφή της στο ακόλουθο κείμενο, προς την Επιτροπή Αλιβιζάτου:
«Με την παρούσα, θέτω υποψηφιότητα για την εκλογή μου ως επικεφαλής του υπό σύσταση νέου ενιαίου πολιτικού φορέα, στις εκλογές που θα διεξαχθούν στις 5 και 12 Νοεμβρίου 2017.
Δηλώνω ταυτόχρονα ότι δεσμεύομαι από όλες τις αποφάσεις της υπό την προεδρίασαςΑνεξάρτητηςΕπιτροπήςκαι ιδιαίτερα από αυτές που αφορούν την υποβολή της παρούσας υποψηφιότητας, τη διεξαγωγή του προεκλογικού αγώνα, τους κανόνες διαφάνειας, τους όρους και τη διαδικασία της ψηφοφορίας και το αποτέλεσμα της τελευταίας.
Αυτονόητο τέλος είναι, Κύριε Πρόεδρε, ότι θα συμμετάσχω στην ίδρυση και δράση του νέου πολιτικού φορέα».
Το μυστικό σ’ αυτό το κείμενο βρίσκεται στη φράση «υπό σύσταση νέου ενιαίου πολιτικού φορέα». Για την ακρίβεια στη λέξη «ενιαίου». Αλλά και στη διαβεβαίωση ότι θα μετέχει στη δράση του. Χωρίς διευκρινίσεις για την τύχη του κόμματος που την εξέλεξε πρόεδρο το 2015 για να το ανασυντάξει και όχι να το καταστήσει συνιστώσα άλλου κόμματος, ή να το διαλύσει.
Είναι προφανές ότι η δέσμευση για τον «ενιαίο φορέα» που αναλαμβάνει η Φώφη Γεννηματά, -είτε εκλεγεί η ίδια επικεφαλής του είτε όχι και σε συνδυασμό με τη διαβεβαίωση ότι θα συμμετέχει στη ίδρυσή του, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες,- ισοδυναμεί με δόλια εκτέλεση τού ΠΑΣΟΚ. Ειδικά αν δεν είναι αυτή η νικήτρια, αλλά κάποιος από όσους θέλουν να διαλυθεί το Κίνημα και το δηλώνουν.
Ότι το ίδιο κείμενο υπέγραψαν όλοι οι υποψήφιοι δεν έχει αξία, αφού το μόνο υπαρκτό κόμμα με οργανωτική πυραμίδα, του οποίου η διάλυση αλλάζει τα δεδομένα είναι το ΠΑΣΟΚ.
Αυτή η δέσμευση έρχεται καταφανώς σε αντίθεση με τον «πολυκομματικό φορέα» και την διατήρηση του ΠΑΣΟΚ με τον τίτλο του και τα σύμβολά του, όπως πιστεύει ο Μιλτ. Παπαϊωάννου-έχοντας σχετικές διαβεβαιώσεις προφανώς- αλλά και με το ενδεχόμενο να αποφασίσει «επανίδρυση» το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και όχι αυτοδιάλυση, όπως ελπίζει ο Λαλιώτης.
Πρακτικά η Γεννηματά υπογράφει το τέλος του ΠΑΣΟΚ και δεσμεύεται να το οδηγήσει σε απορρόφηση στον «ενιαίο φορέα» – αλλιώς τι ενιαίος θα είναι. Αυτή είναι η μόνη λογική ερμηνεία της δήλωσης που υπέγραψε καθώς δεν νοείται να συνυπάρχουν και το ΠΑΣΟΚ και ο ενιαίος φορέας, με κάποιο όνομα και κάποιο σύμβολο που θα επιλεγεί.
Πολύ περισσότερο στην περίπτωση που εκλεγεί κάποιος άλλος επικεφαλής, ο οποίος κατά τη συγκρότηση του «φορέα» θα κάνει ιδεολογικές και πολιτικές επιλογές που δεν συνάδουν με την ιδρυτή διακήρυξη, το καταστατική και την πολιτική ιστορία του ΠΑΣΟΚ.
Όπως ο Στ. Θεοδωράκης, που μιλάει για… “ανοιχτό κεντρο” ή ο Γ. Καμίνης που προσφωνεί τον εαυτό του «ηγέτη» ενός άλλου κόμματος- αναφερόμενος στην προεκλογική περίοδο του Δημοψηφίσματος, όταν ο ίδιος ως “ηγέτης του Ναι” το οδήγησε σε ήττα. Ο ίδιος λέει ότι «πρέπει να πάμε σε έναν ενιαίο φορέα με τάσεις φυσικά αλλά χωρίς κόμματα, ενιαία ως ένα κοινό σώμα».
Αλλά το θέμα με τον Καμίνη αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν δίστασε να προσβάλλει τους Αθηναίους που τον εξέλεξαν για να διευθύνει τη πόλη, λέγοντας ότι ο ίδιος βλέπει τον εαυτό το ως δήμαρχο μερικής απασχόλησης. Ήτοι, αν εκλεγεί επικεφαλής στο νέο φορέα θα διατηρήσει και το δημαρχιακό αξίωμα.
«Όλοι οι προκάτοχοι μου ήταν μέλη πολιτικών κομμάτων και μάλιστα εξαιρετικά δραστήρια το πρόβλημα είμαι εγώ; ….. Δεν θα αποχωρήσω και θα συνεχίσω κανονικά να κάνω τη δουλειά μου μέχρι το πέρας της θητείας μου».
Με άλλα λόγια ο δήμαρχος θα παραμείνει δήμαρχος, αλλά θα έχει και το χρόνο να στήσει εξ αρχής ένα καινούργιο κόμμα με φιλοδοξίες, που «θα αποτελέσει σεισμό στο πολιτικό σύστημα». Ποιος κοροϊδεύει ποιον;
Το συμπέρασμα είναι ότι η Βαβυλωνία αρχίζει να δείχνει τα χαρακτηριστικά της παρότι μέχρι στιγμής δεν ζητούνται ιδεολογικά και πολιτικά θέματα μεταξύ των υποψήφιων αλλά προσπαθούν να παρασύρουν ο ένας τον άλλος σε επιλογές και μεθοδεύσεις που ήδη υπονομεύουν αυτό που προβάλλουν ότι θα κάνουν -αλλά δεν συμφωνούν πώς θα το κάνουν και τι ακριβώς θα είναι. Ή ο Καμίνης έχει δίκιο ή ο Παπαϊωάννου και ο Λαλιώτης. Ή ισχύουν αυτά που -τους- λέει η Φώφη, ή αυτά που υπογράφει…Τώρα αρχίζουν τα όργανα…
