Του Τάκη Ψαρίδη
Οι θεωρητικοί του κασσελακισμού (καρανίκες, στιχουργοί, ακόμα και σοβαροί καθηγητές) έχουν μετατρέψει τον ναρκισσισμό σε ..αμεσοδημοκρατία(!) Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι και μόνο η ύπαρξη θεωρητικών(sic) του κασσελακισμού προκαλεί την θυμηδία..
Η «αδιαμεσολάβητη» επιδίωξη του Κασσελάκη με τον λαό και με τα μέλη του κόμματος, με το μόνο που δεν έχει καμία απολύτως σχέση είναι η αμεσοδημοκρατία. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να κατανοήσει την βαθιά έννοια της αμεσοδημοκρατίας και να την υπηρετήσει ένα άτομο που όχι μόνο δεν είναι αριστερός, αλλά είναι και απολιτίκ;
Αδιαμεσολάβητη σχέση με τον λαό μπορεί να εφαρμόσει και ο Βελόπουλος, όπως και τόσοι δικτάτορες και βασιλείς στην Ιστορία. Το παράδειγμα της εκλογής των ευρωβουλευτών από την βάση, δεν έχει καμία αξία όταν ψηφίζονται σχεδόν μόνο αυτοί που πίνουν νερό στο όνομα του «Εκλεκτού»..
Να το πούμε καθαρά. Η αδιαμεσολάβητη σχέση του Στέφανου είναι η μόνη σχέση που μπορεί να ανεχτεί και να έχει ένα άτομο που νιώθει «Μεσσίας» και «Εκλεκτός». Ένα άτομο που από την ίδια τη «φύση» του δεν αντέχει καμία αμφισβήτηση, κανέναν έλεγχο και κριτική από κομματικά όργανα και δημοκρατικές διαδικασίες. Γι’ αυτό και τα όργανα είχαν να συνεδριάσουν μήνες και κλήθηκαν μόλις «καρφώθηκε» η κινητοποίηση των 87. Εν ολίγοις, η αδιαμεσολάβητη «αμεσοδημοκρατία» ειναι η μόνη σχέση που μπορεί να έχει ο Κασσελάκης ως «Στέφανος της Ελλάδας» όπως ο ίδιος αυτοαποκαλείται.
Ένα άλλο ανόητο και φαιδρό «επιχείρημα» είναι ότι απ’ τη στιγμή που εκλέχτηκε δεν έχουν αφήσει το παιδί ούτε μια στιγμή να ηγηθεί χωρίς «υπονόμευση». Και όμως οι «υπονομευτές» της ΝεΑρ έφυγαν από την πρώτη στιγμή. Ο «αδιαμεσολάβητος» αλώνισε μόνος του σε ένα θεαματικό ουαν μαν σόου (στο οποίο ακόμα και ο Πολάκης αντέδρασε) χωρίς κανείς να τον εμποδίσει, αντιθέτως βρήκε και τις πρόθυμες πόρτες των άλλοτε «βοθροκάναλων».
Η αλήθεια είναι τα γεγονότα. Ότι κάθε φωνή διαμαρτυρίας από τα σοβαρά μέλη και στελέχη του συριζα έπεται πάντα και ποτέ δεν προηγείται της συμπεριφοράς του και των ανερμάτιστων θέσεων του που λέει και ξελέει ανά πέντε λεπτά. Δηλαδή, φαντάζεται κανείς ότι ο ίδιος ο «ηγέτης» θα γελοιοποιεί τον Σύριζα και την κυβερνώσα αριστερά και θα τον ραίνουν με γαρδένιες στον Αργυρό; Από την πρώτη στιγμή που εκλέχτηκε οι προκλήσεις του είναι δεκάδες. Πρόσφατο παράδειγμα η χυδαία ανάρτηση για «μαύρα» στον Σύριζα και η κατηγορία στον Τσίπρα ως «υπονομευτή».
Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι όχι μόνο είναι εντελώς ακατάλληλος για την ηγεσία αλλά και επικίνδυνος. Και μόνο η δήλωση του από το πρώτο βράδυ της εκλογής του ότι «ήρθε το φως» και είναι ο «Στέφανος της Ελλάδας» αρκεί για να καταδείξει ότι το ζήτημα δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική, ανεξαρτήτως αν έχει τεράστιες συνέπειες στην πολιτική ζωή και στην χώρα.
Ακολούθησαν και άλλα πολλά που αποδεικνύουν καθημερινά ότι ο παντελώς άγνωστος που ψήφισαν για να τιμωρήσουν τους «υπονομευτές», όντως βγήκε προβληματικός. Εν τούτοις τον λάτρεψαν περισσότερο γιατί η τροφή κάθε «πιστού» είναι η ύπαρξη «εχθρών» και «υπονομευτών». Ο «Στέφανος της Ελλάδας» δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς «εχθρούς» και «υπονομευτές» ούτε αυτός ούτε οι «πιστοί» του. Γι’ αυτό και τώρα, αυτοί που τον στήριξαν κατηγορώντας τους «υπονομευτές», κατηγορούνται και οι ίδιοι ως «υπονομευτές» και περισσότερο απ’ όλους ο ίδιος ο Τσίπρας.
Το «αδιαμεσολάβητο» λοιπόν είναι στη φύση του ατόμου και ποτέ δεν το έκρυψε. Όντως ο Στέφανος είναι αυθεντικός στο «ψώνιο» του. Όσο γρήγορα και αν μαθαίνει τον ρόλο του, αυτό που είναι να βγει από μέσα του θα βγει. Όμως δυστυχώς για τον συριζα και τη χώρα στις πιο κρίσιμες αποφάσεις η επιλογή του θα ειναι πάντα μέσα από το πρίσμα του προβλήματος του.
Τί προσφέρουν λοιπόν οι αστείες προτροπές «μην μαλώνετε» και να είστε «αγαπημένοι»; Φταίει πάλι αυτή «η διχόνοια η δολερή» της φυλής και κανένας άλλος; Είναι πολιτική αντίληψη αυτή ή η «ζακέτα» της μαμάς; Όλα λοιπόν είναι αναμενόμενα και δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα και αυτοί-ες που πέφτουν από τα σύννεφα ας προβληματιστούν λίγο για τον εαυτόν τους, τουλάχιστον να μην ξαναψηφίσουν ποτέ αγνώστους ό,τι και αν κάνουν οι «υπονομευτές»..
Ο «Στέφανος της Ελλάδας» ή θα μείνει έστω και με ένα συρρικνωμένο κόμμα, προκειμένου να είναι «αδιαμεσολάβητος» αρχηγός, ή θα διαλύσει τα πάντα. Οι εναπομείναντες σοβαροί λοιπόν ας προβληματιστούν και αυτοί. Θα σαπίζουν μαζί με την κυβερνώσα αριστερά περιπατώντας από συνέδριο σε συνέδριο, ή θα σώσουν τουλάχιστον την αξιοπρέπεια τους;
