Του Ιωάννη Δαμίγου
Το ιερότερο των ιδανικών, η ελευθερία. Ο ελεύθερος τρόπος ζωής, έκφρασης, σκέψης και άποψης, αποτελεί την βάση, το εφαλτήριο για μια ποιοτικότερη συνύπαρξη, εν ολίγοις για μια προσπάθεια προσέγγισης της ουτοπίας. Με αρωγό την παιδεία ανθρώπου για τον άνθρωπο, την αλήθεια, που θα πλησιάζαμε, καθώς ανέτοιμοι ακόμη, την εξορίσαμε φοβισμένοι, θεωρώντας την επικίνδυνη.
Το ανελεύθερο μας έδειξαν οι “θεοί”, τον φόβο μας δίδαξαν και την υπακοή στο ανώτερο της τιμωρίας, οι πονηροί κατασκευαστές των δεινών και της κατάρας ικέτες. Άγραφοι νόμοι αρχικά και καταγεγραμμένοι αργότερα, από ειδήμονες του ψεύδους και της απάτης, τιθασεύοντας έτσι την άγνοια εμπρός στο “άγνωστο”, το “ανεξήγητο”, προσδίδοντάς του “θεϊκές” ικανότητες και δυνάμεις ανεξάντλητες ισχύος. Απαίδευτοι παραδοθήκαμε σε μοίρες, αμαρτίες κουβαλώντας και μάλιστα προπατορικές πεισμένοι, με πόρνες ελπίδες μας γαλούχησαν οι επιτήδειοι ταγοί “θεϊκού” λόγου διερμηνείς.
Βοηθήσαμε σε αυτό που καταλήγουμε, μια κοινωνία επίγειας κόλασης, αρνούμενοι και αμαθείς στην άγνωστη ελευθερία, που πολύ εύκολα ερμήνευσαν πανέτοιμοι ως ασυδοσία. Πολιτισμό και πρόοδο την βάπτισαν οι εκμεταλλευτές ευσεβείς και τους καρπούς των θερίζουμε τώρα, γονυπετείς και προσευχόμενοι, οι αδαείς. να τύχουμε παραδείσου.
Να σωπάσουν οι “θεοί” στο ελεύθερο της επιλογής ανθρώπων. Να σωπάσουν οι αυτόκλητοι ιδιοκτήτες ψυχών, οι καθηγητές ηθικής και νομοθέτες υπηρέτες της υποκρισίας. Να σωπάσουν οι ιεροκήρυκες παπάδες του σκότους και του φόβου, να τρομοκρατούν απαίδευτους και να τους μετατρέπουν εκούσια σε γυναικοκτόνους, παιδόφιλους και λογής ακροδεξιούς θύτες.
Συμφωνούμε ή διαφωνούμε, μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, δεν μας πέφτει λόγος κανένας, πως θέλει ο όποιος και η όποια να ερωτευθεί άνθρωπο. Ομόφυλο, ετερόφυλο, ζευγάρι δικαίωμα του καθενός και της καθεμιάς η επιλογή. Δικαίωμα η τεκνοθεσία, η υιοθεσία, η παρένθετη μητέρα και ό, τι ποθεί το ζευγάρι. προκειμένου να αγγίξει την ευτυχία. Υποχρέωση της πολιτείας τα ισότιμα δικαιώματα. Αρκεί να γνωρίζουν την ευθύνη δυσκολίας ανάληψης ενός τέτοιου έργου ως γονείς, ικανοί και δυνατοί να ανταπεξέλθουν, σε σχέση με τις δογματικές αρχές της απαίδευτης και ανέτοιμης κοινωνίας. Η οποία υποκριτικά, μα η αλήθεια είναι και ακούσια λόγο ανικανότητας, παραβλέπει τα δικά της καθημερινά δράματα, τα “νόμιμα”, “ηθικά” μα και … χριστιανικά, τις αποτυχίες της που καθημερινά “κοσμούν” τα λογής δελτία ειδήσεων, ανησυχώντας τα μάλα για τα ομόφυλα ζευγάρια προκαταβολικά. Ίσως είναι μια φυσιολογική αντίδραση από την άλλη, εμπρός στην τραγική αποτυχία διαπαιδαγώγησης των παιδιών ετερόφυλων ζευγαριών, που έχουν στραφεί στην γνωστή σε όλους ακραία έκφραση βίας. Δηλαδή ποιοι είναι αρνητικά οι αυστηροί κριτές; Απολαμβάνουμε τα χαΐρια σας.
Να σωπάσουν οι ανεύθυνοι που θεωρούνται “γονείς”, να σωπάσουν οι μη έχοντες λόγο σε ζωές άλλων, να σωπάσει η εκκλησία που δέχεται και ανέχεται την δολοφονία χιλιάδων παιδιών ετερόφυλων ζευγαριών στην Παλαιστίνη. Να σωπάσουν οι “θεοί” εμπρός στο ελεύθερο της επιλογής. Νισάφι πια ιερείς και Φαρισαίοι!