Του Τάκη Ψαρίδη
Ειλικρινά δεν αντέχονται όλοι αυτοί που κάθε χρόνο ολοφύρονται και τραβάνε τα μαλλιά τους, διότι στις πανελλαδικές κάποια παιδιά μπήκαν σε μια πανεπιστημιακή σχολή με βαθμό κάτω από τη βάση.
Κατ’ αρχάς, τι είναι σήμερα το πανεπιστήμιο; Μια μεταλυκειακή βαθμίδα είναι, μερικές φορές αρκούντως άχρηστη διότι, χωρίς τουλάχιστον μια μεταπτυχιακή και διδακτορική εξειδίκευση, το πρώτο πτυχίο φέρει την αξία ενός απολυτηρίου του γυμνασίου.
Αλλά και αυτή η εξειδίκευση βρίσκεται στο έλεος της αγοράς και του ανταγωνισμού και δεν έχει καμία σχεδόν σχέση με την μόρφωση και την παιδεία. Κάποιος επαγγελματίας μπορεί να είναι αγράμματος με διδακτορικό, δηλαδή να έχει δέκα διδακτορικά για την κατασκευή ενός ηλεκτρονικού εξαρτήματος, ή δέκα διδακτορικά στο μάρκετινγκ για να πουλάει τσίχλες, αλλά να μην μπορεί να συντάξει μια καλημέρα και νάχει μια τσίχλα κολλημένη στον εγκέφαλο του.
Αυτοί που σηκώνουν το δάχτυλο προφανώς δεν μπορούν να διαχωρίσουν την μόρφωση και την παιδεία, από το επάγγελμα και τις ανάγκες της αγοράς. Γι’ αυτό και διατηρούν ένα βάρβαρο και απάνθρωπο σύστημα εξετάσεων για να αποτελεί το κρεβάτι του Προκρούστη που θα κρίνει και θα περικόπτει το μέλλον των παιδιών μέσα σε δύο ώρες εξέτασης, που και μόνο το άγχος τους προοιωνίζεται την αποτυχία.
Είναι λαϊκισμός λένε να μπαίνουν όλα τα παιδιά στο πανεπιστήμιο, λες και το δικαίωμα αυτό τόχουν μόνο οι «άριστοι». Λες και όλα τα παιδιά του κόσμου δεν έχουν το ίδιο δικαίωμα στη μόρφωση και στην παιδεία, ώστε να τους δίνεται μια ευκαιρία εισαγωγής στο πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις και εκεί να μάθουν κάτι πάρα πάνω και φυσικά να γίνεται μια πολύ αυστηρή επιλογή αν θα συνεχίσουν.
Εντάξει. Όλα αυτά σχετίζονται με την οικονομία, με τις δυνατότητες των πανεπιστημιακών σχολών κλπ. Όμως σχετίζονται και με την πολιτική όπως την υπαγορεύει η αγορά. Αύριο στον άνεργο με διδακτορικό που δεν πληροί τους κανόνες του ανταγωνισμού και των τρόπων «επιτυχίας» που επιβάλει η αγορά, οι coaches της ψυχής θα του πούνε κάνε ένα σεμινάριο αυτοβελτίωσης. Ότι πρέπει να αντιμετωπίσει τον εαυτόν του σαν ένα brand προϊόν της αγοράς, ότι ο ανταγωνισμός είναι δήθεν στη φύση του ανθρώπου, ότι τα «αποτυχημένα» άτομα φταίνε τα ίδια γιατί δεν προσπαθούν αρκετά, γιατί δεν είναι αρκετά έξυπνα, κλπ.
Βεβαίως πολλοί από αυτούς που σηκώνουν το δάχτυλο είναι αποτυχημένοι «πετυχημένοι», διότι ούτε καν πέρασαν την πόρτα του πανεπιστημίου, αλλά με βαθμολογία κάτω από τη βάση μπήκαν σε ένα ΙΕΚ δημοσιογραφίας, από αυτά που στελεχώνουν την αγραμματοσύνη που κυριαρχεί στα κανάλια, ή σε ένα κολέγιο, από αυτά που η κα Κεραμέως τα εξίσωσε με τα πανεπιστήμια και τώρα κάνουν τους τιμητές και τους «άριστους» κάτω από την βάση βέβαια.-