Του Ιωάννη Δαμίγου
Αισιόδοξο και υποσχόμενο το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στην Αθήνα, με την ανάληψη του νέου Δημάρχου κου Δούκα. Αν και δεν απέφυγε μια εορταστική κλασική παράσταση, βαρετή και πρόχειρα σχεδιασμένη, στην Πλατεία Συντάγματος. Η ύπαρξη και το ανέμισμα των Παλαιστινιακών συμβόλων έκαναν την διαφορά.
Οι τρεχαντήριδες και φαφλατάδες, έσπευσαν ως συνήθως και ο καθένας εξυπηρετώντας τα συμφέροντά των, να σχολιάσουν την πρώτη εμφάνιση του Δημάρχου, να μετρά αντίστροφα για την έλευση του νέου χρόνου. Και μόνο η απουσία του μεγάλου παιδιού της οικογένειας, του δημόσιου επικερδούς παιχνιδιού απασχόλησης monopoly, είναι το πρωτοχρονιάτικο δώρο στους δημότες της πρωτεύουσας. Με παρακολούθηση προγραμμάτων στο Ινστιτούτο Πολιτικής του Kennedy School, τιμωρεί η οικογένεια τον ανεπίδεκτο μαθήσεως κο Μπακογιάννη. Πρέπει να συνεχίσει σε όποια δημόσια αμειβόμενη θέση, ως ανίκανος για οτιδήποτε άλλο, αλίμονο.
Ωστόσο, το πολιτικό περιβάλλον από το οποίο προέρχεται γαλουχημένος ο κος Χάρης Δούκας, αυτό του ΠΑΣΟΚ δηλαδή, με καθιστά προβληματισμένο και σε θέση αναμονής, μια και δεν έχει προκύψει εδώ και χρόνια έστω κάτι μέτριο από αυτή την παράταξη, την υπεύθυνη για πολλά κληροδοτημένα δεινά. Δεν γνωρίζω τις δυνατότητες και ικανότητες που διαθέτει ώστε να ξεπεράσει προβλήματα ετών και κατεστημένων, παρά μόνο εάν απαρνηθεί κομματικές γραμμές, αποφασισμένος να φερθεί όντως ως ένας άξιος Δήμαρχος Αθηνών, ακόμη και προσωπικών ανατροπών, πράγμα δύσκολο. Μια και πρέπει να “φτιάξει” μια άλλη πρωτεύουσα εκ θεμελίων ανατρεπόμενη. Εν ολίγοις, ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Συνετός πολιτικός δεν θ’ αναλάμβανε ποτέ ένα τέτοιο “παρανοϊκό” έργο, παρά μόνο σαν ένας ακόμη φιλόδοξος διαχειριστής χάους.
Η καπηλεία συμβόλων, ιδεών και αγώνων για αρχή, έναρξη και εκδήλωση επίκαιρων προθέσεων, απέχει από την πράξη και το τίμημά της παρασάγγας. Όσα και να δηλώνουν οι τρεχαντήριδες και φαφλατάδες περί των κοινών, αρνητικά ή θετικά, οι συγκρούσεις με ποια άλλα, τα συμφέροντα, θα καταδείξουν τουλάχιστον προθέσεις. Όπως επίσης, θα φανερώσουν και συμβιβασμούς από την άλλη.
Με τόσες απανωτές απογοητεύσεις προσδοκιών, περιττό και το μικρό καλάθι. Σε μια χούφτα θα χωρέσουν άλλωστε, ως συνήθως …