Του Γ. Λακόπουλου
Το χαρακτηριστικό της συνέντευξης Τύπου του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη -στα πλαίσια της ΔΕΘ που… δεν υπήρχε- ήταν το εξής: δεν επρόκειτο ακριβώς για συνέντευξη, αλλά για μονόλογο. Με ενδιάμεσες «πάσες» που τον έβρισκαν προετοιμασμένο.
Όσοι τον εξυμνούν από τα μέσα που εργάζονται τον «ανέκριναν» -φιλικά εννοείται. Η «λίστα Πέτσα» ήταν εκεί. Ήξερε τις απαντήσεις και κανείς δεν του άλλαξε τις ερωτήσεις.
Οι λίγες εξαιρέσεις δημοσιογράφων που έκαναν εύστοχες ερωτήσεις δεν αλλάξαν την εικόνα: δεν τέθηκαν θέματα που θα τον έφερναν σε δύσκολη θέση. Όσα ΜΜΕ θα μπορούσαν να το κάνουν είχαν αποβληθεί εκ των προτέρων. Ή πήραν ερώτηση στο τέλος.
Ήταν ένα «εύκολο απόγευμα» παρατήρησε ο Γ. Καρελιάς στο News247.gr.
Χωρίς ερωτήσεις που θα τον πίεζαν για σαφείς απαντήσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδόθηκε σε διαδοχικούς μονολόγους αυθαιρεσίας, υπεκφυγών, παραπλανήσεων και αλχημείας- ανάμεικτα με γενικότητες, λαϊκισμούς και στρεψοδικίες. Τα παράδειγμα είναι πολλά:
Σε ό,τι αφορά τα γαλλικά αεροσκάφη και τις φρεγάτες κανείς δεν τον ρώτησε πως είναι δυνατόν να μην γνωρίζει το κόστος τους. Ή γιατί λανσάρει ένα όπλο που δεν έχει προμηθευτεί ακόμη άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Ούτε αν θα ισχύσει η συμφωνία που είχαν κάνει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Ζισκάρ Ντ’ Εστέν για τις αγορές όπλων από τη Γαλλία: να συναλλάζονται κράτος με κράτος, χωρίς μεσάζοντες.
Για την περίφημη “γραπτή συμφωνία” του με την Τουρκία – ο ορισμός της μυστικής διπλωματίας- δεν ρωτήθηκε γιατί δεν την καταθέτει στην Βουλή, ή -αφού επιμένει πως ενημέρωσε τους αρχηγούς- γιατί δεν τους ξαναενημερώνει;
Δεν του ζητήθηκε καμία διευκρίνιση για τον μειωτικό ρόλο που επιφύλαξε στη Σακελλαροπούλου λέγοντας πως αν θα συνέλθει στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών δεν θα συζητήσουν ενώπιον της, αλλά θα …επικυρωθούν απλώς οι συζητήσεις που θα έχουν ήδη γίνει ερήμην της.
Φυσικά κάνεις δεν τον ρώτησε ευθέως αν την εμπιστεύεται ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διευθύνει μια τέτοια σύσκεψη.
Τι δεν τον ρώτησαν
Δεν ρωτήθηκε γιατί δεν έκανε τον ανασχηματισμό που προανήγγειλε και παραμένουν στη θέση τους υπουργοί τους οποίους έχει αποδοκιμάσει ο … ίδιος, ή έχει απογυμνώσει από αρμοδιότητες. Πολύ περισσότερο δεν ρώτησε κανείς για την σκανδαλώδη διαχείριση ορισμένων υπουργών.
Δεν πιέσθηκε να εξηγήσει πως νοείται να εξαγγέλλει οικονομικά μέτρα χωρίς σύνδεση με την ύφεση, για το εύρος της οποίας ούτε καν ζητήθηκε η εκτίμησή του. Ούτε μάθαμε πώς νοείται να αναγγέλλει χρήση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης σε… παροχές, αφού δεν πρόκειται να εγκριθούν, όπως έχει ήδη αποσαφηνίσει η Κομισιόν.
Δεν πιέσθηκε να διευκρινίσει τι είδους αλλαγές έχει υπόψη του στις εργασιακές σχέσεις και στο ασφαλιστικό, στο ΑΣΕΠ, το ΕΣΥ και γιατί επιμένει αφού είναι σίγουρος ότι θα προκαλέσουν κοινωνικές αντιδράσεις -και έτσι εξηγείται ο νόμος για τις διαδηλώσεις.
Κανείς δεν σημείωσε ότι κάποιες εξαγγελίες ήταν μετονομασία ασκούμενων πολιτικών, με αντικοινωνικό πρόσημο που παρουσιάσθηκαν ως … τομές, όπως η ιδιωτικοποίηση στην επικουρική ασφάλιση- με τα κεκτημένα των εργαζομένων να εμφανίζονται ως ξεπερασμένα, που θα καταργηθούν ως «παρωχημένες ρυθμίσεις του περασμένου αιώνα».
Κανείς δεν του μίλησε για την κωλοτούμπα του στις Πρέσπες, για τα εσωκομματικά της ΝΔ και τα δάνειά της, για την κυβερνητική τραγωδία στη Μόρια. Για τον υπολανθάνοντα ρατσισμό του:«είναι εκρηκτικό μείγμα η συνύπαρξη του κορονοϊού με το μεταναστευτικό». Ούτε για την αντίφαση να μιλούν για κλειστές δομές οι υπουργοί του, όταν η αρμόδια επίτροπος έχει αποσαφηνίσει ότι δεν τις χρηματοδοτεί.
Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει αν είναι ακριβείς οι αποκαλύψεις διεθνών ΜΜΕ για παράνομες επαναπροωθήσεις αιτούντων άσυλο στο Αιγαίο. Ούτε γιατί δεν έκανε καμιά αναφορά την Αγία Σοφία.
Κανείς δεν τον ρώτησε για τις χιλιάδες μετακλητούς -που έλεγε ότι θα καταργήσει. Για την υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων στο γραφείο του, με …τέσσερις γενικές γραμματείες και 400 υπαλληλους-και δημοσιογράφους μεταξύ τους- που ουσιαστικά καταργούν την κυβέρνηση.
Δεν του ζητήθηκε σχόλιο για τον αποκλεισμό μέσων ενημέρωσης από τη συνέντευξη ,για το αλαλούμ στην Παιδεία, την αύξηση της ανεργίας, την αστυνομική αυθαιρεσία, την μη ανάληψη ευθυνών για την Εύβοια.
Δεν ρώτησε κανείς αν για τα εξοπλιστικά συνήλθε ποτέ το κυβερνητικό όργανο, αν υπάρχουν συναφείς εισηγήσεις του υπουργού Άμυνας για την αναγκαία ενίσχυση της ελληνικής άμυνας, ή αν αποφασίζει μόνος του. Ούτε πώς η «διακριτικότητα» που επικαλέστηκε θα διασφαλίσει τα σκάνδαλα που συνοδεύουν τέτοιου είδους προμήθειες.
Η αλλαγή ρητορικής στα ελληνοτουρκικά
Εκεί που έμεινε χωρίς καμία πίεση επεξηγήσεων ήταν στα ελληνοτουρκικά. Δεν ρωτήθηκε γιατί συνεχίζει την αλλαγή ρητορικής στην διατύπωση των παγίων ελληνικών θέσεων. Η γιατί θριαμβολογεί προσπαθώντας να πιστωθεί αυτονόητες και δεδομένες συμμαχίες της χώρας, ως αποτέλεσμα της «ενεργούς διπλωματίας» του. Και αν έχει αναλάβει δεσμεύσεις έναντι της υποστήριξης.
Δεν του ζητήθηκε να διευκρινίσει την επιμονή του στον όρο «μη οριοθετημένη περιοχή» που χρησιμοποιεί για την ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ- παραβλέποντας ότι έτσι δημιουργείται η εντύπωση πως δίνει εμμέσως και κάποιο δίκιο στην Τουρκία.
Γιατί ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου της καταλογίζει απλώς “μονομερείς ενέργειες σε μη οριοθετημένη περιοχή”– και όχι παραβίαση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων; Κατά το προηγούμενο Βορίδη που είπε ότι …δεν υπήρξαν.
Και φυσικά δεν ρωτήθηκε αν στο επικείμενο Συμβούλιο Κορυφής θα ζητήσει κυρώσεις, ή θα αρκεστεί στην αποχώρηση του τουρκικού σκάφους από την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Γιατί αλλάζει την πάγια θέση της χώρας «πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ως μόνο αρμόδιο για τη υφαλοκρηπίδα των νησιών», παρεμβάλλοντας ένα στάδιο διμερών συζητήσεων;. Όχι για το συνυποσχετικό, αλλά για … «λύσεις». Ή γιατί αφού χαρακτηρίζει την υφαλοκρηπίδα «μείζονα» – και όχι μοναδική- διαφορά ,δεν λέει ποιες είναι οι υπόλοιπες;..
Κανείς δεν ζήτησε διευκρίνιση σε αυτό που αποκάλυψε στη συνέχεια ο Νίκος Κοτζιάς σημειώνοντας ότι ενώ η μόνη διαφορά μας με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ ο Πρωθυπουργός μιλάει μονίμως για «θαλάσσιες ζώνες»- στις οποίες περιλαμβάνονται και άλλα θέματα, όπως η αιγιαλίτιδα ζώνη, που είναι μονομερείς υποθέσεις.
Είναι παράδοξο ότι δεν του ζητήθηκε να τοποθετηθεί σε όσα είπε μόλις πριν από δέκα μήνες από την ίδια πόλη ο προκάτοχός του Κώστας Καραμανλής– ειδικά για την αυτονοητη απόρριψη των προτάσεων συμμάχων «να τα βρούμε με την Τουρκία». Ή την εκτίμηση του πως στην αναμέτρηση με τους γείτονες στην ουσία «είμαστε μόνοι», που συμμερίζεται και η Ντόρα Μπακογιάννη.
Φυσικά κανείς δεν του θύμισε τη διαφωνία Σαμαρά στο διάλογο με τους «πειρατές» και δεν του ζήτησε μια εξήγηση για την ευκολία παράκαμψης των προσβολών από τον Ερντογάν στο πρόσωπό του.
Πρωτίστως κανείς δεν του ζήτησε μια καθαρή δήλωση -επανάληψη- για την συνθήκη της Λωζάνης που επιδιώκουν να αναθεωρήσουν οι Τούρκοι και μια ακόμη πιο καθαρή δήλωση ειδικά για το Καστελλόριζο.
Ούτε γιατί δεν έχει ζητήσει ποτέ από τους Ευρωπαίους να αναφερθούν ρητά στο άρθρο 42 της Συνθήκης για το ενδεχόμενο ένοπλης επίθεσης σε χώρα μέλος- που ο ίδιος επικαλέστηκε μετά από σχετική παρέμβαση του Προκόπη Παυλόπουλου.
Το σχέδιο “εθνικής αυτοπεποίθησης”
Σ’ αυτές τις συνθήκες άνεσης και κατ’ επιλογή απαντήσεων, ο Πρωθυπουργός μπορούσε να λέει ό,τι ήθελε για το «σχέδιο εθνικής αυτοπεποίθησης».
Ξαναζεσταμένες υποσχέσεις, αναγκαστικές αναβολές επιβαρύνσεων, θολές υποσχέσεις απαλλαγής από βάρη και… απειλές για κατάργηση δικαιωμάτων, τα οποία κατά την κρίση του είναι… αντιαναπτυξιακά.
Η σκηνοθεσία της εμφάνισης Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη επιδίωξε να επαναλάβει τη “πολιτική γιγάντωση” α λα κορονοϊό, την άνοιξη. Κάποιος μάλιστα έγραψε ότι ο Πρωθυπουργός «ωρίμασε μέσα στην κρίση».
“Τι μου λες;”. Θα σχολίαζε ο Ανδρέας Παπανδρέου.