Του Ευάγγελου Αντώναρου
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ξέρει (και δεν μπορεί) να διαχειρίζεται ήττες. Ούτε ως προσωπικότητα ούτε ως πολιτικός. Είναι η πρώτη φορά από τότε που πρωτοβγήκε βουλευτής το 2004 παίρνοντας όλη την εκλογική πελατεία του πατέρα του που δέχεται ηχηρή σφαλιάρα.
Ούτε οι συμβουλές του ακριβοπληρωμένου (από που αλήθεια;) Γκρηνμπεργκ δεν τον έσωσαν αυτή τη φορά. Γι’ αυτό βρίσκεται στο πάτωμα. Θα κάνει τα γνωστά της πολιτικής: Έναν ανασχηματισμό (δεν ξέρω αν είναι δομικός και μεταξύ μας δεν πολυκαταλαβαίνω αυτόν τον τεχνητό όρο). Αλλά: Οι ανασχηματισμοί είναι προσπάθεια για να κερδηθεί λίγος χρόνος. Πολύ λίγος χρόνος. One week wonder. Τίποτε παραπάνω.
Αυτό που ενδεχομένως θα μπορούσε να τον βοηθήσει να γυρίσει το τιμόνι, δηλαδή να αλλάξει εκ βάθρων πολιτική, ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να το κάνει. Γιατί είναι πολιτικός νάρκισσος και ιδεοληπτικός. Δεν μπορεί να σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις παντού. Δεν μπορεί να ενισχύσει υγεία και παιδεία. Δεν περνάει από το μυαλό του να τα βάλει με τα καρτέλ που βυθίζουν τη χώρα στην ακρίβεια και την αισχροκέρδεια. Άντε το πολύ πολύ να αποφασίσει — προσωρινά — να κάνει μια μικρό-μειωσούλα στον ΦΠΑ για τρόφιμα και χρειώδη που απορρίπτει μέχρι και σήμερα. Αλλά όλα αυτά είναι θλιβερά ημίμετρα. Ιδίως αφού δεν τα πιστεύει. Και φαίνεται.
Του λείπει η ενσυναίσθησις. Του λείπει η αντίληψη τι συμβαίνει στον μέσο άνθρωπο. Γι’ αυτό πιστεύω ότι η πορεία του είναι προδιαγεγραμμένη. Προς τα κάτω. Θεραπεία δεν υπάρχει. Αλλά μην νομίσει κανείς πως θα πάει πρόωρα σε εκλογές ή θα κάτσει να τον λιώνουν στην κριτική. Είπαμε: Δεν έχει μάθει να χάνει. Σε αυτό μοιάζει, αρκετά, με τον Σημίτη. Όταν δει ότι η πίεση γίνεται αφόρητη και δεν τον παίρνει άλλο να το παίζει πρωθυπουργός, θα την κάνει. Είτε έχει βρει θέση στο εξωτερικό είτε όχι. Και θα εγκαταστήσει στη θέση του τον αντιπρόεδρο της ΝΔημοκρατίας και πιστό του οπλίτη Κωστή Χατζηδάκι.
Πλειοψηφία στη Βουλή διαθέτει για να τον περάσει, τουλάχιστον θεωρητικά, ως πρωθυπουργό. Αν θα το καταφέρει η αν μια τέτοια λύση μπάλωμα θα μακροημερεύσει, είναι άλλη ιστορία. Μάλλον όχι. Γιατί ήδη μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας η γκρίνια θεριεύει.Και δεν εννοώ τις παρεμβάσεις Κακλαμάνη και Σαλμά που ζητούν σύγκληση της. Υπάρχουν πολλά περισσότερα, πιο ουσιαστικά και πιο πιεστικά που δεν φαίνονται, ακόμη, με γυμνό οφθαλμό.