Του Γ. Λακόπουλου
Χάθηκε το μέτρο στη ΝΔ; Γιατί ακριβώς την παραμονή της επίσκεψης Ομπαμα στην Αθήνα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε… εκλογές; Τις είχε ζητήσει ήδη από καιρό και είχε το χρόνο να τις ζητήσει και μετά την επίσκεψη. Προς τι η σπουδή σε ένα πολιτικό περιβάλλον, όπως αυτό που δημιουργεί η παρουσία του Αμερικανού, που μάλλον δεν είναι και το καλύτερο για τέτοιες αναφορές;
Η εξήγηση έχει ονοματεπώνυμο: Αντώνης Σαμαράς. Επανεμφανιζόμενος μετά από καιρό ο πρώην αρχηγός της ΝΔ υπέδειξε στον διάδοχό του να μην διανοηθεί να ακούσει τις φωνές για έστω υποτυπώδη συναίνεση -όπως του υποδεικνύει ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ή όπως ήδη έκανε στο ΕΣΡ. Πόλεμος και τίποτε άλλο είναι γραμμή του έναντι του Αλέξη Τσίπρα.
Με το περιεχόμενο της ομιλίας του στην Ξάνθη ο Σαμαράς προσπάθησε να δείξει ότι αυτός –πρέπει να – οδηγεί το κόμμα στη σκληρή γραμμή, όχι μονό πολιτικά αλλά και ιδεολογικά. Δεν επιτέθηκε μόνο στην κυβέρνηση αλλά και στην Αριστερά εν γένει. Ο υποκρυπτόμενος ακροδεξιός λαϊκισμός του με βάση τον αντικομουνισμό της πολιτικής διαδρομής του αυτή τη φορά εκφράσθηκε με τον παραλληλισμό του Τσίπρα με τον Μαδούρο.
Αναγκαστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον ακολούθησε με μια άκαιρη επίθεση στην κυβέρνηση καθώς η στιγμή δεν προσφέρεται για αίτημα εκλογών -δεδομένων των θεμάτων που κρίνονται για τη χώρα. Και η Πέμπτη μέρα είναι. Αλλά από πείρα γνωρίζει ότι αν αφήσει γήπεδο στον Σαμαρά την επομένη δεν θα βρίσκει ο ίδιος θέση στην 11άδα. Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της αλλόκοτης συμπόρευσής του με τον άνθρωπο που ανέτρεψε τον πατέρα του και κατέστρεψε την αδελφή του.
Ο πρόεδρος της ΝΔ κατάλαβε καλύτερα από κάθε άλλον σε ποιον απευθύνονταν η εκμυστήρευση Σαμαρά ότι στηρίζει τη ηγεσία του κόμματος “κυρίως για τη χώρα που έχει ανάγκη την παράταξή μας”, όχι για αυτή καθ’ εαυτή την αξία της. Αν συνδυαστούν αυτές οι τοποθετήσεις με τις φήμες για διεργασίες που θα απολήξουν σε κόμμα Σαμαρά –Βενιζέλου, η πίεση στην σημερινή ηγεσία της ΝΔ είναι προφανής: ή ευθυγραμμίζεται με το σύστημα Σαμαρά ή βρίσκεται αντιμέτωπη με τη διάσπαση. Ο Αντώνης Σαμαράς άλλωστε έχει στο παρελθόν του την ανατροπή της κυβέρνησης του κόμματός του. Αφού τα έβαλε με τον μεγάλο Μητσοτάκη δεν θα κολλήσει στον μικρό…
Η επανεμφάνιση Σαμαρά δεν επιβεβαίωσε απλώς το ρεβανσισμό που τον διακρίνει και τη στρατηγική επιστροφής του. Με τον πατερναλισμό που δείχνει απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη αποκάλυψε ότι η σύμπλευσή τους από τις αρχές του χρόνου -αν όχι από τότε που τον έκανε υπουργό αντί για τη Ντόρα- που συνέβαλε στην ανάδειξη του υιού Μητσοτάκη στην ηγεσία έχει πλέον χαρακτηριστικά λυκοφιλίας.
Ο πρώην πρωθυπουργός αντιμετώπισε τον Κυριάκο με το ίδιο σύνδρομο που αντιμετώπισε τον Αλέξη Τσίπρα: ως παρένθεση. Θεωρούσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα άντεχε στην κυβέρνηση περισσότερο από μερικούς μήνες, με τις παγίδες που του έστησε. Γι’ αυτό και δεν παραιτήθηκε μετά την ήττα του τον Ιανουάριο, αλλά περίμενε να ηγηθεί της ΝΔ στις πρόωρες εκλογές που θεωρούσε ότι θα ακολουθήσουν εντός του 2015.
Με τον ίδιο τρόπο δείχνει ότι στήριξε αλλά και αντιμετωπίζει έκτοτε τον διάδοχο του στη ΝΔ. Αφού του επέβαλε τον Άδωνι Γεωργιάδη ως αντιπρόεδρο και τον Βορίδη ως κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, αφού τον υποχρέωσε να κινηθεί στη δική του πολιτική γραμμή και να κάνει τη …δικαίωση του κεντρικό πολιτικό στόχο της ΝΔ. τώρα αρχίζει να του τραβάει το χαλί, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο ίδιος κρατάει τη μπαγκέτα της αντιπολιτευτικής πολιτικής του κόμματος. “Η φωνή είναι του Κυριάκου, αλλά το πνεύμα του Σαμαρά” είναι το μήνυμα.
Δεδομένου ότι ο σημερινός αρχηγός της ΝΔ κάθε άλλο παρά ως παρένθεση αισθάνεται, αλλά αντίθετα θεωρεί ότι πλησιάζει η ώρα που θα γίνει θριαμβευτικά πρωθυπουργός η παρέμβαση Σαμαρά στο προσκήνιο και οι δραστηριότητές του στο παρασκήνιο οδηγούν τις σχέσεις των δυο ανδρών σε κρίση.
Ο υπονομευτικός ρόλος του πρώην πρωθυπουργού είναι εμφανής και οι πληροφορίες για την εθελουσία αποχώρησή του από τη ΝΔ “των Μητσοτάκηδων” -ή ακόμη και του Καραμανλή, παρότι τον ευεργέτησε- για τη δημιουργία πολιτικού φορέα που θα αναφέρεται στην περίοδο 2012-14 και θα ακολουθεί σκληρή γραμμή δημιουργεί εσωτερικό πρόβλημα στη ΝΔ. Ο Κυριάκος καλείται να το διαχειριστεί προτού τον συμπαρασύρει.
Η επανάληψη του αιτήματος των εκλογών σε μια εντελώς ακατάλληλη στιγμή ήταν η αντίδραση στην Ξάνθη. Θα χρειαστούν όμως δραστικότερα μέτρα, αν δεν θέλει να παραμείνει υποχείριο του προκατόχου του. Η προσπάθεια προσέγγισης με τον Καραμανλή δεν αρκεί, όσο υποχρεώνεται από τον “σαμαρισμό” σε ρητορική που δεν θα χρησιμοποιούσε πότε ο πρώην πρωθυπουργός.
Με άλλα λόγια ο Κυριάκος πρέπει να χειραφετηθεί από τον εχθρό της οικογένειας, καθώς τώρα δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι ο Σαμαράς τον αγκάλιασε τον περασμένο Ιανουάριο για τον πνίξει, όχι να τον στηρίξει. Ο αναμενόμενος κομματικός ανασχηματισμός θα έχει στόχο την “αποσαμαροποίηση” και ενδεχομένως θα συμπεριλάβει και τον αντιπρόεδρο Γεωργιάδη -που έφερε αρκετές φορές ως τώρα σε δύσκολη θέση τον Κυριάκο παίρνοντας θέσεις για τις οποίες ο Σαμαράς θα ήταν …υπερήφανος, αλλά δεν ταιριάζουν στο κεντρώο προφίλ που προσπαθεί να διαμορφώσει ο σημερινός αρχηγός.
Η αποδοκιμασία Γεωργιάδη από στελέχη του κόμματος και σε κάποιες περιπτώσεις από τον εκπρόσωπό του έχει και χαρακτήρα αποδυνάμωσης της απήχησης του Σαμαρά στο εσωτερικό του κόμματος. Είναι προφανές όμως ότι ο Μεσσήνιος πολιτικός -που βρέθηκε πάντα στην αντίπαλη κομματική ομάδα από την οικογένεια Μητσοτάκη- είναι αποφασισμένος να επιβεβαιώνει κάθε τόσο ότι ο Κυριάκος βρίσκεται στην ηγεσία αντ’ αυτού και με τη συγκατάθεσή του. Και χωρίς αυτή την προϋπόθεση δεν προτίθεται να τον στηρίξει. Αν ο πρόεδρος της ΝΔ αποφασίσει να απεμπλακεί από την ιδιότυπη ομηρία ενδεχομένως θα βρεθούμε μπροστά σε ένα εσωκομματικό 1993.
Υ.Γ. Το γνωστό υφος Σαμαρά- ” ο Τσίπρας” κ.λ.π.- και η εμπάθεια στην ιδέα της εθνικής συνεννόησης αποκαλύπτουν πως σκέπτονται κάποιοι γόνοι “μεγάλων” οικογενειών, που αισθάνονται ότι αποτελούν μετεμψύχωση των μακρινών προγόνων τους. Ή και του Μεγάλου Αλεξάνδρου ενίοτε.