Toυ Βασίλη Κόκκα
” Χρόνια σκυφτοί βαδίζουμε
πάντα στούς ίδιους δρόμους
κι αγκαλιασμένοι σέρνουμε
τού πόνου τό χορό…”
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΛΙΑΣ
Μεγαλώσαμε πιά…Χορτάσαμε από ιδεολογίες καί βαρυστομαχιάσαμε από μεγαλοστομίες. Βλέπουμε τά πράγματα πλέον από μία ευρύτερη οπτική καί μάλλον δέ ξεχωρίζουμε μέ τό μαχαίρι τό άσπρο από τό μαύρο.Στά νεανικά σώματα οί βεβαιότητες είναι εγγυημένες αλλά εμείς χρειαζόμαστε περισσότερο τήν προστασία πού σού παρέχουν οί θεσμοί καί λιγότερο τήν προστασία πού σού παρέχει ή πίστη.Τά νέα παιδιά είναι αρκετά δυνατά γιά νά περπατούν μοναχά τους αλλά εμείς έχουμε ανάγκη τή λογική σά δεκανίκι! Χωρίς όμως νά γινόμαστε κυνικοί αλλά έχοντας πάρει τό μάθημα ότι καί οί πιό δίκαιες υποθέσεις στά χέρια τών φανατικών,εκφυλίζονται στό αντίθετο τους!!!
Ποιό όραμα μπορεί νά έχει σήμερα,μία μικρή χώρα σάν τήν Ελλάδα,ή πορεία τής οποίας καθορίζεται από συνθήκες τίς οποίες ελάχιστα ελέγχει; Εδώ σέ θέλω κάβουρα,νά περπατάς στά κάρβουνα! Ενταύθα,επέκεινα τής νοσταλγίας καί ανατολικά τού παρόντος…
Ό πολιτικός οφείλει νά δρά συνδυάζοντας κατά τό δυνατόν τήν ηθική τού φρονήματος μέ τή ρεαλιστική ηθική τής ευθύνης.Άν καί στή χώρα τής φαιδράς πορτοκαλέας,τό φρόνημα χρησιμοποιείται συνήθως προεκλογικά καί τήν ευθύνη τήν ανακαλύπτουν οί εκάστοτε κυβερνώντες μετά τίς εκλογές….Φλερτάροντας μέ τίς “δαιμονικές δυνάμεις” πού ξεμυαλίζουν τούς πολλούς πετώντας τους σά δόλωμα άπιαστα ιδεώδη,γιά νά τούς ρίξουν μετά στό βάραθρο!
Ή πικρή αλήθεια λοιπόν είναι ότι μετά από έξι χρόνια διακυβέρνησης τού τόπου από τή Ν.Δ. τού Κ.Μητσοτάκη,είμαστε βραχωμένοι σάν τίς αίγες τού Παπαδιαμάντη!!!Εμπρός μας είναι θάλασσα,κρεμνός απέκει πάλιν…
Μαραζώνουμε όχι μόνο υπό τό βάρος τών καθημερινών δυσκολιών καί τής αβεβαιότητας γιά τό αύριο αλλά καί από τό βάρος τής υποκρισίας ενός μοχθηρού καί ιδιοτελούς εξουσιαστικού μηχανισμού.Τό ανοίκειο μεταβάλλεται σέ οικείο.Ή εκτροπή σέ κανονικότητα…Καί όχι δέ φταίνε αυτή τή φορά οί μυθολογικοί συριζαίικοι δαίμονες ούτε τό φάντασμα τού Ανδρέα Παπανδρέου!
Ή φαυλότητα φοράει κουδούνια!Γέμισε ό τόπος από πολιτικές σουπιές πού σέ κάθε στροφή,αμολάνε μελάνι… Errare humanum est, τό πλανάσθαι είναι ανθρώπινο αλλά τό ΑΜΕΤΑΝΟΕΙΝ,τό μένειν έν τή αμαρτία,είναι δαιμόνιο!Καί είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι ό παράνομος Ιούδας ούκ ηβουλήθη συνιέναι!!! Ό Κ.Μητσοτάκης καί ή κουστωδία τών δήθεν αρίστων όχι μόνο δέν κάνουν αυτοκριτική αλλά παραμένουν αμετανόητοι!!!
Συνεχίζουν νά σκέφτονται καί νά πράττουν μέ όρους ειδικών συμφερόντων καί όχι κοινωνικών αναγκών!!! Μέ μικροκομματική διαχείριση,περιφρόνηση τών θεσμών καί έλλειψη κάθε είδους ενσυναίσθησης.
Ό πρωθυπουργός εξομολογείται από ανάγκη κάποιες από τίς αμαρτίες του μέ σκηνοθετημένο ύφος θλίψης,κάτω από τό οποίο δέ μπορεί νά κρυφτεί τό σαρκαστικό χαμόγελο,μόνο καί μόνο γιά νά κάνει χώρο γιά τίς καινούργιες αμαρτίες!!!
Επιτέλους,χρειάζεται κατεπειγόντως ζείδωρος αήρ γιά τήν πατρίδα καί τούς ανθρώπους της. Στό πολιτικό σκηνικό όμως τά κόμματα τής αντιπολίτευσης,δυστυχώς,
μοιάζουν μέ στάσιμα νερά.Πάσχουν από παραλυτική ατολμία καί οί ελλιποβαρείς ηγεσίες τους παραμένουν δύσκαμπτες καί πελαγωμένες σέ οπισθόβουλους υπολογισμούς.Δέν αρμενίζουν μέ τίποτα!!!
Αδυνατούν εμφατικά νά ζωντανέψουν τήν ελπίδα στίς ψυχές τών ανθρώπων μέ μία πολιτική πού νά μιλάει ζεστά αλλά καί στέρεα καί νά εμπνέει χωρίς νά τάζει καί νά κολακεύει.Χωρίς νά εξιδανικεύει τό λαό αλλά θέτοντας τον πρό τών ευθυνών του!Καί προφανώς χωρίς νά χαρίζεται στή δεξιά καί νά ανέχεται τά παρακμιακά φαινόμενα πού έχουν γίνει κανονικότητα από γαλάζιες ακρίδες καί επιτελικούς κοριούς πού παρασιτούν στό ασθενικό σώμα τής πατρίδας.
Συνεπαρμένοι από τή ψευδαίσθηση τού μεγαλείου,τήν αλαζονεία τής εξουσίας καί βαρήκοοι στό μοιρολόι τής αλήθειας….
Αντιμετωπίζουμε αναμφίβολα ένα πρωτοφανές στή μεταπολιτευτική ιστορία σκηνικό αυθαιρεσίας,αναξιοκρατίας, φαυλότητας καί κοινωνικής αναλγησίας.Αυτό δέ μπορεί νά συνεχισθεί!Τά κοινωνικά αιτήματα πρέπει νά βρούν πολιτική έκφραση πού θά δώσει αξιόπιστα,συστηματικά καί μέ επιμονή τή μάχη γιά νά μετατραπεί ή οργή καί ή αγανάκτηση σέ πάνδημο αίτημα γιά μιά διαφορετική διαδρομή γιά τήν πατρίδα καί τό λαό της.Γιά εναν επαναπροσανατολισμό στό δρόμο τής σοβαρότητας,τής αξιοπρέπειας, τής δικαιοσύνης,τής αλληλεγγύης καί τής ευθύνης!
Ή κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δέ μπορεί άλλο νά επικαλείται τή ” σοβαρότητα” καί τή
” σωφροσύνη” ώς πρόσχημα απραξίας! Δέ μπορεί άλλο νά χρησιμοποιεί τή γλώσσα τού στρογγυλέματος καί τών συμβιβασμών μέ ένα σάπιο σύστημα.Αρκετά μέ τίς αβροφροσύνες καί τούς πολιτικούς αγαπητικούς…Τί αποτελέσματα άλλωστε μπορεί νά έχει τό αλάτι τής αφ’υψηλού πολιτικής πάνω στίς ανοιχτές πληγές τού πολυτραυματία;
Εκβραχιστές μάς λείπουν! Πολιτικούς αγωνιστές χρειαζόμαστε.Πού ή πίστη τους στή δημοκρατία,στό κράτος δικαίου καί στήν κοινωνική δικαιοσύνη υπερτερεί πολύ μπροστά στή δίψα τους γιά εξουσία!Όχι λακέδες καί κύμβαλα αλαλάζοντα…Ούτε σφραγιδοφύλακες….
Σκληρό ρόκ πού λέγαμε κάποτε!!! Γιά νά μπορέσει ή προοδευτική παράταξη νά κοιτάξει ξανά τόν κόσμο κατάματα….Χωρίς νά φοράει σεμνότυφα βρακάκια στίς λέξεις πού πρέπει νά ειπωθούν δυνατά ούτε νά αποστειρώνει επιμελώς τά πάθη καί τά όνειρα κυρίως τών νέων παιδιών.Γιατί στό τέλος μέ τόν ανυπόφορο καθωσπρεπισμό τους δέ θά σαλεύει τίποτα στό μυαλό καί στίς ψυχές μας!
Περιφέρουν τήν ” υπευθυνότητα” καί τή ” μετριοπάθεια” τους όπως ό Χαρμίδης,ό θείος τού Πλάτωνα πού όριζε τή σώφρονα συμπεριφορά ώς ” τό κοσμίως πάντα πράττειν καί ησυχή έν ταίς οδοίς βαδίζειν καί διαλέγεσθαι”…..Αγνοούν όμως τήν αποστομωτική απάντηση τού Σωκράτη πού ισχυρίσθηκε πώς ή σωφροσύνη δέν συνίσταται στήν απονευρωμένη ησυχιότητα καί στήν επανάπαυση τής βραδύτητας αλλά στήν ταχύτητα,στή σφοδρότητα καί στήν οξύτητα!!! Δέν είναι ή λύση τό φέρεσθαι “ησυχή καί βραδέως” αλλά τό πράττειν ” σφόδρα καί ταχέως”……
Άς σταματήσουν λοιπόν νά κρύβονται πίσω από τήν ιστορία τής δημοκρατικής παράταξης γιατί θά έρθει καί γι αυτούς ή στιγμή πού θά τούς ζητηθεί ό λόγος γιά τή λιποταξία τους.
Άς βγούν από τή σκιά καί άς προσπαθήσουν ν’ανταποκριθούν στίς ανάγκες καί τίς ανησυχίες τών απλών ανθρώπων .
Άς πάψουν νά είναι καί αυτοί κομμάτι μίας αυτοαναφορικής πολιτικής τάξης πού έχει τόσα λίγα νά πεί γιά τό αύριο….
Οφείλουμε όλοι μαζί νά διώξουμε τήν αλεπού από τό κοτέτσι! Σφόδρα καί ταχέως!!! Αλλά αυτό δέ φτάνει…Δέν αρκεί μία κυβερνητική αλλαγή.Χρειαζόμαστε πολιτική αλλαγή.Νά σπάσει ό φαύλος κύκλος τής έλλειψης λογοδοσίας.Μέ μία βαθιά δημοκρατική μεταρρύθμιση.Μέ ξεκάθαρη προοδευτική ταυτότητα καί αξιακούς τόπους τόν πατριωτισμό,τή δημοκρατία καί τήν κοινωνική δικαιοσύνη!
Άν καί ή νεοελληνική πραγματικότητα είναι στρωμένη μέ στάχτες,υπάρχουν ακόμα εστίες φωτιάς.Καί άνθρωποι ετοιμοπόλεμοι υπέρ τών εστιών αυτών.Τό απέδειξαν περίτρανα οί πρόσφατες πάνδημες κινητοποιήσεις.
Μαγικές λύσεις δέν υπάρχουν….Σχεδόν όλοι όμως ζητάμε μία νέα αρχή.Άς βάλουμε πλάτη!
” Ψιλόβροχο είναι τό κάθε καινούργιο
στάζει από τήν τρύπια στέγη τής εκπλήξεως
καί τό μαζεύουμε σέ κάποιας επανάληψης
τήν πλαστική λεκάνη.”
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ