Του Ιωάννη Δαμίγου
Ποια απ’ τα πολλά και μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, θέματα, βαίνει καλώς, για ν’ ακολουθήσει και το μοδάτο άκουσμα στοίχων των Τράπερ; Ένα προσφερόμενο πακέτο, “είδος” μουσικής και στοίχων, απελευθέρωσης τάχα μέσω βωμολοχιών, βίας και εξουσίας, κατά τις ταγές του ξέφρενου καπιταλισμού.
Ένας νέος εφηβικός “αποπροσανατολισμός”, που μέσα από επιτηδευμένη δήθεν αμφισβήτηση, συνεπαίρνει αδέσποτα παιδιά, αδιάφορων γονιών, που κατορθώνει να συγκεντρώνει λογής κοινωνικές τάξεις, έως και ακροδεξιές. “Αστέρια” απ’ το πουθενά, εγκληματίες με σωρεία κατηγοριών, για ξυλοδαρμούς, οπλοφορία και ναρκωτικά, προωθούνται ακόμα και για κριτές τραγουδιών, από που αλλού, μα από τον προαγωγό την τηλεόραση. Πρώτα δημοτικότητα και έπειτα αποδοχή, εφόσον αποκτηθούν πρώτα τα παράσημα εγκυρότητας και το απαραίτητο “ξέπλυμα” τακτικά, από Λιάγκες, Αρναούτογλου, Κοκλώνηδες και λοιπά trashoπλυντηρια των ΜΜΕ. Αλίμονο, να γλύτωνε η προβληματική νεολαία από τις “πολιτιστικές” μουσικές εκπομπές ταλέντων από την μια και οι αδαείς γονείς, όμηροι της τηλεθέασης των μαγειρείων, των σειρών και των εκατομμυριούχων, από την άλλη.
Και εμφανίζονται έκπληκτοι μετά και διαμαρτυρόμενοι από πάνω οι γονείς, οι συγγενείς, για τις σωρό γυναικοκτονίες, το πλήθος βιασμών και ξυλοδαρμών ανηλίκων μεταξύ των. Συμμορίες έφηβων ληστών, θερίζουν τα ναρκωτικά, με ευκαιρία ξεδόματος στον εκβιαστικό μονόδρομό των, από το σύστημα που τους απορρίπτει αφού τους στερεί το δικαίωμα και της προσπάθειας ακόμα. Έτοιμα λοιπών, γίνονται βορά στον κάθε πονηρό ντελάλη, που σαν ταγός θα μιλήσει για τον δρόμο λύτρωσης. Έχοντας πρωτίστως δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες το σύστημα, τα προσαρμόζει στις ανάγκες του, πριν καν καταλάβουν την υποδούλωσή των.
Βέβαια, δεν μιλά και δεν αντιδρά κανείς. Και πως άλλωστε, όταν ακούσια εκούσια, συμβάλουν πρώτα απ’ όλους οι γονείς, οι οικογένειες και το σχολείο, γυμνάσιο και λύκειο της επί τούτου παραπαίουσας παιδείας, σε αυτό το κατάντημα. Ο αναπόφευκτος τρόπος ζωής, ο χρόνος που λείπει από τους εργαζόμενους γονείς, βούτυρο στο ψωμί των προβεβλημένων αλητών, που με όπλο την μουσική και σύμμαχο την ανέχεια και την μιζέρια, παρουσιάζονται επιτυχημένοι ως έξυπνοι, που την είδαν αλλιώς και κονόμησαν, αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση. Έτσι και τολμήσει κοινός θνητός ν’ αμφισβητήσει τους στίχους και το “καλλιτεχνικό” αυτό οικοδόμημα, έτοιμοι οι επώνυμοι πιστοί υπηρέτες του συστήματος, να τον κατατροπώσουν. “Ακούω και εγώ Λεξ”! (Κομμάτι με τον Λεξ θα περιλαμβάνεται στο νέο άλμπουμ του Light με τίτλο “Capo Dei Capi”). “Από ‘δω παν κι άλλοι”.