Του Ιωάννη Δαμίγου
Ανάμεσα στις πολλές δικαιολογίες που ειπώθηκαν, από την αξιωματική αντιπολίτευση, άλλες συντεταγμένες στο συστημικό καθωσπρεπισμό και άλλες σε ευτελείς αναφορές “μουδιάσματος” και “έκπληξης”, δεν άκουσα καμία να αναφέρεται στην εξήγηση του … χειροκροτήματος!
Να προσφέρω λοιπόν εγώ μια πειστική: Η αξιωματική αντιπολίτευση χειροκρότησε “χαλαρά” την καλλιτεχνική παράσταση του ηθοποιού Zelensky μετά του ολιγομελούς (τρομακτικού) θιάσου στην Ελληνική Βουλή! Που παρεμπιπτόντως δεν ανέβασε το “ακατάλληλο άνω των οκτώ” στις τηλεοπτικές οθόνες, γιατί η παράσταση περιείχε άγριους μασκοφόρους μεσημεριάτικα!
Η ατυχής επιλογή υπεράσπισης του κλασικού και τραγικού συνάμα σκεπτικού αποφυγής του: Τι θα έλεγαν σήμερα οι άλλοι και θα υπήρχε τάχα σήμερα κατηγορία, σίγουρα προσβάλλει! Αν η πολιτική σου προσδιορίζεται και περιορίζεται στο τι θα έλεγαν οι άλλοι, έχεις πρόβλημα άσκησής της και μεγάλο μάλιστα! Μόνο εγώ δεν μούδιασα; Μόνο εγώ δεν εξεπλάγην; Ή μόνο εγώ ταράχθηκα με την ανοχή των ναζί; Όχι βέβαια! Και η καθοδήγηση άνωθεν προς την μεταφορά του θέματος στον προβληματισμό, αν το ήξεραν το βίντεο νωρίτερα οι κυβερνώντες, δεν είναι η ουσία αλλά μέρος του προβλήματος!
Το ζήτημα προσδιορίζεται στην λαθεμένη αντιμετώπιση και την έλλειψη επιβαλλόμενης αντίδρασης! Όταν έστω αιφνιδιάζεσαι αρνητικά, σηκώνεσαι και αποχωρείς χωρίς την υποχρέωση της επιστροφής εκ νέου στην αίθουσα! Ο καλεσμένος έχει παραβεί τους λογικούς όρους, κανόνες φιλοξενίας και δικαιολογεί αν μη τι άλλο την αποχώρησή σου! Οτιδήποτε άλλο αποτελεί αστειότητα και ίσως, αυστηρά κρίνοντας, πρόκληση!
Ένα ακόμα λάθος, μια ακόμη συστηματική απόφαση, μια ακόμη προβληματική ενέργεια, μια ακόμη πληγή στον αριστερό πολιτικό κόσμο. Μα κυρίως μία ακόμη απογοήτευση, σε κρίσιμες και αποφασιστικές στιγμές! “Χαλαρά” χειροκροτήματα; “Χαλαρή” ψήφος! Τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε;