Σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα την πολιτική γραμμή διατυπώνει ο επικεφαλής τους. Ιδιαίτερα στα κρίσιμα θέματα οι θέσεις του δεν αμφισβητούνται και όποιο στέλεχος δεν τις αποδέχεται αποχωρεί ή απομακρύνεται.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης συνεχίζει τα λάθη του ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέναντι τον Ανδρέα Λοβέρδο: Τον ανέχεται.
Ενώ ο ίδιος διακήρυξε καθαρά την κομματική θέση για παραίτηση Μητσοτάκη και εκλογές- πέραν όσων οφείλει να κάνει η Δικαιοσύνη- ο Λοβέρδος ταχθηκε, με θράσος υπέρ του Μητσοτάκη, κρίνοντας ότι “οι υποκλοπές δεν είναι λόγος για προσφυγή σε εκλογες”.
Ο καθείς και η ποιότητα του λόγου του. Αφού δεν ήταν η Νοβάρτις σκάνδαλο, δεν είναι και η παρακολούθηση του προέδρου του κόμματος, στο οποίο υποτίθεται ότι ανήκει, λόγος για εκλογές.
Η διαφοροποίηση είναι κραυγαλέα, ύπουλη και συνιστά λόγο διαγραφής.
Πρόκειται για προκλητική ταύτιση με τον Μητσοτάκη. Ο Λομβέρδος αντί να συμπαρίσταται στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ως θύμα παρακολούθησης στέκεται στο πλευρό εκείνου που τον παρακολουθούσε.
Η άμεση απομάκρυνσή του από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ και η παραπομπή στα κομματικά όργανα είναι η αυτονόητη απόφαση Ανδρουλάκη. Αν δεν το κάνει, πέρα από την αυτοακύρωσή του, αφήνει ανοιχτό το δρόμο της διάσπασης.
Για ποιον δουλεύει ο Λοβέρδος είναι ολοφάνερο. Γιατί ο Ανδρουλάκης δεν τον απομακρύνει για να προστατεύσει το ΠΑΣΟΚ δεν είναι.