Του Γ. Λακόπουλου
Σαν ομάδα εντοπίσθηκαν την εποχή του “Βρόμικου 89” και ήταν η εμπροσθοφυλακή της επέλασης του Κώστα Μητσοτάκη προς την εξουσία -με κάθε μέσο. Θεμιτό και αθέμιτο, αλλά κυρίως αθέμιτο. Οι περισσότεροι τότε δήλωναν πρώην “Ρηγάδες” και εννοούσαν ότι κάποτε στο Κολέγιο είχαν διαβάσει τον Θούριο- σε πολιτικούς αγώνας δεν τους θυμόταν κανείς.
Αυτοί ήταν η πρώτη φουρνιά που συγκρότησε το “μαύρο μέτωπο” στα ΜΜΕ-με τη συνδρομή της τότε Δεξιάς και κρατικοδίαιτων οικονομικών παραγόντων. Η δουλειά τους ήταν να βρίζουν τον Ανδρέα Παπανδρέου, να τον λοιδορούν, να κοιτάζουν από την κλειδαρότρυπα στην κρεβατοκάμαρά του και να τον καταγγέλλουν για ηθικές παρεκβάσεις. Υπέγραφαν και σχετικά κείμενα -ντροπής, αν μιλάμε για δημοσιογράφους.
Το -υπαρκτό- σκάνδαλο Κοσκωτά ήταν βούτυρο στο ψωμί τους. Ο Μητσοτάκης για τον οποίο δούλευαν νίκησε στο τέλος και ποτέ δεν ξέχασε την βοήθεια που του πρόσφερε η ομάδα. Καλά πέρασαν, αλλά κράτησε λίγο. Ο Παπανδρέου διασώθηκε από την ενέδρα στο Πεντελικό και επανήλθε.
Εκείνη την περίοδο έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα στον Έβερτ -τον οποίο υπηρέτησαν ως “Μπουλντόζα”- και τον Κ. Σημίτη. Τελικά τα αφεντικά προτίμησαν αυτόν που ήταν ήδη στην κυβέρνηση και η ομάδα ενισχύθηκε από με πρόσωπα που το έπαιζαν ως τότε ΠΑΣΟΚ. Έδωσαν μάχη για την επικράτησή του αρχηγού των “εκσυγχρονιστών”.
Όταν πήρε το κράτος στα χέρια του- γιατί αυτό συνέβη, δεν υπήρξε ποτέ ο πολιτικός ηγέτης που οδήγησε το κόμμα του από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση- συσπειρώθηκαν γύρω του. Γύρω από το κράτος. Είναι η χρυσή εποχή της λαμογιάς και της κονόμας.
Διαμεσολαβήσεις, μίζες, Χρηματιστήριο, εύκολο χρήμα. Έφτιαξαν περιουσίες, αναδείχθηκαν, απέκτησαν σύμβολα του πλούτου. Στην πραγματικότητα ήταν οι γλάστρες που ποτίστηκαν επειδή ο “εκσυγχρονισμός” πότιζε χωρίς περιορισμούς τους βασιλικούς της διαπλοκής. Δηλαδή του συστήματος προμηθευτών του δημοσίου που είχε κάνει ήδη επίδειξη δύναμης νωρίτερα, ανατρέποντας μια κυβέρνηση που είχε πριμοδοτήσει το ίδιο, αλλά η “δουλειά” χάλασε..
Όταν ο νεότερος Καραμανλής -στην επικράτηση του οποίου αντιστάθηκαν εξ αρχής- πήγε να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα και να απαλλάξει το πολιτικό σύστημα από τους “νταβατζήδες” έδωσαν ρέστα κατασυκοφάντησης- ακόμη το συνεχίζουν. Ήταν η εποχή που ανακάλυψαν τις αρετές του Γ. Παπανδρέου που “θα τα άλλαζε όλα”. Αλλά τους βγήκε μάπα το καρπούζι και άρχισαν να τον βρίζουν… υπέρ του Βενιζέλου- του νέου εκλεκτού τους. Αλλά ψώνισαν από σβέρκο.
Μετα ήλθαν τα άσχημα. Ο νεαρός με το μαλλί καρφάκι που είχε εμφανισθεί ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων το 2006 με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν όμως νόμιζαν, καθώς τον επευφημούσαν. Ειδικά στις αρχές του 2008, όταν έβλεπαν να επαναλαμβάνεται ο θρίαμβος της ΕΔΑ του 1958. Μέχρι εκεί τον είχαν.
Ο Αλέξης Τσίπρας εκμεταλλεύθηκε το αντιμνημονιακό πλαίσιο που δημιούργησε τυχοδιωκτικά με τα “Ζάππεια” ο Σαμαράς και κυρίως την απογοήτευση που προκάλεσαν στη βάση του ΠΑΣΟΚ οι επιλογές του Παπανδρέου που ολοκλήρωσε ο Βενιζέλος και πήρε τον έλεγχο των εξελίξεων. Η ομάδα δεν θα ξεχάσει ποτέ το καλοκαίρι του 2012 που ξεπετάχθηκε στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλιώς τους τα έλεγαν οι δημοσκόποι τους, στα κανάλια τους.
Τα αφεντικά τους προσπάθησαν να βρουν μια λύση-αυτή που έβρισκαν πάντα- και έσπευσαν τον Τσίπρα: μας αφήνεις να κάνουμε τη δουλειά που κάναμε καίμε τους προηγουμένους και τα δικά μας τα παιδιά θα σε κάνουν Θεό. Ή μεθ’ ημών ή καθ’ ημών. Αλλά ο Τσίπρας είδε το τυράκι, αλλά είδε και τη φάκα και δεν τσίμπησε. Τα ξέρει καλά η γάτα Ιμαλαΐων.
Την επόμενη του κήρυξαν ανελέητο -και ανορθόδοξο-πόλεμο και συνεχίζουν. Μόνο που δεν έχουν με τι να τον πολεμήσουν. Με σκάνδαλα δεν συνδέεται, σκοτεινό πολιτικό παρελθόν δεν έχει, δικούς τους στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα δεν διαθέτουν. Ούτε μια εξωσυζυγική σχέση δεν τους προέκυψε. Όλο κάτι σαχλαμάρες που κάνουν οι υπουργοί του είναι το θέμα τους. Αλλά αυτοί οι υπουργοί συχνάζουν πάντα στις ταβέρνες που σύχναζαν και πριν, μένουν στις παλιές γειτονιές τους και δεν ανταποκρίνονται -οι άξεστοι- σε προσκλήσεις για δεξιώσεις σε βίλες και συναντήσεις εργασίας στα ακριβά εστιατόρια του κέντρου.
Απέμεινε το προσωπικό μπούλινγκ. Η επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΝΔ τους έδωσε τα μέσα για να επιδοθούν στο άθλημα με ζήλο. Τι πλασάρουν καθημερινά για τον σημερινό Πρωθυπουργό δεν περιγράφεται, προκειμένου να φορτισθεί αρνητικά το όνομά του. Δεν είναι άλλωστε και σαν αυτούς που ήξεραν- όλοι είχαν πίσω τους τζάκι και τους ήξερε η “καλή” αθηναϊκή κοινωνία. Αυτός ήταν -άκουσον!- καταληψίας.
Βρίζουν τον Τσίπρα επειδή λατρεύουν τον Κυριάκο; Α μπα. Το κάνουν για τον εαυτό τους. Φοβούνται ότι η αναζήτηση των υπευθύνων για τη χρεοκοπία της χώρας, το ξεψάχνισμα στις offshore, μπορεί να φτάσει και στους ίδιους. Δεν είναι πολιτικοί και δεν κυβέρνησαν, δεν είναι επιχειρηματίες και δεν έπαιρναν δουλειές- όπως α αφεντικά τους. Αλλά έχουν όμως και οι ίδιοι το μυστικό τους: μαύρο χρήμα που βγήκε στο εξωτερικό.
Δεν έχουν τίποτε προσωπικό εναντίον του Τσίπρα- αντίθετα κατ’ ιδίαν τον παραδέχονται. Δεν αντέχουν όμως την αγωνία της αποκάλυψης. Αυτό τους κινητοποιεί και τους φανατίζει, να αφήνουν στην άκρη τα άλλα. Είναι ο αφρός του συστήματος που θέλει να σταματήσει τον Τσίπρα προτού πάθει ό,τι έπαθαν πολλοί δικοί του και τους ρίχνει στη μάχη. Εμφανίζονται ως παράγοντες της ενημέρωσης. Αλλά δεν είναι: συνδέονται με κόμματα και πολιτικούς, με επιχειρηματίες και με ολιγάρχες, με μεσολαβητές και μιζαδόρους, με υπόδικους και ερευνώμενους.
Αυτό κυρίως τους ενώνει με τον Μητσοτάκη, που με του σειρά του ενώνεται με ό,τι επέμεινε από τη διαπλοκή που έριξε τον πατέρα του και όλοι μαζί στρέφονται κατά του Τσίπρα. Είναι η εμπροσθοφυλακή του “μαύρου μετώπου” στο οποίο αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός. Πασχίζουν καθημερινά να ξαναγίνουν τα πράγματα όπως ήταν. Τότε που περνούσαν αυτοί καλά και τα αφεντικά τους καλύτερα…