Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ως μόνη απαντοχή Δικαιοσύνης μένει ο Χρήστος Ράμμος. Για όσο τον έχουμε ακόμη…
Το κείμενο που ακολουθεί αφιερώνεται σε όσους – «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες» – καλούνται στις κάλπες της 9ης Ιουνίου 2024.
Σε ζοφερούς καιρούς της πολιτικής, αυτό που κρατάει όρθιες τις κοινωνίες είναι η αναλαμπή από κάποιους που έρχονται στο προσκήνιο για έναν λόγο: επιμένουν να κάνουν το καθήκον τους.
Δεν είναι πολλοί. Το 1963 για παράδειγμα ήταν ένας νεαρός ανακριτής του Γ’ Τμήματος Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης: ο Χρήστος Σαρτζετάκης. Κόντρα στο παρακράτος της εποχής, έριξε φως στη δολοφονία του Λαμπράκη και πέρασε στην Ιστορία.
Στις μέρες μας ως παραδείγματα χρέους – και θάρρους – απέναντι στον αυταρχισμό της κυβερνητικής εξουσίας έχουμε δυο γυναίκες: την Ελένη Τουλουπάκη και τη Μαρία Καρυστιανού. Και τον Χρήστο Ράμμο.
Για να μιλήσουμε τη γλώσσα της πικρής ειρωνείας: ο πρώην αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας που – ευτυχώς – βρίσκεται επικεφαλής της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, πρέπει να συλληφθεί! Αντιστέκεται στις ανομίες του καθεστώτος Μητσοτάκη, στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ.
Όταν άρχισε την έρευνα – από την εμπλεκόμενη στην παρακολούθηση Ανδρουλάκη τηλεφωνική εταιρία – βρήκε απέναντι του το πιο μακρύ χέρι του καθεστώτος την εποχή εκείνη: τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ντογιάκο – με τ’ όνομα.
Ο Ράμμος, με τη θεσμική κουλτούρα που τον διακρίνει, απευθύνθηκε στη Βουλή. Αλλά ο πρόεδρος Τασούλας – έτερος βραχίονας του καθεστώτος – του έκλεισε την πόρτα – με το ανοίκειο πρόσχημα «είναι αυτόκλητος».
Όταν, ακλόνητος, ενημέρωσε για τα ευρήματα της ΑΔΑΕ – με απόρρητη επιστολή – τον εντολοδόχο διοικητή του Κοινοβούλιού και τους κομματικούς αρχηγούς, του απάντησε προσωπικά ο επικεφαλής του καθεστώτος.
Πρώτα ο πορτ παρόλ του μίλησε για «θεσμικό και πολιτικό ατόπημα» και στη συνέχεια ο ίδιος του καταλόγισε ότι έχει «πολιτική ατζέντα». Και οι δυο εννοούσαν την… εφαρμογή του Συντάγματος από τον πρόεδρο της Αρχής που προστατεύει το απόρρητο των Ελλήνων…
Είχε προηγηθεί, αντίστοιχης ποιότητας, γνωμοδότηση του κορυφαίου νομομαθούς Ντογιάκου: η ΑΔΑΕ… δεν δικαιούται να ερευνά εμπλεκόμενους στο έγκλημα της τηλεφωνικής παρακολούθησης.
Καθώς πάντα «υπάρχουν δικασταί εις τα Αθήνας» το Συμβούλιο της Επικρατείας – έλαβε απόφαση για την υποχρέωση της ΕΥΠ να πει στον Ανδρουλάκη γιατί τον παρακολουθούσε.
Το καθεστώς αγνόησε το ανώτατο Δικαστήριο. Και η νέα σύνθεση της ΑΔΑΕ – που διαμόρφωσε επί τούτοις η κυβέρνηση – αγνόησε και τον Ράμμο, όταν ζήτησε να κληθεί ο επικεφαλής της ΕΥΠ για εξηγήσεις.
Ερωτηθείς επί του θέματος ο Πρωθυπουργός, συμπεριφέρθηκε ως επικεφαλής του καθεστώτος: «∆εν θα πω τίποτα για το θέμα αυτό, καθώς αφορά την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών». Δηλαδή τον… ίδιο – αφού είναι ο πολιτικός της προϊστάμενος. Σουρεαλισμός.
Στην «Καθημερινή» ο Πάσχος Μανδραβέλης σημείωσε: «Αυτές οι απαντήσεις είναι ανατριχιαστικές. Πληρώνουμε µία υπηρεσία, που δεν λογοδοτεί στη Βουλή, δεν εφαρμόζει αποφάσεις του Ανωτάτου ∆ικαστηρίου και ο πολιτικός της προϊστάμενος λέει ότι είναι δική της δουλειά εάν θα εφαρμόζει ή όχι τους νόμους».
Μην περιμένετε να ευαισθητοποιηθεί η – προερχόμενη από το ΣτΕ – κυρία, που κατοικεί στο προεδρικό μέγαρο. Ενδιαφέρεται μόνο για την ανανέωση της παραμονή της.
Ως μόνη απαντοχή Δικαιοσύνης μένει ο Χρήστος Ράμμος. Ο τελευταίος που θυμάται τον Σαρτζετάκη: «Εάν γινόμουνα δικαστής, θα ήμουν ανεξάρτητος και θα εφήρμοζα πιστώς τους νόμους της Πατρίδος μου, χωρίς να φοβούμαι τίποτε»…
Για όσο τον έχουμε ακόμη…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
