Του Νίκου Λακόπουλου
Τη λύπη του εκφράζει ο υπουργός πολιτισμού Αρ. Μπαλτάς για την παραίτηση του Γιαν Γαμπρ. “Η επιλογή της παραίτησης υπήρξε αποτέλεσμα της συντονισμένης επίθεσης που δέχτηκε ο Jan Fabre από πολιτικά κόμματα, Μ.Μ.Ε. και μέρους του καλλιτεχνικού κόσμου.”Οι πνευματικές δυνάμεις διεκδικούν την ελευθερία του λόγου και υπεραμύνονται αυτής έναντι της πολιτικής εξουσίας. Στη δική μας ιστορία φαίνεται δυστυχώς να συνέβη το αντίστροφο”. Δηλαδή;
Ο υπουργός έχει επαφή με το περιβάλλον αφού κατάλαβε πως όλα τα κόμματα- και ο ΣΥΡΙΖΑ- τα ΜΜΕ και “μέρος” του καλλιτεχνικού κόσμου -και μένει και τίποτα άλλο;- “συντόνισαν” την επίθεση που ….συντόνισε ο ίδιος. Aυτό που δεν κατάλαβε είναι πως όντως οι πνευματικές δυνάμεις διεκδικούν την ελευθερία του λόγου έναντι της πολιτικής εξουσίας -που είναι ο ίδιος. Δεν είναι απαραίτητο ο υπουργός να πρέπει να διαλέξει ο ίδιος τον οργανωτή του Φεστιβάλ. Αυτό θα ήταν μια ελευθερία. Δεν είναι απαραίτητο να μένει στη θέση του- μετά την κατακραυγή. Κι αυτό θα ήταν μια ελευθερία!
Στο μεταξύ τα νέα λένε πως ο παραιτηθείς curator που θα ανέβαζε βελγικά έργα- και κυρίως δικά του- δεν επρόκειτο να μείνει πολλές μέρες εδώ, ούτε στο Φεστιβάλ! ‘Αει, στο διάολο μ..κα! “σχολιάζει ο Blaine Reininger των Taxedomoon. “Και να προσέχεις μη σε χτυπήσει η πόρτα φεύγοντας”. Αλλά το θέμα δεν είναι η τέχνη του Yan. Aς έρθει να την παρουσιάσει. Είναι που ο υπουργός Μπαλτάς θέλει σώνει και καλά να μας διδάξει κάτι που δεν έχει. Την Ελευθερία του Λόγου. Η “συντεταγμένη” δική του ελευθερία!
“Πάψτε να νομίζετε ότι σας προορίζουν για πρόεδρο. Πρέπει να αλλάξετε συμπεριφορά να θέλετε να σας ανέχονται στην κουζίνα” λέει ο Μπ. Μπρεχτ. Δεν φταίει μόνο η κρίση αλλά η οπισθοδρόμηση είναι γεγονός. Από μια καθυστερημένη αντιδραστική ‘Αριστερά” με ιδέες του ΄80 ή του 1920! O τρόπος που παρεμβαίνει ο υπουργός πότε στην παιδεία και πότε στον πολιτισμό είναι πατερναλιστικός. Η υποδοχή του Φλαμανδού από τον ίδιο τον πρωθυπουργό πλην του επαρχιωτισμού είναι …σουλτανικός. Όπως και η εκδίωξη του προηγούμενου διευθυντή.
Η κυβέρνηση δεν έχει πολιτική για τον πολιτισμό. Μερικοί λένε ότι δεν διαθέτει ούτε πολιτισμό. Ας αφήσει το κράτος τουλάχιστο τον πολιτισμό ήσυχο! Κι ας παραιτηθεί επιτέλους ο υπουργός -που έχει αποδοκιμασθεί ακόμα κι από το κόμμα του, αντί να διδάσκει τι είναι και τι δεν είναι πνευματικές δυνάμεις.