Του Ιωάννη Δαμίγου
Μηνύματα, πολλά μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση πολιτικού χώρου, από πομπούς έως δέκτες. Από απαλλαγή ενός προβληματικού κυριολεκτικά δημάρχου Αθηνών, μέχρι ενός αργοπορημένου, αυτού της υπερφίαλης, ενοχλητικής, απειλούμενης, εκβιαστικής και αγοραίας κυβερνητικής τακτικής.
Ήταν τέτοια η αποστροφή του κόσμου, με κυρίαρχη την δεξιά μέχρι εχθές υποστήριξη, που ούτε αυτοί οι ίδιοι ψηφοφόροι της δεν ανέχθηκαν να συνεχίζουν με ανίκανα και επιλήψιμα πρόσωπα. Αν ψάξουμε για ηττημένους, είναι προφανώς η Ν. Δημοκρατία που απέτυχε να πλησιάσει τους στόχους που είχε θέσει η ίδια, ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ που ανενεργός απλώς παρακολουθούσε προσφερόμενος και το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ με τις χαμηλές επιδόσεις του πρώτου γύρου. Ο κερδισμένος αντικειμενικά είναι σαφώς το ΚΚΕ.
Ο κ. Μητσοτάκης και είναι περίεργο καθώς δεν το συνηθίζει, παραδέχτηκε πως η βραδιά δεν ήταν καλή για την παράταξή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, παρά τις γενικολογίες περί επιτυχίας των “προοδευτικών” δυνάμεων, αρκέστηκε στην προσπάθεια του διαρκές χαμόγελου εξυπηρέτησης που προσποιούμενο “πιάνει” τα νεύρα του προσώπου και ενοχλεί.
Ο κ. Ανδρουλάκης, που δημόσια αρνείται πως γνωρίζει την άβολη αλήθεια, με τη στείρα γλώσσα του προσπαθεί μάταια να πείσει το αταίριαστο σινάφι του, για ανάκαμψη και βλέψεις προς σταθεροποίηση, πανηγυρίζοντας για την … ήττα του. Οι κατά καιρούς πρωταγωνιστές, που χρημάτισαν στο παρελθόν στελέχη, υπουργοί ακόμα και πρωθυπουργοί διάφορων χώρων, με τη σειρά τους μεταφέρουν και καθιστούν όλο και πιο ορατό, το σημαντικότερο μήνυμα όλων των άλλων! Αυτό του επιτήδεια αποδεκτού και που απορρέει μετά από τον δεύτερο γύρο των αποτελεσμάτων, το “όλοι μαζί μπορούμε”!
Προσφέροντας έτσι, έναν νέο μικρό αλλά σπουδαίο ρόλο στην εναπομένουσα αριστερά, αυτόν που πρόβαρε επιτυχώς το βράδυ του δεύτερου γύρου των δημοτικών εκλογών, του βοηθητικού, του βαστάζου! Όλο και πιο ορατό γίνεται πλέον και αλίμονο σε αυτόν που το αγνοεί, το μήνυμα της μεταπολιτικής εφαρμογής. Που αρχίζει από την “επιτυχία” της συμμετοχής που άγγιξε το 38% το υψηλότερο και το 32% το χαμηλότερο σημείο της και καταλήγει στην “ανάγκη” συνεργασίας των περίφημων “προοδευτικών” δυνάμεων! Με μια “μικρή” λεπτομέρεια όμως. Αυτήν της εξαφάνισης και αποκλεισμού της αριστεράς. Η επιδίωξη και σκοπός του Βορίδη!
Με δυο πόλους να δημιουργούνται, ο ένας της δεξιάς – ακροδεξιάς και ο άλλος των “προοδευτικών” σκέτα. Οι υπόλοιποι στο …περιθώριο. Αυτό το πλάνο προωθείται απ’ όλους, το βολικό και ελέγξιμο, χωρίς την επικίνδυνη αριστερά. Όπως Αμερική, που έλεγε και η παλιά διαφήμιση αν τη θυμάστε. Όλο και πιο ορατό γίνεται το σενάριο, με την σύμφωνη γνώμη των πολλών. Και ναι, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και των απερχομένων αλλά και νυν “αριστερών” ηγετών. Το περιληπτικό και η σύμπτυξη απλουστευμένων εννοιών των όλων, χωρίς άλλη επιλογή, σερβίρετε συσκευασμένη. Γιατί “όλοι μαζί μπορούμε”! Η “μάχη”, απλώς θα διεξαχθεί, αδιάφορη όπως φανερώνουν τα ποσοστά συμμετοχής, για την αρχηγία αυτών των δυο πόλων.