Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές προκάλεσαν και ενδοοικογενειακό ρήγμα, προσθέτει στην πολιτική σφαλιάρα και μια εγκαιροφλεγή βόμβα: θα πληρώσει για το δράμα Ντόρας και υιού. Εχουν να πέσουν κάτι στράκες, που θα έλεγε και η Γεωργία Βασιλειάδου …
Δεν τόλμησε ούτε να υπαινιχθεί καν, ότι απλώς έχασαν οι ηττηθέντες δήμαρχοι και περιφερειάρχες του.
Δεν είναι όμως απολύτως ακριβές ότι έχασε ο ίδιος: ελέγχει την πλειοψηφία των ΟΤΑ και είναι Πρωθυπουργός χωρίς αντίπαλο.
Το πραγματικό νόημα των επαναληπτικών εκλογών της δεύτερης Κυριακής στην αυτοδιοίκηση, είναι ότι ηττήθηκε το μοντέλο Μητσοτάκη.
Κατέρρευσε το σύστημα αυταρχικής διακυβέρνησης που έχει εγκαταστήσει προσωπικά ο ίδιος για να κυβερνάει αλαζονικά, ανεξέλεγκτα και αντιθεσμικά.
Παρασυρμένος από τις δυο νίκες του στις εθνικές εκλογές, και τη γαλάζια πλειοψηφία στον πρώτο αυτοδιοικητικό γύρο, ξεσάλωσε.
Παραβίασε κάθε πολιτικό, ηθικό και θεσμικό κανόνα, και πανηγύριζε, σαν κομματάρχης, για τους δικούς του που επικράτησαν στον πρώτο γύρο.
Με πολιτική αναισχυντία περιφέρονταν στην επικράτεια για να επιβάλει και τους υπολοίπους: τάζοντας, απειλώντας, διασύροντας την έννοια της αυτοδιοίκησης.
Με Λουδοβίκεια έπαρση, έκανε επίδειξη βουλιμίας: «τα θέλω όλα».
Πολλές φορές πάει η στάμνα στη βρύση, αλλά έρχεται η ώρα που δεν γυρίζει.
Για τον Μητσοτάκη και το καθεστώς που διαμορφώνει, η 15η Οκτωβρίου 2023 είναι τομή: έσπασε το αήττητο του μηχανισμού του.
Ο ίδιος, οι υπουργοί και λοιποί εκπρόσωποί του -αλλά δυστυχώς και… δημοσιογράφοι!- εμφανίσθηκαν μετά τις ήττες, σαν να ήταν Μεγάλη Παρασκευή.
Θα είναι λάθος να πιστέψει κάποιος ότι το αποτέλεσμα κλόνισε ριζικά, το προσωπικό οικοδόμημα εξουσίας που διαμορφώνει επίμονα μετά το 2019.
Η βάση της πολιτικής σκηνής δεν άλλαξε με δυο μεγάλους δήμους και μια περιφέρεια που πέρασαν στην αντιπολίτευση.
Βγήκαν όμως κάποια συμπεράσματα.
Πρώτο. Στην κοινωνία υπάρχουν ζωντανές δυνάμεις που δεν παραδίδονται, στο κράτος της αυθαιρεσίας, και της εξουσίας του ενός.
Δεύτερο. Εντός της Δεξιάς, η πολιτική της πυγμής από έναν κληρονόμο, θρυμματίσθηκε καθώς όσοι πήγαν κόντρα στη βούληση του συστήματος Μητσοτάκη επικράτησαν.
Τρίτο. Η δημοκρατική συσπείρωση στη βάση, είναι ακόμη ενεργή πολιτική έννοια και εκδηλώνεται όταν δημιουργούνται οι συνθήκες.
Απέναντι σ’ αυτά, ο Μητσοτάκης είναι ανίσχυρος, γιατί λειτουργούν πέρα απ΄ τον έλεγχό του.
Αυτό που του συνέβη, έχει περισσότερο συμβολικό και ηθικό χαρακτήρα. Είναι και πολιτική ήττα, αλλά δεν παράγει άμεσα πολιτικά αποτελέσματα.
Ξέρει όμως πλέον ότι, οι χειραγωγημένοι από το πολιτικό μάρκετινγκ της επικράτησής του και στη ΝΔ και στη χώρα, έχουν ακόμη τις πολιτικές αισθήσεις τους και αντιδρούν.
Το συλλογικό αίσθημα θεσμικής αυτοπροστασίας, αντιδρά στην επίθεση ελέγχου όχι μόνο της τοπικής εξουσίας, αλλά και των πόρων της, που είναι πραγματικός στόχος του συστήματος Μητσοτάκη.
Ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές προκάλεσαν και ενδοοικογενειακό ρήγμα, προσθέτει στην πολιτική σφαλιάρα και μια εγκαιροφλεγή βόμβα: θα πληρώσει για το δράμα Ντόρας και υιού.
Έχουν να πέσουν κάτι στράκες, που θα έλεγε και η Γεωργία Βασιλειάδου…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
