Του Βασίλη Κόκκα
” Χιλιάδες πεινασμένοι μινώταυροι
Περάσανε μπροστά μας μέ φωτιές
γυρεύοντας ενα λαβύρινθο
νά ξαποστάσουν.
(Όσο γιά τήν Αριάδνη κοιμάται
πλάι στό τηλέφωνο καί περιμένει…)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ
Νά σπέρνεις σιτάρι καί νά θερίζεις κριθάρι, πάει κι έρχεται…Τί γίνεται όμως όταν θερίζεις γαιδουράγκαθα; Όπως δηλαδή ό ΣΥΡΙΖΑ καί τό ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.Ορθοστατούντες
ορθοφρονούντες,ορθοβαδίζοντες αμέριμνοι στό δρόμο γιά μία ακόμη ήττα στίς ευρωεκλογές τού Ιουνίου… Εμφανώς πελαγωμένοι απέναντι στήν εκλογική τράτα τής Μητσοτάκης ΑΕ πού στά δίχτυα της χωράνε όλοι καί πασίδηλα ανίσχυροι μπροστά στήν πρωτοφανή επικοινωνιακή καταιγίδα τού δεξιού λαικισμού πού ζεί καί βασιλεύει.
Έχουμε μία κατ’ουσία παραιτημένη αντιπολίτευση πού διαρκώς ” παγώνει” τό παιχνίδι καί επιβραδύνει καί διστάζει νά αποτολμήσει έστω ένα επιθετικό ” ντού”!!!
Φαίνεται ότι οί κομματικές ηγεσίες αρκούνται σέ ποσοστά πού απλά τούς επιτρέπουν νά υφίστανται στό πολιτικό σκηνικό ενώ ό Μητσοτακικός μινώταυρος θά συνεχίζει απτόητος νά ” καταπίνει” αδυσώπητα καί ανενόχλητα ό,τι έχει απομείνει από τά κεφαλαιώδη κοινωνικά κεκτημένα.
Οί πολυτραυματίες τής ήττας μάλλον έχουν ξεχάσει τόν κανόνα ή δέ γνωρίζουν ότι στήν πολιτική,αποφασίζει ή δύναμη! Φαίνεται ότι αυταπατώνται πώς μπορούν νά κάνουν πολύ μεγάλη πολιτική μέ πολύ μικρή δύναμη!!!Όμως,” Πού πάς μέ ψεύτικα όνειρα. Καιρός νά κλάψεις,καιρός νά δείς”……Γιατί ή πικρή αλήθεια είναι ότι ή οδύνη τού απλού κόσμου δέν έχει χώρο νά στεγασθεί,κανένας δέν ακούει,κανένας πολιτικός χώρος στήν αντιπολίτευση δέν επιμελείται τή δυσφορία καί τά καθημερινά προβλήματα πού βιώνουν οί πολίτες.
Γιά ν’αλλάξει αυτό,πρέπει κατά τή γνώμη μου, νά παραμερίσουν Κασσελάκης-Ανδρουλάκης.
Ό ένας είναι ” χαρισματικά άδειος”,ανοιχτός σέ κάθε δάνειο καί μεταμόρφωση…
Ό άλλος δέν έχει ίχνος ηγετικότητας…. Καί οί δύο αδυνατούν εμφανώς νά οσμισθούν τό συλλογικό υποσυνείδητο τής μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης!
Αναζητείται πολιτικός Θησέας πού θά πιάσει θαρρετά καί αποφασιστικά τό μίτο τής Αριάδνης στό λαβύρινθο τών κεντροαριστερών νευρώσεων καί σάν καλός οδηγός θά αρχίσει τό ξετύλιγμα τού κουβαριού! Μήπως καί ξεφύγουμε από τήν απραξία,τή μούχλα καί τή διανοητική οκνηρία.Αντιμετωπίζοντας μέ ψηλά τό κεφάλι τίς πηγές τής κακοδαιμονίας.Μέ ζωντανή τήν ελπίδα πώς θά έρθει ή ώρα πού τό τσιμέντο θά ραγίσει από τό απροσδόκητο γρασίδι!!!