Του Γ. Λακόπουλου
Η τελευταία πράξη καπελώματος -ή ακύρωσης- του Κυριάκου Μητσοτάκη από τον Άδωνι Γεωργιάδη παίχθηκε την Τετάρτη στη Βουλή. Ο αντιπρόεδρος της της ΝΔ ανήγγειλε από το βήμα ότι το διαβόητο άρθρο 86 του Συντάγματος «είναι μια χαρά, δεν χρήζει καμίας αναθεώρησης». Και ότι η ΝΔ θα το εφαρμόσει ως έχει κατά των αντιπάλων της -και «δεν θα γλυτώσει κανένας».
Κανείς δεν τον διέψευσε. Η ΝΔ είμαι εγώ. Η επίσημη θέση Μητσοτάκη υπέρ αλλαγής του- για την οποία υπερηφανεύεται ότι έχει καταθέσει πρόταση από το 2006- πάει στο καλάθι των αχρήστων από τον αντιπρόεδρο.
Στην ίδια συνεδρίαση ο Άδωνις εμφάνισε τη ΝΔ με θέσεις που δεν ξέραμε ότι είχε. Όπως π.χ. η κατάργηση της Εισαγγελίας Διαφθοράς, η θέσπιση… ιδιώνυμων αδικημάτων στο Σύνταγμα και η διαβεβαίωση ότι… δεν υπάρχει σκάνδαλο Novartis- ούτε για τους γιατρούς.
Άλλες θέσεις διατύπωνε ως τώρα ο Μητσοτάκης. Ποτέ δεν είπε ότι δικαστική απόφαση καθιστά τον Φρουζή «τον εντιμότερο των Ελλήνων», ούτε πως για τη Νovartis απλώς μια έρευνα γίνεται για τις σχέσεις με τους γιατρούς -οι οποίοι πάντως αθωώνονται μέχρι στιγμής από τα δικαστήρια. Τα αντίθετα έχει πει.
Αλλά από το βήμα της Βουλής ο αντιπρόεδρος του του έβαλε πιπέρι στο στόμα. Άραγε τώρα θα αλλάξει γραμμή, όπως έκανε και σε άλλα θέματα, από το Σκοπιανό, τη συγκέντρωση των «Μένουμε Ευρώπη», τα «μακεδονικά» συλλαλητήρια, «ως το νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλλου;
Ο παρατηρητής όσων συμβαίνουν στην Πειραιώς μπερδεύεται. Τι είναι τελικά ο Άδωνις: δυνάστης του Κυριάκου, που τον πάει όπου θέλει; Ή το σκοτεινό πρόσωπο του Νεομητσοτακισμού που κάνει τη βρόμικη δουλειά για το αφεντικό; 
Ένας αρχηγός κόμματος, σαν τη ΝΔ, και εν δυνάμει πρωθυπουργός θα είχε πληροφορηθεί το τελευταίο κατόρθωμα του αντιπροέδρου του στη Βουλή. Και αφού ζητούσε τα πρακτικά για να βεβαιωθεί, θα τον έστελνε άκλαφτο.
Δεν μπορεί να είναι θέση της κανονικής ΝΔ το υβρεολόγιο κατά της εισαγγελέως Διαφθοράς, η διαστρέβλωση των θέσεων του κόμματος για το Σύνταγμα και η περιφρόνηση των απόψεων του αρχηγού του κόμματος, από τις ακραίες δοξασίες του αντιπροέδρου.
Τι σχέση ο Μητσοτάκης με τις διαρκείς εκτροπές του Γεωργιάδη σ’ αυτή την υπόθεση-που ξεπερνούν κατά πολύ αντίστοιχες συμπεριφορές του Σαμαρά και του Λοβέρδου;
Όλα αυτά θολώνουν όχι μόνο την εικόνα του Μητσοτάκη και το στίγμα της ΝΔ, αλλά και τις επιδιώξεις του Άδωνι. Από τη στιγμή που η εισαγγελία – που θέλει να καταργήσει- ερευνά τον ίδιο για δωροδοκία είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς: δεν θέλει ειδικά την Τουλουπάκη ή δεν θέλει γενικώς έρευνα για δωροδοκία του ιδίου και των άλλων;
Ό,τι και αν συμβαίνει στις σχέσεις των δυο ανδρών, το ανέκδοτο «Άδωνις Γεωργιάδης αντιπρόεδρος μεγάλου κόμματος» παρατράβηξε. Αν μη τι άλλο, προβληματίζει- τους κανονικούς Νεοδημοκράτες, όχι τους «μουσαφιραίους», που λέει και ο Βαγγέλης Αντώναρος: ωφελεί τη ΝΔ ο αντιπρόεδρος ή τη στιγματίζει μαζί με τον επικεφαλής της;
Η εντύπωση που έχουν πολλοί για τον Άδωνι είναι ότι απλώς κυκλοφορεί ντυμένος Σαμαράς, ξεπατικώνοντας κι ένα παλιό στυλ πολιτικής, που είχε κυριαρχήσει πριν από τρεις δεκαετίες με το σλόγκαν «πέστα Μένιο». Ότι είναι πιο πιστό αντίγραφο του πρώην πρωθυπουργού και λειτουργεί με βάση την πολιτική και ιδεολογική εκπαίδευση που είχε πάρει στον ΛΑΟΣ, προτού τους πουλήσει…
Άλλοι όμως διακρίνουν ότι αυτός που μιλάει δια του Γεωργιάδη είναι πλέον ο Νεομητσοτακισμός. Ο Κυριάκος με τον καιρό έγινε σαν τον Γεωργιάδη και δεν ενοχλείται από τη δημόσια παρουσία του. Όσα λέει ο αντιπρόεδρος, ο τρόπος που τα λέει, όσα κάνει, ο λόγος για τον οποίο τα κάνει, το ύφος του και η ρητορική του, οι αποκρουστικές παραστάσεις του στα κανάλια και στη Βουλή αντιπροσωπεύουν τον πρόεδρο της ΝΔ ή έστω κρίνει ότι τον ωφελούν. Αλλιώς θα τον είχε απομακρύνει…
Από αυτή την άποψη ο Γεωργιάδης δεν είναι για τον Μητσοτάκη απλώς ένας δύσκολος φίλος που παρεκτρέπεται. Είναι αυτός που τον εκφράζει περισσότερο από κάθε άλλον στη ΝΔ. Πολιτικά, ηθικά, αισθητικά, πολιτισμικά. Αλλιώς με βάση την προσωπική αγωγή του, θα έπρεπε να μην είναι και πολύ περήφανος για τον αντιπρόεδρό του και να τον έχει ξηλώσει από καιρό. Έχει κι ο Τσίπρας μπελάδες με τον αθυρόστομο Πολάκη. Αλλά βγήκε και τον έβαλε στη θέση του.
Ο Μητσοτάκης δεν διανοείται να παρατηρήσει τον Γεωργιάδη, πόσο μάλλον να τον μαζέψει. Ή δεν τολμάει. Ενδεχομένως τον θαυμάζει κιόλας. Διαφορετικά θα είχε πάρει τις αποστάσεις του -αντί να τον καλύπτει. Τι είναι αυτό που τον ταυτίζει μαζί του; Από πλευράς καταγωγής, κουλτούρας, συμπεριφοράς, δεν τους συνδέει τίποτε. Άλλωστε ο Άδωνις υπήρξε υβριστής του…
Έτσι επανερχόμαστε στο ερώτημα: τελικά ο Γεωργιάδης είναι το πουλέν του Σαμαρά ή είναι η άλλη όψη του Κυριάκου; Λέει αυτό που θέλει να πει ο ίδιος ο Μητσοτάκης και δεν τα καταφέρνει ή καταφέρνει να επιβάλει στον Μητσοτάκη τι να λέει; Είναι δυο διαφορετικοί πολιτικοί ή ο ένας συμπληρώνει τον άλλον; Έχουν την ίδια γραμμή ή η ΝΔ είναι επισήμως κόμμα με δυο γραμμές; Με δυο αρχηγούς και δυο κεφαλές.
Ό,τι και αν συμβαίνει είναι πρωτοφανές. Και ο Κώστας Μητσοτάκης όταν ανέλαβε τη ΝΔ βρήκε, από τον Αβέρωφ, τον Μανωλάκο και τον Μιχαλολιάκο και τους ξήλωσε. Και δεν έκανε ποτέ τον «μαχητικό» Καρατζαφέρη αντιπρόεδρο.
Οι Καραμανλήδες, ο Έβερτ, ο Ράλλης όχι απλώς δεν θα ανέχονταν τέτοιες συμπεριφορές στο κόμμα τους, αλλά θα ντρέπονταν να έχουν τέτοιον αντιπρόεδρο. Για φανταστείτε ποιος είναι σήμερα στη θέση που ήταν ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης και ο Παπακωνσταντίνου.
