Του Γ. Λακόπουλου
«Προς γαρ το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». ή αλλιώς: «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
Η δημόσια παρουσία του πολίτη, η προσωπικότητα και το στίγμα του στην κοινωνία, εκτός από την οικονομική και την πνευματική πλευρά της δράσης του, διαμορφώνεται και από τον ιδεολογικό προσανατολισμό και την πολιτική του θέση, που τον ωθούν σε συμμετοχή στα κοινά.
Αυτή η συμμετοχή και οι αγώνες του έχουν ως βάση τις ιδέες του. Την πεποίθησή του ότι με την προβολή τους στο πολιτικό πεδίο, με στόχο να επικρατήσουν, ωφελεί την κοινωνία.
Έτσι διαμορφώθηκε η συλλογική συνείδηση που διαχώρισε το πολιτικό φάσμα σε προοδευτικές και συντηρητικές δυνάμεις. Στη Δεξιά και τη Δημοκρατική Παράταξη.
Διαχρονικά ο καθένας εντάσσεται σ’ αυτό το σχήμα, που δεν χάνει ποτέ τη διαχωριστική γραμμή του, με κριτήρια πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά, αισθητικά, ηθικά- ακόμη και οικογενειακά.
Με βάση αυτήν την ένταξη οι πολίτες διεκδικούν ανέκαθεν ο καθένας για τον εαυτό του μια πολιτική ταυτότητα. Την προβάλλουν και την υπερασπίζονται, γιατί θεωρούν ότι τους τιμά και τους αξίζει. Όσοι την αλλάξουν ευκαιριοθηρικά είναι δακτυλοδεικτούμενοι
Όσοι πέρασαν της ζωή τους στη Δημοκρατική Παράταξη κινήθηκαν στο νημα που συμπεριλαμβάνει τις γενιές της Εθνικής Αντίστασης, του 114, του αντιδικτατορικού Αγώνα και τα ορόσημα των κοινωνικών αγώνων της Μεταπολίτευσης.
Αυτά τους χωρίζουν -πολιτικά και ιδεολογικά, όχι προσωπικά- με όσους εντάχθηκαν στην άλλη παράταξη. Σ’ αυτήν που κατέφυγαν και οι δωσίλογοι, οι παρακρατικοί, οι πρωταγωνιστές της Αποστασίας, οι οπαδοί της δικτατορίας και οι υποστηρικτές αντιδραστικών και αντικοινωνικών δοξασιών, του διχασμου και των ακροδεξιών αντιληψεων.
Όσοι έδρασαν στη Δημοκρατική Παράταξη- ή απλώς ψήφισαν τα κόμματά της – δεν παραβίασαν ποτέ την υποχρέωση της πανεθνικής συστράτευσης όταν απειλείται η υπόσταση της χώρας. Ακόμη και όταν ήταν στα πράγματα ο δικτάτορας Μεταξάς, με το ρετσινόλαδο.
Αλλά είχαν πάντα συναίσθηση της πολιτικής και των πρακτικών της Δεξιάς και κρατούσαν τις αποστάσεις τους. Η ξέραν τι χωρίζει τις δύο παρατάξεις. Και η Ιστορία πάντα τους δικαίωνε.
Είχαν αναπτύξει ισχυρά αντισώματα στην προπαγάνδα των υπεχρηματοδοτούμενων από το κατεστημένο κομμάτων της Δεξιάς. Είτε εστίαζε στην εθνοκαπηλεία, είτε στην παραμόρφωση της πραγματικότητας υπέρ των συμφερόντων που υπηρετούσαν οι κυβερνήσεις της.
Είναι λυπηρό ότι με αφορμή τον κορονοϊό το νόμισμα που έχει από τη μια πλευρά την υπερτρομοκράτηση του πληθυσμού και από την άλλη τη διατεταγμένη ηγετοποίηση του Μητσοτάκη δια των ΜΜΕ, μπορεί να «εξαγοράζει» συνειδήσεις δημοκρατικών πολιτών.
Ο σημερινός πρωθυπουργός έχει γνωστή πολιτική καταγωγή και διαδρομή, γνωστές πολιτικές ικανότητες και κέρδισε τις εκλογές με γνωστούς τρόπους.
Είναι επίσης γνωστό ότι μόλις σε έξι μήνες από την ώρα που ανέλαβε, τα δείγματα της παραπλάνησης, της μονομερούς πολιτικής υπέρ των λίγων, και της αποτυχίας του έβγαζαν μάτι.
Η κυβέρνηση -ανεμομαζώματα που σχημάτισε διεκδικεί επαξίως το τίτλο της χειρότερης της Μεταπολίτευσης. Χειρότερη και από την κυβέρνηση του πατρός του- που ανέτρεψε η ίδια η ΝΔ δια του πολιτικού τον οποίο έκανε αρχηγό του αργότερα ο Κυριάκος.
Η κυβέρνηση της 7ης Ιουλίου 2019 βρέθηκε μπροστά σε μια επιδημία . Διεθνώς υπάρχουν πολλές αμφιλεγόμενος πλευρές, ως προς τον τρόπο αντιμετώπισής της, σε σχέση με τις συνέπειες που προκαλούσε αυτός ο τρόπος στις οικονομίες και στις κοινωνίες.
Αλλά κανείς δεν θα αρνηθεί να την πιστώσει με όσα έκανε ορθώς και τα μέτρα που πήρε κατ’ ανάγκη για την αναχαίτιση της επιδημίας. Ολοι αναγνωρίζουν ότι από στιγμή που πήρε- οχι πρώτη φυσικά- τα μέτρα, φρόντισε να εφαρμοστούν. Αλλά δεν είναι αυτός ο βασικός λόγος των περιορισμένων κρουσμάτων. Είναι ένας από τους λόγους.
Δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα. Είναι τα ίδια μέτρα που πήραν και άλλες κυβερνήσεις. Οι θριαμβολογίες και οι πολιτικές επενδύσεις εκ μέρους της είναι κατώτερες των περιστάσεων . Οταν δεν έχει κριθεί επιστημονικά τι ακριβώς επέδρασε ευνοικά στην Ελλάδα, είναι υπερφίαλο να παραμένει κανείς στις διοικητικές πρωτοβουλίες.
Δεν αλλάζουν αυτα έναν πολιτικό, τις πεποιθήσεις και τις δυνατότητες του.
Παρόλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι με βαθιά δημοκρατική παιδεία, με αγωνιστικό παρελθόν απέναντι στη Δεξιά, με γνώση, κρίση και υψηλό επίπεδο νοημοσύνης που έχουν καταπιεί αμάσητη την προπαγάνδα για τη «σωτηρία» τους από τον Μητσοτάκη.
Πρώτα τους έκανε να αισθάνονται μελλοθάνατοι από τον ιό και στη συνέχεια εμφανίσθηκε ως Μωυσής, που τους κράτησε στη ζωή.
Ποτέ άλλοτε μια τόσο εξόφθαλμη παραπλάνηση δεν είχε τόση απήχηση. Παρότι μηδενίζει τη συμμετοχή των κομμάτων της Δημοκρατικής Παράταξης στην αντιμετώπιση του ιού.
Είναι απογοητευτική η διαπίστωση ότι πολίτες με συνείδηση του ρόλου των δυο μεγάλων πολιτικών ρευμάτων στη χώρα, καταπίνουν αμάσητο το σανό της κυβερνητικής προπαγάνδας. Αυτοι οι πολίτες ήταν πάντα αλλεργικοί στις επιχειρήσεις λοβοτομής και αντιστέκονταν την πλύση εγκεφάλου. Τόσο πολυ έχουν προχωρήσει οι τεχνικές της επικοινωνίας;
Το ακριβοπληρωμένο πολιτικό μάρκετινγκ που διογκώνει το ρόλο, την ευθύνη και τις ικανότητες του Κυριάκου Μητσοτάκη, θολώνει την κρίση τους;
Βιάζουν την Ιστορία και συμπιέζουν τη συνείδησή τους ως πολίτες, ξεχνώντας αυτό που έλεγε ο αείμνηστος Σπύρος Λιναρδάτος: Η Δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά.
