(Συνέχεια από το προηγούμενο…)
5. Ποιός βοήθησε το δολοφόνο..
Όταν ο Θεοδωρίδης έφτασε στην οδό Κατεχάκη ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Παύλος Μιχαηλίδης επέστρεφε από το νοσοκομείο,. Τον πέτυχε στην είσοδο του γραφείου του, την ώρα που ο υπασπιστής του έδινε ένα σημείωμα και του εξηγούσε ότι δυο πρεσβείες προσφέρονταν να βοηθήσουν στις έρευνες.
Ο Μιχαηλίδης ήταν νέος πολιτικός, δημιούργημα κι αυτός του Κωνσταντίνου. Η τοποθέτηση του στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης ήταν έκπληξη. Τα πήγε όμως καλά και παρέμεινε. Δεν μιλούσε πολύ και δεν είχε προστριβές στο εσώτερο του κόμματος, παρ ότι πολλοί δεν καλόβλεπαν την απότομη άνοδο του. Ήταν από τους λίγους υπουργούς που είχαν μείνει πιστοί στον Κωνσταντίνου και με τον Θεοδωρίδη ήταν φίλοι από παλιά και συνεργάζονταν στενά.
Παρ ότι ήταν περασμένες δυο μετά τα μεσάνυχτα έδειξε να τον περίμενε και δεν ξαφνιάστηκε καθόλου που τον είδε μπροστά του. Τον αγκάλιασε και τον φίλησε.
<Αντώνη έλα μέσα, με πήρε ο Σταύρος ότι τον είδες>
<Από εκεί έρχομαι. Που βρισκόμαστε;>
<Οι γιατροί προσπαθούν, αλλά το τραύμα πείραξε βασικά όργανα. Πυροβολισμός από κοντά με βαρύ όπλο, με σιγαστήρα. Δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες>
< Αφού δεν τελείωσαν όλα ακόμη υπάρχουν ελπίδες . Ας μη βιαστούμε. Τι γίνεται η Άννα;>.
<Την πήγαν στον Ευαγγελισμό για τις πρώτες βοήθειες, όταν συνήλθε μετά την τραγική σκηνή που αντίκρισε. Συνήλθε γρήγορα και έξω από το δωμάτιο της βάλαμε φρουρά >.
<Τι σου έλεγε>;
<Ο Σταύρος μόλις μου είπε ότι τα ξέρεις πάνω κάτω,. Την ιστορία με τον άγνωστο που συνάντησε ο πρόεδρος. Δεν μπόρεσα να βγάλω κάποιο συμπέρασμα>.
Στο γραφείο του Μιχαηλίδη τον περίμεναν ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο διοικητής της ΕΥΠ. Κρατούσαν χαρτιά με σημειώσεις. Ο Μιχαηλίδης έβγαλε το σακάκι του ξέσφιξε τη γραβάτα του και κάθισε στο γραφείο του. Ο Θεοδωρίδης έμεινε όρθιος κοντά στο παράθυρο.
< Κύριοι δεν θα σας ενοχλήσει αν είναι παρών και ο κύριος Θεοδωρίδης. Λοιπόν , τι έχουμε; Μπορείτε να μιλήσετε ελευθέρα>.
<Απολύτως τίποτε μέχρι στιγμής κύριε υπουργέ> , είπε ο αρχηγός της Αστυνομίας. <Όλες οι αναφορές που έχω στα χέρια του δεν μας βοηθούν. Θα χρειαστούμε χρόνο>.
<Οι υπηρεσίες μου σηκώνουν τα χέρια>, συμπλήρωσε ο αρχηγός της ΕΥΠ. <Όλοι οι Θεοδώρου που ερευνήσαμε μέχρι τώρα δεν εμπλέκονται. Περιμένω όμως ότι από στιγμή σε στιγμή θα εντοπίσουμε τον Αναγνωστου. Βρίσκεται μάλλον στη Γαλλία>.
Ο Μιχαηλίδης χτύπησε το χέρι στο τραπέζι.
<Για το Θεό. Ένας άνθρωπος μπαίνει στο μέγαρο Μαξίμου και πυροβολεί τον Πρωθυπουργό και ύστερα από τόσες ώρες μου λέτε ότι δεν έχουμε το παραμικρό; Θα μας κρεμάσουν. Μέχρι το μεσημέρι που θα πάω στο υπουργικό συμβούλιο θέλω κάποιο αποτέλεσμα>.
<Αυτή τη στιγμή ανακρίνουμε όλους όσους βρίσκονταν κοντά στον πρόεδρο χθες το βράδυ. Κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία σ αυτόν που εμφανίσθηκε ως Θεοδώρου. Ούτε και η Μακράκη , παρ ότι λέει ότι της έκανε εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός τον δέχθηκες σχεδόν αμέσως. Ίσως ο Αναγνώστου μας βοηθήσει να διαλευκάνουμε αυτό το μυστήριο>.
<Δώστε μου έστω μια εκτίμηση>.
< Αυτό που πρέπει να αποκλείσομε κύριε υπουργέ είναι η τρομοκρατική ενέργεια> είπε ο επικεφαλής της ΕΥΠ. <Δεν μοιάζει με τέτοια. Ποτέ καμία τρομοκρατική ενέργεια δεν έγινε μ αυτόν τον τρόπο. Ούτε ανάληψη της ευθύνης υπάρχει μέχρι στιγμής από καμία οργάνωση και΄ δυο τηλεφωνήματα που έγιναν πιστεύουμε ότι είναι φάρσες. Αν είναι δουλειά τρομοκρατών, θα είναι η πρώτη φορά που γίνεται μ αυτή τα μέθοδο. Προς το παρόν το αποκλείουμε>.
<Να μην αποκλείσετε τίποτε, αν και είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω. Καμία οργάνωση δεν θα έστελνε έναν επισκέπτη στο μέγαρο Μαξίμου. Περισσότερο μου φαίνεται δουλειά επαγγελματία. Συμβόλαιο. Το θέμα είναι ποιος τον έστειλε. Γιατί να βρούμε ποιος ήταν δεν ελπίζω πλέον>.
<Ακριβώς το ίδιο πιστεύουν και οι αναλυτές μας κύριε υπουργέ> είπε ο άλλος. <Πρόκειται για επαγγελματία εκτελεστή. Από την ώρα που ξέφυγε είναι δύσκολο να τον εντοπίσουμε. Έχουμε ήδη ζητήσει ένα κατάλογο από τους Άγγλους και τους Αμερικανούς με πρόσωπα που κάνουν αυτή τη δουλειά διεθνώς, αλλά δεν περιμένουμε πολλά πράγματα.>
<Να φτιάξετε ένα σκίτσο του και να το κυκλοφορήσετε παντού. Ίσως κάποιος μπορεί να θυμηθεί τα χαρακτηριστικά του. Γυρεύουμε ψύλλους στ άχυρα θα μου πείτε, αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνουν. Και το πρωί θα παρακαλέσω να έχουμε μια σύσκεψη για να αξιολογήσουμε τη βοήθεια που μας προσφέρουν απ έξω. Θα σας ενημερώσω>.
Ο Μιχαηλίδης έδωσε κι άλλες οδηγίες και τους ζήτησε να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, χωρίς δισταγμό. Όταν έφυγαν άρχισε να ξεφυλλίζει κάποιες αναφορές που βρισκόταν στο γραφείο του. Τυπικότητες. Περιέγραφαν απλώς τα περιστατικά, χωρίς να καταλήγουν σε κανένα συμπέρασμα.
<Φοβάμαι ότι δεν έχουμε πολλές ελπίδες> είπε στον Θεοδωρίδη σαν να μονολογούσε.
Αυτός δεν κατάλαβε αν εννοούσε το ενδεχόμενο να ζήσει ο Πρωθυπουργός, η να βρεθεί αυτός που τον πυροβόλησε.
<Κι όμως πρέπει να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο Παύλο>
Ο Μιχαηλίδης πάτησε το κουμπί της τηλεόρασης. Όλα τα κανάλια είχαν ζωντανές συνδέσεις με το νοσοκομείο. Κομματικά στελέχη και υπουργοί έκαναν δηλώσεις. Απλοί άνθρωποι έλεγαν διάφορες απόψεις. Μερικοί αναλυτές προσπαθούσαν να εξηγήσουν το συμβάν και ορισμένοι δημοσιογράφοι ανέλυαν την κατάσταση. Κανείς δεν είχε στοιχεία για τίποτε και αυτοσχεδίαζαν. Περισσότερο ενδιαφέρον είχαν οι ανταποκρίσεις των ξένων πρακτορείων που προέβλεπαν ότι η Ελλάδα μπαίνει σε περιπέτεια και δεν απέκλειαν να πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια. Όλοι οι διεθνείς τηλεοπτικοί σταθμοί είχαν διακόψει το πρόγραμμα τους και μετέδιδαν ανταποκρίσεις από την Αθήνα.
Ο Θεοδωρίδης όλη αυτή την ώρα δεν μιλούσε .Προσπαθούσε πάλι να καταλάβει ποιος είχε συμφέρον να στείλει έναν δολοφόνο στο γραφείο του Πρωθυπουργού , διακινδυνεύοντας τη σύλληψη του. Όσα άκουσε προηγουμένως ήταν λογικά. Δεν ήταν δουλειά τρομοκρατικής οργάνωσης. Έφερε στο μυαλό του την διαδρομή από την είσοδο του μεγάρου Μαξίμου μέχρι το γραφείο του Πρωθυπουργού. Τουλάχιστον δέκα άνθρωποι είδαν τον επισκέπτη να μπαίνει και να βγαίνει.
Ξαφνικά κάτι θυμήθηκε.
<Παύλο ποιον από τους δικούς σου που ήταν εκεί εμπιστεύεσαι περισσότερο>.
<Το Λαμπρόπουλο, τον ξέρεις>.
Τον ήξερε. Ο αστυνόμος Αποστόλης Λαμπρόπουλος ήταν ο επικεφαλής της προσωπικής ασφάλειας του Πρωθυπουργού. Ικανός αξιωματικός για τον οποίο λίγοι ήξεραν ότι ήταν μέλος του κόμματος. Άλλωστε γι αυτό του έδωσε το πόστο ο Μιχαηλίδης. Ο ίδιος ο Θεοδωρίδης είχε συνεργασθεί πολλές φορές μαζί του, κυρίως όταν επρόκειτο να οργανώσουν τις επισκέψεις του Κωνσταντίνου στην ύπαιθρο. Δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί κάτι ύποπτο και να μην το αντιληφθεί. Σχολαστικός και πεπειραμένος έφτανε στο σημείο να αλλάζει το πρόγραμμα των μετακινήσεων του Πρωθυπουργού για εντελώς ασήμαντους λόγους. Πολλές φορές είχε ζητήσει να ερευνηθούν τυχαία περιστατικά, με υπόνοιες που έμοιαζαν εκνευριστικές. Και μία δυο φορές που ο Κωνσταντίνου διαμαρτυρήθηκε ο Μιχαηλίδης πήρε το μέρος του Λαμπρόπουλου, ξέροντας ότι όλα τα κάνει από ευσυνειδησία.
<Παύλο μπορείς να τον βρεις;>.
<Το μόνο εύκολο>, είπε <αλλά δεν καταλαβαίνω τι τον θέλεις>
<Κάτι σκέφτηκα, θα δεις>
Ο Μιχαηλίδης ζήτησε από τη γραμματέα του να καλέσει τον αξιωματικό. Σε λίγο χτύπησε το τηλέφωνο και του ανακοίνωσε ότι τον συνδέει .
<Λαμπρόπουλος κύριε υπουργέ>, άκουσε τη φωνή του μέσα από το ακουστικό ο Θεοδωρίδης . <Είμαι στην Ασφάλεια για την κατάθεση μου. Σκόπευα να σας επισκεφθώ μόλις τελειώσω>.
Ο Θεοδωρίδης έκανε νόημα στον Μιχαηλίδη να του δώσει το ακουστικό.
<Θεοδωρίδης εδώ , Αποστόλη>.
<Καλησπέρα σας κύριε Θεοδωρίδη, τι κακό ήταν αυτό που μας βρήκε>.
<Θα τα πούμε , όταν τελειώσεις Αποστόλη. Αλλά τώρα θέλω μια απάντηση>.
<Στη διάθεση σας>.
<Ο ανιχνευτής μετάλλων , στην είσοδο, λειτουργούσε χθες;>
<Και βέβαια κύριε Θεοδωρίδη>.
<Και πως στο διάολο πέρασε κάποιος ένα πιστόλι χωρίς να το εντοπίσουν;>.
<Ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφθηκα . Και το πρώτο που ερεύνησα , μετά το φοβερό γεγονός. Και οι τρεις αστυνομικοί που ήταν στην είσοδο ορκίζονταν ότι ο επισκέπτης πέρασε κανονικά από τον ανιχνευτή και δεν υπήρξε καμία ύποπτη ένδειξη. Ούτε όταν μπήκε, ούτε όταν έφυγε>.
Ο Μιχαηλίδης που άκουγε τη συνομιλία, στην αρχή παρακολουθούσε παραξενεμένος . Ξαφνικά πετάχτηκε όρθιος και άρπαξε το ακουστικό.
<Αποστόλη ξέρεις τι λες τώρα;> .
<Αυτό που σκέφτεστε . Και γι αυτό σκόπευα να σας επισκεφθώ>.
<Το είπες αυτό στην ανάκριση;>
<Όχι ακόμη κύριε υπουργέ. Διστάζω>.
<Να μην πεις τίποτε. Και όταν τελειώσεις κατ ευθείαν εδώ>.
Έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε το Θεοδωρίδη . Αυτός δεν μιλούσε. Δεν ήξερε αν έπρεπε να συνεχίσει φωναχτά τη σκέψη του, αλλά εκεί που τον οδηγούσε τον έκανε να αισθάνεται μέσα του κενό. Αν ο Λαμπρόπουλος είχε δίκιο , ένα και μόνο συμπέρασμα μπορούσε να βγάλει. Ο δολοφόνος δεν είχε επάνω του το όπλο του εγκλήματος. Ούτε όταν μπήκε, ούτε όταν βγήκε.
Συνεπώς …. Σταμάτησε λίγο πριν ολοκληρώσει τη σκέψη του.
<Τι λες Παύλο;>.
<Αυτό που σκέφθηκες. Κάποιος έδωσε το όπλο στο δολοφόνο μετά τον έλεγχο. Κάποιος μέσα από το μέγαρο Μαξίμου. Πάω να τρελαθώ>.
<Αν είναι έτσι ο δολοφόνος είχε συνεργό. Και αυτός ήταν ένας από τους ανθρώπους που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο γραφείο του προέδρου. Του έδωσε το όπλο και το κράτησε όταν έφυγε >.
<Είναι δυνατόν;> μονολόγησε ο Μιχαηλίδης .
Εκείνη την ώρα χτύπησε η πόρτα και στη άνοιγμα της αντίκρισαν το διοικητή της ΕΥΠ. Κοίταξε το Θεοδωρίδη με επιφύλαξη.
<Δημήτρη μιλά ελεύθερα, τι συμβαίνει;> του είπε ο Μιχαηλίδης.
<Οι άνθρωποί μας στο Παρίσι εντόπισαν τον Αναγνωστου. Για την ακρίβεια ο ίδιος άκουσε στις ειδήσεις τι συνέβη και επικοινώνησε με τον πρέσβη μας … >.
<Και λοιπόν;>
<Κύριε υπουργέ ο Αναγνώστου ορκίζεται ότι δεν ξέρει κανέναν Θεοδώρου και φυσικά δεν τον έστειλε αυτός στον Πρωθυπουργό>.
Ο Μιχαηλίδης γύρισε προς το μέρος του Θεοδωρίδη.
<Τι λες Αντώνη;>
<Δεν ξέρω τι να πω>.
Ο Μιχαηλίδης ευχαρίστησε το διοικητή της ΕΥΠ κι αυτός βγήκε από το γραφείο. Ο Θεοδωρίδης ρώτησε.
<Τον εμπιστεύεσαι αυτόν>
<Γιατί όχι; είναι καλός στη δουλεία του>
<Μα είναι άνθρωπος του Αποστόλου>
<Δεν έχεις δίκιο. Όσο είμαι εδώ ο Αποστόλου δεν πολυανακατευεται. Μου φαίνεται ότι του είναι βάρος η ΕΥΠ. Στην πραγματικότητα ο διοικητής συνεργάζεται κυρίως με εμένα. Ο Στέφανος ούτε που ρωτάει τι γίνεται>
<Άλλη εντύπωση είχα>.
Οι δύο άνδρες έμειναν για λίγο σιωπηλοί.
<Δεν σε ρώτησα , η αντιπολίτευση πως αντέδρασε;> ρώτησε ξαφνικά ο Θεοδωρίδης.
<Τίποτε επίσημο μέχρι στιγμής. Κάτι δικοί τους βγαίνουν στα κανάλια και μιλούν για ανησυχίες. Ανακοίνωση δεν υπάρχει, δεν σου είπε ο Ντελής;>
-<Ξέχασα να τον ρωτήσω>.
Επικράτησε πάλι σιγή. Σε λίγο ο Θεόφιλου μίλησε πάλι.
<Παύλο, εδώ συμβαίνει κάτι που δεν μπορούμε ούτε να φαντασθούμε. Τώρα που θα έλθει ο Λαμπρόπουλος να τον δεσμεύσεις ότι δεν θα του φύγει λέξη από τη συζήτηση που είχαμε προηγουμένως. Μπορεί να είναι συμπτώσεις. Μη βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας>.
<Τόσο καιρό εδώ έπαψα να πιστεύω στις συμπτώσεις. Το θέμα είναι πως θα το χειριστούμε χωρίς να κινήσουμε υποψίες τι ψάχνουμε. Τουλάχιστον να κερδίσουμε χρόνο και να βεβαιωθούμε>.
<Αυτό είναι δική σου δουλειά. Θα σου έλεγα να το κρατήσεις προς το παρόν για τον εαυτό σου και να αφήσεις τους δικούς σου να συνεχίσουν την έρευνά τους κανονικά. Αν φτάσουν κι αυτοί στα ίδια συμπεράσματα θα δούμε. Προέχει όμως να μη διαρρεύσει τίποτε.>
<Αυτό το εγγυώμαι. Όσοι είναι στις έρευνες είναι ελεγχόμενοι. Που θα πας τώρα;>
<Φώναξε κάποιον να με πετάξει μέχρι το Γενικό Κρατικό. Η μάλλον άστο. Θα πάω μετά πόδια>
Σε λίγα λεπτά περνούσε την είσοδο του νοσοκομείου. Δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά συνεργεία συνωστίζονταν στην λεωφόρο Μεσόγειων. Μόλις τον είδαν έπεσαν πάνω του, ενώ άκουσε τους ρεπόρτερ να φωνάζουν για ζωντανή σύνδεση. Πέρασε με δυσκολία ανάμεσα τους. Ευτυχώς στο προαύλιο του νοσοκομείου δεν είχε επιτραπεί η παρουσία συνεργείων.
Στο ισόγειο είδε στελέχη του κόμματος και σχεδόν όλους τους υπουργούς.. Χαιρέτησε μερικούς και ανέβηκε στο δεύτερο όροφο, στα χειρουργεία. Οι πόρτες ήταν κλειστές και στο διάδρομο είδε την οικογένεια του Πρωθυπουργού . Πήγε προς το μέρος τους. Η γυναίκα του Κωνσταντίνου έπεσε στην αγκαλιά του.
<Γιατί Αντώνη γιατί;>
<Όλα θα πάνε καλά. Θα τον βρούμε. Και ο πρόεδρος, θα βγει ζωντανός>.
Σκούπισε τα δάκρυα του. Κάποιος του έφερε έναν καφέ, αλλά τον αρνήθηκε. Είδε τον υπουργό Υγείας και τον πήρε κατά μέρος. .
<Τι γίνεται μέσα Μάνο;>
<Τίποτε ακόμη. Είναι εδώ ότι καλύτερο έχουμε στην ιατρική. Το παλεύουν>.
<Μάνο δεν σε ρώτησα τι θα δηλώσεις στα κανάλια. Τι γίνεται σε ρώτησα.>
<Δυστυχώς οι ελπίδες εκμηδενίζονται. Ούτε σε θαύμα δεν ελπίζουμε>.
<Να πάρει ο διάολος. Τι ιστορία είναι αυτή μπορείς να μου πεις>
<Κανείς δεν μπορεί. >
Ο Θεοδωρίδης ένιωσε εκείνη τη στιγμή αποκαμωμένος. Όσες ελπίδες είχε χάθηκαν. Έβλεπε να έρχεται το τέλος. Και το μυαλό του πήγε πάλι στην καινούργια κατάσταση που δημιουργούσε ο θάνατος του Κωνσταντίνου.
Ότι και να είχε συμβεί αυτός έπρεπε να μείνε όρθιος.
Έπρεπε να κρατήσει την ψυχραιμία του και να βρει λύσεις. Τίποτε δεν θα τον εμπόδιζε να κάνει αυτό που ήξερε.. Το κόμμα και η κυβέρνηση έπρεπε να αντέξουν. Και , όπως του έλεγε συχνά ο Κωνσταντίνου, αυτό ήταν δική του δουλειά.
Κατέβηκε πάλι στο ισόγειο και ανακατεύτηκε με τους άλλους. Ο Καράς, ο Αποστόλου, η Βούλγαρη, ο Γρηγοριάδης, ο Νικολούδης, ο Ιωαννίδης όλο το υπουργικό συμβούλιο ήταν εκεί. Ξημέρωνε. Συζήτησε με διάφορους, κανείς δεν ήξερε τίποτε περισσότερο. Σε μια γωνία είδε τη γυναίκα του την Αντιγόνη και πήγε προς το μέρος της.
<Πότε ήλθες;>
<Δεν χωρούσα στο σπίτι. Λέω να μείνω. Αν με χρειαστείς εδώ θα είμαι>.
< Θα φύγω . Χρειάζομαι λίγη ησυχία. Αν γίνει κάτι εδώ ενημέρωσε με>.
<Αντώνη; >
Γύρισε και την κοίταξε
<Αντώνη τι συμβαίνει;>
<Μακάρι να ήξερα Αντιγόνη. Και δεν ξέρω αν θα μάθουμε και ποτέ>.
Τη χαιρέτησε και άρχισε να ψάχνει ένα μέσο να τον πάει στο σπίτι. Κατά τύχη έπεσε πάνω σ ένα ταξί που είχε φέρει κάποιον. Μπήκε μέσα και θαύμασε την προνοητικότητα του οδηγού να φύγει από μια μικρή πόρτα από την πίσω πλευρά του νοσοκομείου.
Όταν έφτασε στο σπίτι του ο ήλιος είχε βγει στην Ανατολή. Βρήκε την δεκαπενταχρονη κόρη του ξύπνια. Έδειχνε να μην έχει κλείσει κι αυτή μάτι. Τη χαιρέτησε και πήγε στο μπάνιο για να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπο του. Γύρισε στο σαλόνι και κάθισε λίγο να σκεφθεί. Η μικρή κατάλαβε την κατάσταση του και απέφυγε να τον ρωτήσει οτιδήποτε. Τον ενημέρωσε μόνο ότι τα ξημερώματα είχαν φέρει το αυτοκίνητο του και το έβαλαν στο γκαράζ. Ούτε που τον ρώτησε γιατί το παράτησε. Του έφερε ένα καφέ και κάθισε απέναντι του χωρίς να μιλάει.
Άνοιξε την τηλεόραση. Οι γιατροί στο χειρουργείο συνέχιζαν τη μάχη τους. Διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει να ανοίξει το τηλέφωνο του από την ώρα που κατέβηκε από το δεύτερο όροφο του νοσοκομείου. Είδε ότι είχε πολλές αναπάντητες κλήσεις. Σκέφθηκε μήπως τον είχαν καλέσει ο Μιχαηλίδης ή ο Σταύρος. Το τηλέφωνο άρχισε να χτυπάει και το έκλεισε πάλι. Δεν ήθελε να μιλήσει με κανέναν εκείνη τη στιγμή.
Έφερε στο μυαλό του τη συζήτηση με το Λαμπρόπουλο. Αν αυτός κι ο Μιχαηλίδης είχαν δίκιο τα πράγματα έπαιρναν άλλη τροπή. Αυτοί που οργάνωσαν τη δολοφονία του Πρωθυπουργού είχαν σύνεργο στο περιβάλλον του. Κάποιος από μέσα διευκόλυνε την επιχείρηση.
Γι αυτό επέλεξαν το γραφείο του. Κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι ο Πρωθυπουργός κινδύνευε μέσα στο μέγαρο Μαξίμου.
Άρα δεν ήταν απλώς μια πολιτική δολοφονία , ήταν κανονική συνομωσία.
Κάποιος από μέσα που ήξερε τις σχέσεις του Πρωθυπουργού με τον Αναγνώστου , τις αξιοποίησε για να βάλει στο γραφείο του τον εκτελεστή. Ο ίδιος πέρασε το όπλο η τον βοήθησε να το περάσει και μετά το εξαφάνισε. Δεν υπήρχε άλλη εξήγηση. Όλοι ελέγχονται από τον ανιχνευτή μετάλλων. Ακόμη και ο ίδιος ο Κωνσταντίνου ενεργοποιούσε το σύστημα όταν τύχαινε να έχει μαζί του κάτι μεταλλικό. Άλλη πόρτα εκτός από την κεντρική είσοδο δεν ήταν ανοικτή. Η μήπως ήταν; Σκέφθηκε ότι θα έπρεπε να ζητήσει από τον Μιχαηλίδη να ελέγξει αν είχαν παραβιασθεί οι άλλες πόρτες που ήταν μονίμως σφραγισμένες, η ακόμη και τα παράθυρα.
Αν ήταν συνομωσία ποιοι μπορεί να ήταν οι συνωμότες; Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι συνήργησε κάποιος από το περιβάλλον του Κωνσταντίνου στη δολοφονία του. Κι όμως αυτό έβγαινε σαν συμπέρασμα. Αναρωτήθηκε μήπως καλπάζει η φαντασία του και η εξήγηση για τον ανιχνευτή είναι άλλη. Ο εκτελεστής μπορεί να βρήκε έναν απλό τρόπο να μπει το ‘όπλο στο μέγαρο Μάξιμου. Ένα τρόπο που δεν μπορούσαν να φαντασθούν.
Ποιος όμως θα έστελνε στο γραφείο του Πρωθυπουργού έναν πληρωμένο δολοφόνο; Για να θέλουν να τον βγάλουν από τη μέση ; Και ποιοι μπορεί να ήταν ; Κάποιοι που είχαν οικονομικά συμφέροντα ; Κάποια ξένη υπηρεσία; Και πως πήραν τόσο μεγάλο ρίσκο διακινδυνεύοντας να πιαστεί ο εκτελεστής και να αποκαλυφθούν; Ήταν μόνο επειδή στο γραφείο του ο Πρωθυπουργός ήταν αφρούρητος, η υπήρχε κάτι άλλο;
Ένιωθε ότι το κεφάλι του πήγαινε να σπάσει. Δεν έπρεπε να καταλήγει σε συμπεράσματα πριν εξεταστούν όλα τα ενδεχόμενα. Μέσα του ήθελε να κάνουν λάθος αυτός και ο Μιχαηλίδης και οι έρευνες να αποδείξουν ότι βιάσθηκαν.
Αποφάσισε να μην τον απασχολήσει άλλο αυτή η σκέψη και να δει τι θα έκανε με τα υπόλοιπα. Με το κόμμα. Ότι και να συνέβη η δουλειά του ήταν να μη χάσει τον έλεγχο του κόμματος.
Άνοιξε πάλι το τηλέφωνο του και επικοινώνησε με τους συνεργάτες του. Ήταν μια ομάδα, όλοι τους μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος με τους οποίους σχεδίαζε τις εσωκομματικές δραστηριότητες. Τους ζήτησε να είναι όλοι σε μια ώρα στα κεντρικά γραφεία .
Έμεινε λίγο ακόμη στο σπίτι και μίλησε με διάφορους στο τηλέφωνο. Η εντύπωση που σχημάτισε ήταν ότι στα παρασκήνια άρχισαν κιόλας οι διεργασίες. Από διαίσθηση αντιλαμβάνονταν ότι σύντομα θα ξεκινούσαν συναντήσεις στελεχών , αν δεν είχαν ξεκινήσει ήδη. Ορισμένοι από τους συνομιλητές του μετέφεραν πληροφορίες που δεν μπορούσε να ελέγξει εκείνη τη στιγμή, αλλά θα το έκανε αργότερα.
Φόρεσε ένα καινούργιο σακάκι, χαιρέτησε την κόρη του χωρίς να της πει τίποτε και έφυγε.
(Συνεχίζεται)