Του Νίκου Λακόπουλου*
H δίκη της ‘Χρυσής Αυγή» αρχίζει. Η βασική κατηγορία, -της ‘εγκληματικής οργάνωσης»- φαίνεται πως αρκεί για να στείλει τον Νίκο Μιχαλολιάκο ξανά στην φυλακή για πολλά χρόνια αυτή τη φορά. Αν το κατηγορητήριο σταθεί στη δίκη θα ακουστεί πολλές φορές η λέξη «ισόβια».
Η παρόμοια δίκη του Αδόλφου Χίτλερ στην Γερμανία, μετά το αποτυχημένο «πραξικόπημα της Μπυραρίας» το 1923 όχι μόνο θα του κοστίσει λίγους μήνες φυλακής, αλλά θα του δώσει παγγερμανικό ακροατήριο και θα ενισχύσει το «προφίλ» του ως πατριώτη. Ο έλληνας ‘Φύρερ» ωστόσο έχει επιλέξει μια άλλη ταχτική, που συνίσταται στο να αρνείται το ναζιστικό παρελθόν του.
Μια πρώτη ματιά στο πόρισμα με το οποίο παραπέμπεται ο αρχηγός και άλλα εξηνταοχτώ στελέχη της οργάνωσης και δράστες επιθέσεων και ανθρωποκτονιών δείχνει πως το κατηγορητήριο σε ότι αφορά την «εγκληματική οργάνωση» είναι δεμένο και δεν θα καταρρεύσει στο δικαστήριο.
Το καταστατικό –που έχει εξαφανίσει η οργάνωση- μαζί χιλιάδες φωτογραφίες, βίντεο, ομιλίες θα είναι από τα στοιχεία που θα συζητηθούν πολύ στο δικαστήριο. Είναι η ατράνταχτη απόδειξη πως πίσω από το νόμιμο πολιτικό κόμμα είχε στηθεί μια παραστρατιωτική οργάνωση που όχι μονάχα είχε στόχο εγκληματικές ενέργειες, αλλά και την βίαιη ανατροπή του καθεστώτος. Πόσο όμως ναζιστική ήταν αυτή η οργάνωση, ο «επαναστατικός λαϊκός σύνδεσμος» που πλέον είναι σκέτα «λαϊκός σύνδεσμος» με εξαιρετικό ενδιαφέρον στο να αποδείξει πως είναι ένα απόλυτα προσηλωμένο στον κοινοβουλευτισμό κόμμα; Kαι πόσο ρόλο θα παίξουν στην ακροαματική διαδικασία οι «νεανικές ανησυχίες», οι χάρτες, τα οργανογράμματα των Μιχαλολιάκου- Παππά που πίσω από το κόμμα έφτιαξαν τον «Κύκλο της Χρυσής Αυγής» με δομή μιας πολιτικοθρησκευτικής σέχτας και ενδιαφέρον ως τα τελευταία χρόνια για τους μαγικούς ρούνους, τον Εωσφόρο και το Απολλώνειο Φως;
Tο πρώτο συνέδριο της «Χρυσής Αυγής», έγινε το 1990. Ο γραβατωμένος παγανιστής Νίκος Μιχαλολιάκος ποζάρει πίσω από ένα κοντό αναλόγιο, κάτω από ένα πανό με ένα σύμβολο των SS. Μιλάει σε ένα πολύ μικρό ακροατήριο. Δεξιά του κάθετα είναι η ελληνική σημαία, αλλά αυτό που κυριαρχεί στην αίθουσα είναι ένα τρομακτικό σύμβολο. Δεν είναι ένα απλό σύμβολο των SS, αλλά της μυστικής οργάνωσης Der Werwolf, των «Χαρούμενων Λύκων».
Tο Wolfsangel, συμβολίζει την μεσαιωνική παγίδα για ζώα. Την χρησιμοποιούσαν οι γερμανοί κυνηγοί για να πιάνουν λύκους. Για το σύμβολο της οργάνωσης το διάλεξε ο ίδιος ο Γκαίμπελς τον Μάρτιο του 1945, όταν ήταν σαφές πια πως οι ναζί χάνουν τον πόλεμο. Με τη δημιουργία αυτής της οργάνωσης ο υπουργός προπαγάνδας του ναζιστικού καθεστώτος ήθελε να περάσει το μήνυμα ότι ο αγώνας θα συνεχισθεί και μετά την ήττα.
Αν ο γραμματέας του «Λαϊκού Επαναστατικού Συνδέσμου» δεν διάλεξε αυτό το σύμβολο για λόγους …αισθητικής, τότε νεαρός παγανιστής που μισούσε τους χριστιανούς και τον ιουδαϊσμό – βλέπε Εβραίους- είχε εξ αρχής στο μυαλό του όχι μια χιτλερική οργάνωση, αλλά μια πιο ναζιστική οργάνωση από το ίδιο το Ναζιστικό Κόμμα. Μια οργάνωση για κομάντος, που όπως δείχνουν οι φωτογραφίες –με τον Κασιδιάρη κ.α.- είχε αρχίσει να εκπαιδεύεται σε μυστικά στρατόπεδα την εποχή που ο υπαρχηγός ως ταγματάρχης έβγαζε- κατά το πρότυπο των SS- τα ‘Τάγματα Εφόδου» στους δρόμους.
Υπάρχει τουλάχιστο ένα βίντεο που δείχνει τον «Φύρερ» να λέει «εσείς είσαστε τα Τάγματα Εφόδου». Υπάρχει ακόμα άπειρο υλικό- χάρτες, κείμενα, σχεδιαγράμματα- που δείχνουν πως η μυστική οργάνωση- θρησκευτικού τύπου- μέσα στην οργάνωση- κόμμα (με βαθμούς, ορκωμοσία, μυστικούς κώδικες) που δείχνει το όραμα του γιου Ταγματασφαλίτη, που διώχτηκε από τον στρατό ως βομβιστής- δεν ανήκε στα νεανικά του χρόνια.
Η Werolf δεν ήταν μια απλή μονάδα του γερμανικού στρατού. Ήταν μια μυστική παρτιζάνικη ομάδα με επίλεκτους, με αποστολή να συνεχίσουν τον πόλεμο ως αντάρτικες ομάδες μετά την συμμαχική επικράτηση. Το όνομα ο Γκαίμπελς το εμπνεύστηκε από το μυθιστόρημα του Herman Loss με τον τίτλο Der Werwoll. Το βιβλίο περιγράφει ένα αγρότη, τον Harm Wolf που στην διάρκεια του Τριακονταετούς πολέμου έχασε από τους εισβολείς όλη του την οικογένεια. Ο Wolf δημιουργεί με τους γείτονες του μια λαϊκή πολιτοφυλακή και εκτελούν εχθρούς, ζώντας την χαρά της εκδίκησης. Η λέξη wer σημαίνει διασκέδαση. Οι άνδρες της Werwolf διασκεδάζουν καθώς σκοτώνουν.
Το ψευδώνυμο «λύκος» το είχε χρησιμοποιήσει πολλές φορές ο ίδιος ο Χίτλερ για τον εαυτό του. Μια άλλη οργάνωση είχε το ίδιο όνομα στην Ουκρανία, ενώ το στρατηγείο του Ανατολικού Μετώπου στον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ονομαζόταν Wolfschanze. «Η σπηλιά του λύκου». Τον Ιανουάριο του 1945 κυκλοφόρησε μια εφημερίδα με τον τίτλο Der Werwolf.
H αποστολή των «χαρούμενων λύκων» ήταν να δρουν πίσω από τις γραμμές του εχθρού, -σαν «αντάρτες πόλεων»- με εμπρησμούς, σαμποτάζ και δολοφονίες. Οι πρώτοι διακόσιοι «λύκοι» επιλέχτηκαν από την χιτλερική νεολαία. Εκπαιδεύτηκαν από βετεράνους να φτιάχνουν εκρηκτικά, βόμβες και πυροκροτητές χρησιμοποιώντας απλά μέσα όπως ένα στυλό ή μια κονσέρβα. Η εκπαίδευση αφορούσε ακόμα εφόδους σε φρούρια με τεχνικές αιφνιδιασμού. Μάθαιναν πως με ένα απλό σχοινί να πνίγουν τον εχθρό ή να καταλαμβάνουν αθόρυβα έναν πύργο. Τα όπλα τους ήταν πιστόλια με σιγαστήρα. Οι «λύκοι» μαθαίνουν να κινούνται και να δρουν σαν γάτες. Την Unternehmen Werwolf ανέλαβε ο ίδιος ο Χαίνριχ Χίμλερ ως μία μονάδα επιλέκτων.
Η πρώτη αυτή μυστική ταξιαρχία πρακτόρων- παρτιζάνων- δολοφόνων ξεκίνησε με 5.000 άνδρες. Στις 23 Μαρτίου 1945 ο Γκαίμπελς κάλεσε τους γερμανούς από το ραδιόφωνο να πολεμήσουν μέχρις θάνατου. Τα σοβιετικά στρατεύματα πλησίαζαν. Μια πρώτη αποστολή των «λύκων» ήταν να θάψουν σε κρυψώνες εκρηκτικά και όπλα, για να τά έχουν όταν θα αρχίσει το αντάρτικο.
Η ναζιστική μυθολογία θέλει να έχουν αποκρυβεί όπλα, ακόμα και αεροπλάνα ή… διαστημόπλοια σε διάφορα σημεία της Γης, που είχαν ήδη χαρτογραφήσει από τη δεκαετία του ’30 οι ερευνητές των ναζί. Πολλές σήραγγες ανοίχτηκαν, μυστικά τούνελ κατασκευάστηκαν σε βουνά και φαράγγια. Μια τέτοια κρύπτη αναφέρεται στον Ταΰγετο κοντά στην πατρίδα του Μιχαλολιάκου τη Μάνη, από την εποχή που ο πατέρας του ήταν Ταγματασφαλίτης, συνεργάτης των γερμανών.
Ο «Φύρερ» δεν επέλεξε το σήμα για την ομορφιά που έχει μια λυκοπαγίδα ή για λόγους αισθητικούς. Ο νεαρός Μιχαλολιάκος ήξερε εξαρχής πως δημιουργεί μια οργάνωση ανταρτών ή τρομοκρατών συνεχιστών της παραστρατιωτικής οργάνωσης των ναζί με προκάλυμμα ένα κόμμα ή όμιλο που ασχολείται με το «Απολλώνειο Φως» πλαισιωμένη από «λαϊκές πολιτιοφυλακές». Ο τίτλος που κρατάει για τον εαυτό του- εκτός από «ενανθρωπισμένη ύπαρξη»- είναι «γενικός γραμματέας του λαϊκού επαναστατικού συνδέσμου ‘Χρυσή Αυγή».
Η Werwolf πράγματι δημιούργησε ένα υπόγειο σύστημα με σήραγγες και έκρυψε όπλα. Η οργάνωση συνέχισε την αντίσταση μέχρι το 1947, αλλά τα περισσότερα μέλη της είχαν συλληφθεί πολλές φορές σε υπόγειες σήραγγες ή παραδόθηκαν. Μερικοί λένε πως την είχε διαλύσει ο καχύποπτος Χίτλερ ως ανεξέλεγκτη οργάνωση, που εξελίχτηκε αμέσως σε τρομοκρατική. Οι αξιωματικοί των Συμμάχων που ανέλαβαν να καθαρίσουν την Γερμανία από όπλα και αντάρτες συνέλαβαν εκατοντάδες «λύκους» και με έκπληξη διαπίστωσαν ότι πολλές φορές ήταν παιδιά 15-17 χρονών. Στη σοβιετική ζώνη κατοχής εντοπίστηκαν 332 μικρές ομάδες και δέκα χιλιάδες ναζί οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων. Μια σειρά από δολοφονίες το 1945, όπως του δημάρχου του Άαχεν και Άγγλων και Αμερικανών αξιωματικών, με εκρήξεις ίσως να οφείλονται στην Werwlof.
Μπορεί οι «λυκάνθρωποι» να εξοντώθηκαν από τους Συμμάχους, αλλά οι φιλοναζί πιστεύουν ότι έζησαν πολλά χρόνια μετά στον Μέλανα Δρυμό, ως νομάδες σε σπηλιές. Την ιδέα του αντάρτικου πόλεων θα πάρουν πολλά χρόνια μετά οι νεοναζιστικές οργανώσεις της Ευρώπης. Μια τέτοια οργάνωση είναι η «Χρυσή Αυγή».
Μυστηριωδώς μετά τον πόλεμο πολλοί ναζί, από τον υπουργό του Μεταξά, Μανιαδάκη στον πόλεμο ως τον «γραμματέα» της «Χρυσής Αυγής» κατευθύνονται στην Λατινική Αμερική, και ιδιαίτερα στην Αργεντινή, όπου έχουν καταφύγει πολλοί ναζί. Το 1971 το σύμβολο της Werwolf εμφανίζεται ξανά στη Γερμανία από το Junge Front, Μέτωπο Νεολαίας του κόμματος VSBD, που έχει το ίδιο όνομα με τη νεολαία της «Χρυσής Αυγής». Το 1982 το ναζιστικό αυτό κόμμα απαγορεύτηκε στη Γερμανία.
Το 1994, όταν πεθαίνει ο ναζί στρατηγός Λεόν Ντεγκρέλ, η «Χρυσή Αυγή» αποστέλλει δια χειρός Γενικού Γραμματέα Νικολάου Γ. Μιχαλολιάκου συλληπητήρια επιστολή:
«Προσευχόμαστε μαζί σας και την θεία χάρη και υποστήριξη και σας διαβεβαιώνουμε ότι ο Leon Degrelle θα μείνει πάντοτε ζωντανός στην καρδιά και την μνήμη μας».
Ο Ντεγκρέλ ήταν Βέλγος δημοσιογράφος, ιδρυτής του «ρεξιστικού κινήματος» και της Λεγεώνας των Βαλόνων που προσχώρησε στα Waffen SS στον πόλεμο. Ο ίδιος ο Χίτλερ τον παρασημοφόρησε με τον Σταυρό των Ιπποτών. Μετά την πτώση των ναζί διέφυγε στην Ισπανία και την Αργεντινή, το καταφύγιο ναζιστών.
Το 1987 η οργάνωση της «Χρυσής Αυγής» συντάσσει το καταστατικό της και το σφραγίζει με το ρουνικό σύμβολο της Werwolf. Σύμφωνα με ένα άρθρο του καταστατικού, ο Αρχηγός δεν είναι άνθρωπος, αλλά «ενανθρωπισμένη ύπαρξη». Η αναφορά σε Εκείνον, υπάρχει σ΄αυτό το
κείμενο όσο και σε μεγάλα αφιερώματα του περιοδικού. Σε ένα από αυτά υπάρχει μια αφήγηση που απηχεί την άποψη ότι ο Χίτλερ δεν πέθανε, αλλά ζει.
«Φύρερ μου, γιατί δεν προσπαθείτε να βγείτε από το Βερολίνο, υπο την προστασία της Χιτλερικής Νεολαίας» ρωτάει στο καταφύγιο ο Γκαίμπλες.
«Δόκτωρ μου», αφηγείται ο θαλαμηπόλος του Χίτλερ, «γνωρίζετε την απόφαση μου. Δεν θα την αλλάξω. Όμως εσείς μπορείτε να φύγετε με την οικογένεια σας».
«Όχι, Φύρερ μου» απάντησε ο Γκαίμπελς. Οι δυο άνδρες έσφιξαν τα χέρια.
«Φύρερ μου, και τώρα για ποιον θα πολεμήσουμε;” ρώτησε ο θαλαμηπόλος.
«Για τον άνδρα που θα έρθει» απαντά εκείνος.
Το ζεύγος Χίτλερ αυτοκτόνησε, με πιστόλι εκείνος, με δηλητήριο η Εύα Μπράουν, που μόλις είχε παντρευτεί. Υποτίθεται ότι τα πτώματα τους αποτεφρώθηκαν στο προαύλιο, αλλά την 1η Μαρτίου 1945, ένας γιατρός περιέθαλψε τον Χίτλερ σε ένα ιατρείο απέναντι από το καταφύγιο.
Μετά τον θάνατο του Χίτλερ ο ναζισμός δεν τελείωσε. Η Σαβίτρι Ντέβι, η «Ιέρεια του Χίτλερ» είναι μία προφήτης της νέας θρησκείας, που πιστεύει όπως και η «Χρυσή Αυγή» πως ο Χίλτερ είναι ο Τελευταίος Αβατάρ, μια θεότητα με υπερανθρώπινη, ανθρώπινη ή ζωώδη μορφή που διαμεσολαβεί ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους. Οι εκατοντάδες χιλιάδες γερμανοί και αυστριακοί στρατιώτες που σκοτώθηκαν θα μετενσαρκωθούν. Κάποιος ηγέτης της μια στρατιωτικής και πνευματικής ελίτ θα κηρύξει την εθνικιστική επανάσταση και θα εγκαθιδρύσει τη χιλιετή άρια αυτοκρατορία. Το Τέταρτο Ράιχ.
«Αυτός είναι εκείνος που αναμένουν οι πιστοί όλων των θρησκειών» κηρύτει η Ντέβι. « Εκείνος σε αντίθεση από ότι έκανε ο Χίτλερ δεν θα λυπηθεί ούτε έναν από τους εχθρούς του θείου σκοπού. Οι συμπολεμιστές του θα είναι οι τελευταίοι εθνικοσοσιαλιστές, οι άνθρωποι από σίδηρο, οι οποίοι θα έχουν υπομείνει νικηφόρα την δοκιμασία των διωγμών.
Το 1945 η Ντέβι γεμίζει τους δρόμους της «κατεχόμενης» Γερμανίας με φέιγ-βολάν με τον αγκυλωτό σταυρό. Τα φέιγ βολάν ζητούσαν από τους γερμανούς να μείνουν πιστοί στον Φύρερ- που ζει- και να εξεγερθούν κατά των συμμάχων. Η προφήτης συνελήφθη το 1949, καταδικάστηκε, απελάθηκε και ξαναπήγε στην Γερμανία, όπου έγραψε το «Προσκύνημα» και το βιβλίο «Η κόρη του Ήλιου».
Τον Αύγουστο του 1962, τη χρονιά με την μαγική σημασία για τους προφήτες των ναζί-, η «ιέρεια» βρίσκεται στην κατασκήνωση-συνδιάσκεψη του Γκλαουστερσάρ, όπου ιδρύθηκε η Παγκόσμια Ένωση Εθνικοσοσιαλιστών.
Η « «Ιέρεια του Οντίν» πέθανε το 1982. Οι νεοναζί έκαψαν και φύλαξαν τις στάχτες της σε μια τεφροδόχο. Με πολλά αφιερώματα και εκδόσεις των βιβλίων της η ‘Χρυσή Αυγή» θυμάται την ‘Αγία του Ναζισμού». Οι Άριοι θα ξανάρθουν.
*Το άρθρο περιέχει αποσπάσματα από το βιβλίο μου ‘Το μυθιστόρημα του Ναζισμού» (Εκδόσεις Καστανιώτη). Το βιβλίο θα παρουσιαστεί την Τρίτη 5 Μαίου 8.30 στο Booze Cooperativa στην οδό Κολοκοτρώνη 57 στην Αθήνα.
Θα μιλήσουν οι Πέτρος Τατσόπουλος και ο Ανδρέας Ρουμελιώτης. Θα ακολουθήσει συναυλία των Πέτρου Σατραζάνη, Γιώργου Παπαδόπουλου και Στέφανος Θεοδωράκης- Παπαγγελίδης με την φιλική συμμετοχή του Δώρου Δημοσθένους.
