Του Γιώργου Μαρκάκη
Προσπαθώ εδώ και δεκαετίες να βρω στον Ευρωπαϊκό Τύπο ανάλογες φωτογραφίες που ποζάρουν Έλληνες αξιωματούχοι -υπουργοί, υφυπουργοί διοικητές οργανισμών-, παρέα με άλλους συναδέλφους τους ευρωπαίους Κοινοτικούς Υπερατλαντικούς.
Αν εξαιρέσω κάποιες ανάλογες λιγοστές φωτό πρώην Ανατολικών χωρών -που βρήκα στο διάβα μου από τη Βαλτική- δεν θα βρεις ποτέ κάποια φωτογραφία στον Τύπο της αντίστοιχης χώρας που να προβάλλει το έργο -τάχα μου- με την κλασική χειραψία ενός Υπουργού με τον αντίστοιχο ομόλογό του ή αρμόδιο Επίτροπο.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι κάτι αυτονόητο ότι δεν χρειάζεται να απαθανατίζουν ένα τέτοιο γεγονός επίσκεψης ή συνάντησης συναδέλφων.
Στην πατρίδα μας αποτελεί ένα «πρέπει» για αυτόν τον αξιωματούχο ή κυβερνητικό που θέλει να δείξει κινητικότητα, δραστηριότητα και να πετύχει αναγνωρισιμότητα.
Ο κόσμος -εμείς οι ψηφο-πληρω-φόροι- θα κληθούμε πριν από τις κάλπες να απαντήσουμε σε κάποιο γκάλοπ του στιλ:
-Ποιον υπουργό θεωρείτε τον πλέον δραστήριο και εργατικό;
Ποιά να ’ναι λέτε τα κριτήρια για κάποιον να επιπλεύσει στον ανταγωνισμό και την καθημερινή κόντρα των παραθύρων ή της ανασχηματιστικής εκπαραθύρωσης;
Προσωπικά:
Μου θυμίζουν τις θλιβερές φωτογραφίες των χαμογελαστών περιηγητών «εξερευνητών» στην Αφρική με το πόδι τους να πατάει το άψυχο πυροβολημένο ζώο και το όπλο παρά πόδα.
«Ήμουν εκεί – Υπάρχω».
Το κυβερνητικό Σεράι, ακόμα και αν προσπαθήσει τίμια εκσυγχρονιστικά να αλλάξει τρόπο συμπεριφοράς ξεπερνιέται από το Σώμα του που το στήριξε για να ξεπροβάλλει. Δηλαδή από εμάς!
Θυμίζει τα καθημερινά «αγωνιστικά» αμάξια του κάθε επίδοξου επιδειξιομανούς ραλίστα μέσα στην πόλη που περισσότερο βλέπει την ουρά του αμαξιού να πηγαίνει μπροστά στον δρόμο παρά με τη μούρη του.
Ακόμα και αν δεν έκανε στραβοτιμονιές, οι ικανότητες και η συμπεριφορά του «κουβά του» δεν αλλάζουν αν το τιμόνι που έβαλε στον Σκαραβαίο του, μοντέλο του ’70, γράφει πάνω: Porsche.
* Ο Γιώργος Μαρκάκης είναι δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.