Αλέξης Τσίπρας: Προνόμια

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Ο Μητσοτάκης θα τελειώσει την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας θα παρατάξει την ομάδα που θα αρέσει ως κυβέρνηση. Έτσι ορίζουν οι νόμοι της πολιτικής. Ο ίδιος δεν έχει παρά να ασκήσει τα προνόμια του ηγέτη και να τη διαμορφώσει.

Οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν από την αντιπολίτευση – ούτε από τον λαό. Πέφτουν από μέσα. Αν υπάρχουν αυτοί που μπορούν και θέλουν να τις ρίξουν.

Όπως έκανε ο παλιός Μητσοτάκης με τον Γεώργιο Παπανδρέου, το 1965 και ο Σαμαράς με τον παλιό Μητσοτάκη το 1993.

Είδε κανείς στη σημερινή Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ ενδιαφερόμενους να ρίξουν τον Μητσοτάκη; Οργιάζει και ούτε κιχ δεν βγάζουν.

Συνεπώς η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει με ανατροπή. Ευτυχώς – γιατί η διακοπή της θητείας της με αυτόν τον τρόπο, έχει στοιχεία εκτροπής.

Αυτό που πρέπει να γίνει με τον χειρότερο Πρωθυπουργό από τη Μεταπολίτευση – που κυβερνάει σαν «βασιλιάς Ήλιος» και αντιμετωπίζει τους αντίπαλους του ακούγοντας τι λένε στα τηλέφωνα – είναι να μην επανεκλεγεί.

Αυτό εξ οφίτσιο είναι δουλειά του Αλέξη Τσίπρα.

Προφανώς ξέρει με ποιον έχει να κάνει. «Δεν παραδίνομαι» είπε στη Βουλή ο Μητσοτάκης, απευθυνόμενος τάχα σε «ξένα κέντρα».

Στην ουσία ήταν συνδυασμός άσκησης θάρρους και ψυχολογικής ροπής στην πολιτική ανωμαλία…

Θεωρεί ότι η εξουσία του ανήκει προσωπικά. Έτσι την ασκεί και έτσι σκοπεύει να τη διατηρήσει.

Συγκεντρώνει δύναμη στα χέρια του και ξοδεύει το δημόσιο χρήμα για να συντηρεί κομματικούς στρατούς, να εξυπηρετεί κάστες συμφερόντων, να διευκολύνει καρτέλ, να σκηνοθετεί την επικράτησή του με «πίτες» και «κολώνες» δημοσκόπων.

Ο Τσίπρας υπερτερεί απέναντί του. Σε ατομικές αρετές, ποιότητα δημόσιας παρουσίας, προσωπική ακεραιότητα, πολιτικές ικανότητες, προγραμματικούς στόχους, προθέσεις για τη χώρα και τον λαό.

Αλλά δεν αρκούν για να κερδίσει τις εκλογές. Με αυτά τα προσόντα οι πολίτες τον αντιμετωπίζουν όπως έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου: «Τον ερωτεύονται, αλλά δεν τον παντρεύονται».

Αυτός ο δισταγμός στην κοινωνία – για όσους δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους – έχει εξήγηση: «Θέλουν τον Τσίπρα, αλλά όχι και τον – παλαιό – ΣΥΡΙΖΑ».

Εμπιστεύονται τον ίδιο, αλλά όχι και τα φθαρμένα πρόσωπα που τον περιβάλουν στο κόμμα του.

Θέλουν να φύγει η «αυτοκρατορία του κακού» που εγκατέστησε ο Μητσοτάκης, αλλά θέλουν και να ξέρουν ποιοι θα πάρουν τη θέση τους.

Ο Τσίπρας είναι ελκυστικός ως φυσικός επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης. Δεν είναι όμως ως επικεφαλής των «τομεαρχών» του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι πειστικός στους πολίτες ως φορέας αλλαγής – αλλά η ομάδα που ηττήθηκε το 2019 δεν είναι. Τους κάνει για Πρωθυπουργός, αλλά δεν τους κάνουν όσοι εμφανίζονται ως μέλλοντες υπουργοί του.

Με αυτούς στο προσκήνιο, κάθε άνοδος μετατρέπεται σε πτώση.

Όπερ έδει δείξαι. Ο Μητσοτάκης θα τελειώσει την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας θα παρατάξει την ομάδα που θα αρέσει ως κυβέρνηση.

Έτσι ορίζουν οι νόμοι της πολιτικής. Ο ίδιος δεν έχει παρά να ασκήσει τα προνόμια του ηγέτη και να τη διαμορφώσει…

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR