Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Πολλοί θα νοσταλγήσουν τις στιγμές που ο Αλέξης Τσίπρας έκανε χαλκομανία στο Κοινοβούλιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον υποχρέωνε να αποφεύγει τη διασταύρωσή τους στην τηλεόραση.
Στο εξής ο πρόεδρος θα λείπει συνεχώς σε ταξίδι για δουλειές. Άρχισε από την Ιταλία και ο συναντήσεις του δίνουν αφορμή για ένα σενάριο – όχι και τόσο επιστημονικής φαντασίας: Στις επόμενες εκλογές θα είναι επικεφαλής της ελληνικής Κεντροαριστεράς – όπως έχει καταγραφεί στο ελληνικό λεξικό η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.
Αυτό δεν συνάδει με όσους πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας προορίζει τον εαυτό του για ρόλο οξυγονοκολλητή των κομματιών του ΣΥΡΙΖΑ ως φορέα της «Αριστεράς». Προφανώς δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα πραγματικά δεδομένα των συνθηκών αποχώρησής του. Επίσης, κάνουν λάθος όσοι όλοι μίλησαν για το ρόλο του στην «ευρωπαϊκή Αριστερά». Την ποια; Πρόκειται για είδος υπο εξαφάνιση. Μετά τη συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και των «Podemos» στην Ισπανία, είναι ζήτημα αν θα έχει τριάντα έδρες στο νέο Ευρωκοινοβούλιο.
Άλλωστε, ο Τσίπρας δεν πήγε ούτε μια φορά σε συνεδρίασή της, παρότι ήταν μέλος της το κομμα του. Οι συνομιλητές του στην Ευρώπη ηταν αποκλειστικά οι Σοσιαλδημοκράτες. Αλλιώς πρέπει να αξιολογηθούν όσα έχουν γίνει γνωστά την πορείας που χαράσσει στο νέο γραφείο του στη Λεωφόρο Αμαλίας ατενίζοντας τον Εθνικό Κήπο, το Μετς και τον Υμηττό. Εικόνες που δεν έχουν σε σχέση με την καταθλιπτική θέα από τον έβδομο όροφο της Κουμουνδούρου.
Ο επόμενος Τσίπρας δεν θα έχει σχέσεις με την Αριστερά. Ούτε της «πρώτης φοράς» που ο ίδιος ανέδειξε, ούτε της απόπειρας για τη δεύτερη που τον κατεδάφισε. Οι μελλοντολόγοι της πολιτικής διαβλέπουν ότι πριν από τις εθνικές εκλογές του 2027 θα τεθεί στην κοινωνία, ή από την κοινωνία, το ζήτημα της πολιτικής αλλαγής – και ακριβέστερα της απομάκρυνσης Μητσοτάκη. Για πολλούς λόγους. Και δεν χρειάζεται σοφία για να φανταστεί από τώρα κανείς το ερώτημα: Ποιος θα τον διώξει;
Όσοι έχουν κατά νου τους επικεφαλής ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέας Αριστεράς ή τη Ζωή, θα απογοητευθούν. Ο Μητσοτάκης είναι επαγγελματίας και διαθέτει υπεροπλία στην αναμέτρηση μαζί τους: Πολλά λεφτά, προχωρημένο πολιτικό μάρκετινγκ, επικοινωνιακή κυριαρχία με έλεγχο των ΜΜΕ και ταυτόχρονα πολιτεύεται ως κλασσικός παλαιοκομματικός. Για να ηττηθεί πρέπει βγει μπροστά ο λαός. Και για να το κάνει, πρέπει να υπάρχει ηγέτης με προσωπικό πολιτικό βεληνεκές που θα τον οδηγήσει.
Πολλοί θα νοσταλγήσουν τις στιγμές που ο Αλέξης Τσίπρας έκανε χαλκομανία στο Κοινοβούλιο τον Μητσοτάκη και τον υποχρέωνε να αποφεύγει τη διασταύρωσή τους στην τηλεόραση. Δεν είναι εύκολο τα τέσσερα αντιδεξιά κόμματα να ενταχθούν σε νέο σχήμα υπό τον Τσίπρα για να κλείσει ο κύκλος της – οκταετούς τότε – διακυβέρνησης από τη Δεξιά. Ούτε ο Τσίπρας θα έχει τρόπο να το επιβάλει. Θα το επιβάλει, όμως, η δύναμη της ανάγκης για την επιστροφή της Κεντροαριστεράς – με ελάχιστη ή και εντελώς χωρίς «Αριστερά» στο μείγμα.
Αν θα γίνει πριν από τις εκλογές, για να μην υπάρξει τρίτη τετραετία Μητσοτακη ή ακριβώς την επομένη για να μην ολοκληρωθεί αν την ξανακερδίσει, θα κριθεί από τα συμφραζόμενα της συγκυρίας. Η κεντροαριστερή πολιτική πρόταση θα χρειάζεται εκπροσώπηση από κάποιον με ηγετικά προσόντα και επαρκή σκηνική παρουσία και δεν θα βρίσκει άλλον, όπως το 2015. Για τον Τσίπρα, θα είναι απλώς προορισμός ….
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
