Ένα ερώτημα πλανάται πάνω από τη δημοκρατική παράταξη, καθώς με τον καινούργιο χρόνο πλησιάζουν τα Φώτα με τις παραδόσεις τους: θα απομακρύνει ο Αλέξης Τσίπρας τους Καλικαντζάρους από την κυβέρνησή του;
Θα δώσει τέλος στο μαρτύριο της Αριστεράς και των προοδευτικών ανθρώπων να ανέχονται από το περασμένο καλοκαίρι τον επικεφαλής των ΑΝΕΛ να προκαλεί τις ευαισθησίες τους, να απειλεί την κυβερνητική σταθερότητα, να παίζει με τις ισορροπίες της χώρας, να στρέφεται κατά του Πρωθυπουργού και ταυτόχρονα να παραμένει υπουργός;
Ο Αλέξης Τσίπρας ως φορέας της λαϊκής εντολής -και διεκδικητής της ανανέωσής της -θα πάρει αυτές τις μέρες τη δημοκρατική αγιαστούρα για να ανακουφίσει την Κεντροαριστερά; Θα διευκολύνει τη συσπείρωσή της εν όψει των απειλών για παλινόρθωση της συντηρητικής παράταξης με ό,τι τη συνοδεύει στη νεομητσοτακική μορφή της;
Το 2015 η επιλογή της συγκυβέρνησης με τον Καμμένο ήταν επώδυνη, αλλά κατανοητή. Κανείς αριστερός και γενικά δημοκρατικός πολίτης δεν ήταν ευτυχής. Δεν πίστεψε όμως ότι ήταν προσχεδιασμένη. Δέχθηκε ότι επιβλήθηκε από την ιδιαιτερότητα του εκλογικού αποτελέσματος και την ιστορική υποχρέωση του Αλέξη Τσίπρα να κρατήσει την Αριστερά στην κυβέρνηση και να μην αποδειχθεί παρένθεση.
Πράγματι ο Καμμένος δεν έριξε την κυβέρνηση- αν και ποτέ δεν απέφυγε τον πειρασμό να απειλεί ότι θα το κάνει. Από αυτή την άποψη ήταν λύση πιο αξιόπιστη από τη Γεννηματά που ήταν ήδη παραδομένη σε συστήματα εκτός πολιτικής με τα οποία η κυβέρνηση έτσι κι αλλιώς θα συγκρουόταν.
Με τις ψήφους του Καμμένου οι δυο κυβερνήσεις Τσίπρα προχώρησαν στο σχεδιασμό τους -και τότε που πήγαινε προς το γκρεμό πιστεύοντας ότι θα υλοποιήσει τις προεκλογικές εξαγγελίες του και όταν προσγειώθηκε στην πραγματικότητα.
Κύλησε μπροστά τον τροχό , αποκατάστησε τη χώρα στη διεθνή κοινότητα, την έβγαλε από το Μνημόνια, προστάτευσε την κοινωνία όσο μπόρεσε, εξυγίανε κρίσιμους τομείς, θεμελίωσε την αντίστροφη μέτρηση για έξοδο από την κρίση.
Αλλά με τον Καμμένο ως εταίρο υπάρχει πάντα το Σύνδρομο του Σκορπιού και το Μακεδονικό ήταν η αφορμή για να εκδηλωθεί. Αν ο επικεφαλής των ΑΝΕΛ διαχώριζε αμέσως τη θέση του και αποχωρούσε από την κυβέρνηση για να ακολουθήσει το δρόμο του κανείς δεν θα τον κατηγορούσε.
Προτίμησε να παίξει ένα παιχνίδι που απολήγει σε βάρος της χώρας και πάντως σε βάρος της κυβέρνησης, των θεσμών και του πρωθυπουργού προσωπικά.
Δεν ξέρουμε ποσά αποθέματα υπομονής έχει ο Αλέξης Τσίπρας, που δέχθηκε να χάσει τον υπουργό Εξωτερικών του χάριν του Καμμένου και να υποστεί πλήγματα στο κύρος του ως πρωθυπουργός από ένα ετερόκλητο ασύδοτο υπουργό που κατ’ ουσίαν τον εκβιάζει, επειδή πιστεύει ότι μπορεί να του βάλει ημερομηνία λήξης.
Αλλά αυτά τα αποθέματα δεν μπορεί παρά να τελειώσουν κι αυτά τα Φώτα οι Καλικάντζαροι να εξοβελιστούν.
Η συνεργασία με το Καμμένο πρέπει να τελειώσει. Όχι κατά το σχεδιασμό του Καμμένου: να το πάει όπου νομίζει και όπως τον βολεύει και μετά να αποφασίσει αν μένει ή αν φεύγει από τον κυβερνητικό σχηματισμό.
Πρέπει να τελειώσει με πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα. Ως σχέση πρωθυπουργού με υπουργό που δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Ο Καμμένος να απομακρυνθεί από το υπουργικό συμβολικό- αν μη τι άλλο για λόγους τάξης.
Από εκεί και πέρα ο πρωθυπουργός θα ακολουθήσει τα προβλεπόμενα και θα ζητήσει από την τρέχουσα Βουλή ψήφο εμπιστοσύνης, για να ολοκληρώσει το έργο του αυτή την τετραετία- της επικύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών συμπεριλαμβανομένης. Όποιος βουλευτές δεν συμφωνεί δεν έχει παρά να μην δώσει την ψήφο του και να πάρει την ευθύνη του.
Είναι μια πρωθυπουργική πρωτοβουλία πριν έλθει στη Βουλή η συμφωνία. Να μην πέσει γι’ αυτό η κυβέρνηση, αν πρόκειται να πέσει. Ούτε να ταπεινωθεί. Να τοποθετηθούν οι πολιτικές δυνάμεις και οι βουλευτές με τόλμη και ανοιχτά χαρτιά. Αλλιώς ας αναλάβουν οι πολίτες να απομείνουν στον καθένα ό,τι του αναλογεί.
Όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι νέα πλειοψηφία, απολύτως δημοκρατική σύνθεση υπάρχει στη Βουλή. Αλλά και να μην υπάρχει είναι καλύτερα για τον Αλέξη Τσίπρα να πάει σε εκλογές έχοντας απολύσει τον Καμμένο και με προσανατολισμό σε νέα κεντροαριστερή διακυβέρνηση, παρά να σέρνεται μαζί του.
Υπάρχει πάντα η μεγάλη δεξαμενή όσων δημοκρατικών πολιτών δεν πήγαν τον Σεπτέμβριο του 2015 να ψηφίσουν λόγω Καμμένου. Παραμένουν εξ ίσου επιφυλακτικοί και αυξάνονται. Είναι όμως η μεγάλη εφεδρεία του Τσίπρα, το κεντροαριστερό απόθεμα που τον περιμένει. Σαν το ιππικό που θα σπεύσει να κρίνει τη έκβαση της μάχης, αρκεί να το καλέσει….
