Του Μελέτη Ρεντούμη
Ο 1ος γύρος των Προεδρικών εκλογών στην Γαλλία έλαβε τέλος και όλη η Ευρώπη περίμενε με κομμένη την ανάσα το αποτέλεσμα το οποίο θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να κρίνει και την πορεία της ΕΕ στην περαιτέρω ενοποίηση των κρατών μελών.
Το πρώτο και κυριότερο συμπέρασμα από το αποτέλεσμα των εκλογών είναι ότι ο κεντρώος υποψήφιος Μανουέλ Μακρόν ως ανεξάρτητος χωρίς να έχει πάρει το χρίσμα από το σοσιαλιστικό ή το ρεμπουπλικανικό κόμμα κατάφερε να επικρατήσει έστω και με μικρή διαφορά της μεγάλης αντιπάλου του Μαρί Λεπέν που εκφράζει το μεγαλύτερο ακροδεξιό μέτωπο όχι μόνο στην Γαλλία αλλά γενικά στην Ευρώπη.
Σίγουρα πρόκειται για ένα αποτέλεσμα το οποίο σε πρώτο βαθμό ανακουφίζει την Ευρώπη τόσο ψυχολογικά όσο και συμβολικά αλλά δεν απομακρύνει τον κίνδυνο μιας ακροδεξιάς έξαρσης τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ευρώπη.
Είναι αναμφισβήτητο ότι τα μεγάλα ποσοστά της Λεπέν και μάλιστα μεγαλύτερα από τις εκλογές του 2012 σίγουρα προβληματίζουν καθώς δείχνει ότι έχει ρεύμα που διατρέχει μάλιστα όλες τις κοινωνικές τάξεις και τις περισσότερες περιοχές της Γαλλίας ακόμα τις λεγόμενες αστικές.
Θα είναι ενδεικτικό να δούμε πώς τελικά οι Γάλλοι θα ψηφίσουν στον επόμενο και τελευταίο γύρο των δύο μονομάχων για την ανάδειξη της Προεδρίας, καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν άνετη επικράτηση του Μακρόν με ποσοστό περίπου στο 64%, έναντι 36% της Λεπέν, το οποίο παρεμπιπτόντως θεωρείται πολύ ισχυρό για την καθιέρωσή της στην γαλλική πολιτική σκηνή.
Η μεγάλη εγκληματικότητα, η ισλαμική τρομοκρατία, η ανεργία σε πολλές περιοχές συνεχούς αποβιομηχάνισης και η μη ενσωμάτωση πολλών μουσουλμανικών περιοχών, αποτελούν τα δυνατά χαρτιά της Λεπέν για να ξετυλίξει την ακροδεξιά της ρητορική ώστε η Γαλλία ν’απομονωθεί να κλείσει τα σύνορά της και ν’απαρνηθεί την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών ήταν το μεγάλο ποσοστό του αριστερού Μελανσόν, ο οποίος ως ευρωσκεπτικιστής ταυτίστηκε σε πολλά θέματα με την Λεπέν.
Αυτό σημαίνει ότι αθροιζόμενα τα ποσοστά των δύο ακραίων υποψηφίων, ξεπερνούν το 40% που αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα για την Ευρώπη και τους θεσμούς της, ότι η ΕΕ δεν θα περάσει εύκολα σε μια λογική εμβάθυνσης καθώς η τάση προστατευτισμού και απομονωτισμού διαρκώς διευρύνεται στα χνάρια του Ν.Τραμπ στις ΗΠΑ.
Είναι μάλιστα εντυπωσιακό το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση και ο Σύριζα υποστήριξαν επίσημα τον Μελανσόν ως επιλογή, όντας ο ίδιος βαθιά αντιευρωπαϊστής και χωρίς καμία διάθεση να διαπραγματευθεί με τα όργανα της ΕΕ.
Εκτός αυτού, αποτελεί ιδιαίτερα μελανό σημείο το γεγονός ότι ενώ οι έταιροι ηττημένοι υποψήφιοι, Φιγιόν και Αμόν δήλωσαν ρητά ότι θα στηρίξουν Μακρόν στις επαναληπτικές εκλογές, ως μία δημοκρατική επιλογή, ο Μελανσόν, τήρησε πολιτική ίσων αποστάσεων και προτείνει ουσιαστικά αποχή ή ψήφο κατά συνείδηση, δίνοντας έτσι χώρο στη Λεπέν να κερδίσει τους υποψήφιους του Μελανσόν.
Με βάση τα παραπάνω, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ναι μεν το αποτέλεσμα ήταν θετικό για την Ευρώπη, αλλά ήταν μόνο η αρχή καθώς η συνέχεια για την πραγματική διακυβέρνηση της Γαλλίας θα είναι δύσκολη και επίπονη.
Και αυτό γιατί τον Ιούνιο θα διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές όπου η Λεπέν αναμένεται και εκεί ν’αυξήσει την επιρροή της, ενώ ο Μακρόν δεν διαθέτει κανένα παραδοσιακό κόμμα ώστε να κυριαρχήσει στο κοινοβούλιο όπως οι σοσιαλιστές και οι ρεμπουπλικάνοι.
Η σταδιακή μείωση των ποσοστών των δύο μεγάλων κομμάτων και η ουσιαστική εξαφάνιση των σοσιαλιστών, είναι ένα ηχηρό μήνυμα ότι απαιτείται ένα άλλο μείγμα προτάσεων που ν’απαντούν στις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.
Σε κάθε περίπτωση συμπερασματικά θα λέγαμε, ότι η ΕΕ κέρδισε απλά πολιτικό χρόνο στο να διαχειριστεί καλύτερα τις σχέσεις της με τα κράτη μέλη και να σχεδιάσει πολιτικές που θα οδηγούν σε μεγαλύτερη σύγκλιση τόσο οικονομική όσο κοινωνική και πολιτική χωρίς ιδεοληψίες και αποκλεισμούς.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός.
