Η τρομοκρατία και πως θα την αντιμετωπίσει η Ευρώπη

 

Toυ Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣΜετά το Παρίσι, οι Βρυξέλλες. Ο αιματηρός απολογισμός καθιστά πιο κρίσιμο το ερώτημα: και τώρα τι κάνουμε; Ο τρόμος δεν περιορίζεται ποτέ σε ένα θέατρο, σε ένα αεροδρόμιο, σε ένα σταθμό του μετρό. Είναι σαν την διαρροή πυρηνικής ενέργειας: δεν μένει σε μια χώρα. Περνάει τα σύνορα και πλήττει πληθυσμούς που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ τους στόχους που χτυπήθηκαν.

Αυτός είναι άλλωστε και ο διακηρυγμένος στόχος όσων οργανώνουν την τυφλή τρομοκρατία. Να εξαπλωθεί ο φόβος. Να μην μπορούν οι άνθρωποι να πλησιάζουν σε χώρους  συνάθροισης.

Από μια άποψη η Δύση πληρώνει τις αμαρτίες της στη Μέση Ανατολή. Η επί αιώνες παρουσία της σ’ αυτές τις περιοχές τις καθήλωσε στην υπανάπτυξη, προτού τις παραδώσει σε αυταρχικά καθεστώτα, εναντίον των οποίων οργάνωσε στη συνέχεια στρατιωτικές επιχειρήσεις που σκόρπισαν το θάνατο. Αυτό με τη σειρά του τροφοδότησε το φανατισμό και έδωσε την ευκαιρία σε τρομοκρατικές ομάδες να δημιουργήσουν στρατούς αυτοκτονίας και  να αναγορεύσουν το μίσος σε λύτρωση και εκδίκηση.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η Δύση θα πρέπει να μείνει αδρανής στο κύμα των επιθέσεων που δέχεται. Αλλά αν δεν αντιδράσει σωστά δεν θα λύσει το πρόβλημα. Αντίθετα θα το ενισχύσει σε βάρος της. Π.χ. αν οι ευρωπαϊκές χώρες τιμωρήσουν ομαδικά τους μουσουλμάνους που ζουν στο έδαφός τους, επειδή οι τρομοκράτες δρουν στο όνομα του Ισλάμ, θα προσφέρουν στους οργανωτές της τρομοκρατίας και άλλους πρόθυμους να τους ακολουθήσουν.

Η λύση βρίσκεται σε μια φράση του δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη μετά τις Βρυξέλλες:

«Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να απαντήσουμε αλλάζοντας τον τρόπο ζωής μας και αλλοιώνοντας τις θεμελιώδεις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της αρμονικής συνύπαρξης παραδόσεων και πολιτισμών. Γιατί αυτός ακριβώς είναι ο στόχος εκείνων που εμπνεύστηκαν και εκτέλεσαν τις επιθέσεις αυτές».

Ο δήμαρχος ξέρει τι λέει. Η  Ευρώπη -και μεταξύ τους και η Ελλάδα -δεν πρέπει να ξεσπάσει στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Δεν πρέπει να διευκολύνει τους τρομοκράτες να βρουν υποστηρικτές στους κόλπους των μουσουλμανικών πληθυσμών που ζουν στην Ευρώπη. Να εξηγήσουν σ’ αυτούς τους πληθυσμούς ότι πρέπει να κινούνται σύμφωνα με τους κανόνες της κάθε χώρας, αλλά να μην τους στοχοποιήσουν.

Με άλλα λόγια οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει να δώσουν  επιχειρήματα στη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό που τροφοδοτούν την ακροδεξιά. Ούτε  φυσικά να καταστείλουν τις δημοκρατικές ελευθερίες τους στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Η Ευρώπη πρέπει να αντιδράσει σύμφωνα με τον πολιτισμό και τη δημοκρατική παράδοσή της. Και να αντιδράσει σκληρά με τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς, λογικά και δίκαια και τους ανθρώπους  άλλου θρησκεύματος που ζουν στο έδαφος της.

Εφόσον η Ευρώπη βρίσκεται σε  πόλεμο με τη τρομοκρατία πρέπει να την αντιμετωπίσει εκεί που πονάει: στο έδαφός της. Στις χώρες στις οποίες κυριαρχούν οι τρομοκρατικές ομάδες και τρομοκρατούν κυρίως τους τοπικούς πληθυσμούς.

Όχι με άλλους βομβαρδισμούς. Αλλά με τη συμβολή στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που λειτουργούν υπέρ της τρομοκρατίας, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και τη Συρία.

Δεν χρειάζονται στρατιωτικές επεμβάσεις. Χρειάζονται  πολιτικές λύσεις, που θα ακυρώσουν τα τρομοκρατικά κέντρα στην έδρα τους. Ιδίως εκεί που οι πολεμικές συγκρούσεις -αλλά και η ίδια η τρομοκρατία- είναι κυρίως συγκρούσεις συμφερόντων .