Toυ Γ. Λακόπουλου
Μακάρι, χάριν της πολιτικής, να αποδειχθεί η αθωότητα του πρώην υπουργού. Αλλά σε κάθε περίπτωση το αρμόδιο δικαστικό όργανο έδειξε ότι δεν πήγε χαμένη προσπάθεια της Τουλουπάκη να βρει την αλήθεια.
Πριν της αφαιρέσουν την έρευνα για το σκάνδαλο Νοβάρτις – καταργώντας την Εισαγγελία Διαφθοράς – η Ελένη Τουλουπάκη άφησε στην ελληνική Δικαιοσύνη μια κληρονομιά:
Την παραγγελία ποινικής δίωξης κατά του Ανδρέα Λοβέρδου, για δωροληψία κατ’ εξακολούθηση.
Παραγγελία καθ’ όλα νόμιμη και ισχύουσα σε κάθε περίπτωση. Και επί Μητσοτάκη.
Νέμεσις: αυτός που, πρίμο-σεγκόντο με τον Άδωνι, απειλούσε να τη «συντρίψει» – μαζί με τον Τσίπρα και την «υπόλοιπη συμμορία» – πρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενώπιον του φυσικού δικαστή του.
Εκτός αν εξασφάλιζε… παραγραφή- εξέλιξη που δεν επιθυμεί κανένας σοβαρός πολιτικός.
Αλλά -και επί Μητσοτάκη- υπάρχουν δικασταί εις Αθήνας: τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου απέρριψαν την παραγραφή.
Ως θεσμός του ποινικού δικαίου σημαίνει ότι μετά την παρέλευση ορισμένου χρόνου ο δράστης ενός εγκλήματος δεν τιμωρείται.
Συνεπώς το κρίσιμο σημείο είναι ο χρόνος. Οι Έλληνες πολιτικοί τον έκοψαν και τον έραψαν στα μέτρα τους.
Συνταγματική ρύθμιση αναθέτει την δίωξη υπουργών στη Βουλή και ο επαίσχυντος νόμος «περί ευθύνης υπουργών» ενεργοποιούν την παραγραφή για υπουργούς σε χρόνο διαφορετικό από τους πολίτες:
Με τη λήξη της δεύτερης τακτικής συνόδου της Βουλής τέλεσης του αδικήματος.
Πρόκειται για αθλιότητα. «Ανήθικο προνόμιο» κατά τον Ν. Αλιβιζάτο, ώστε «υπουργοί και βουλευτές να μπορούν να παρανομούν αζημίως δι’ εαυτούς».
«Φαύλη απόκλιση από τις αρχές της δημοκρατικής κοινωνίας» κατά τον Γ. Κασιμάτη.
Εν προκειμένω, παραγραφή θα σήμαινε ότι ο Λοβέρδος μπορεί να λαδώθηκε… στα πλαίσια των καθηκόντων του, ως υπουργός – οπότε η δίωξη παύει.
Η Δικαιοσύνη μίλησε και τώρα τον περιμένει το εδώλιο.
Χωρίς κόμμα-λημέρι πίσω του: ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν προτίθεται να χαρακτηρίσει «σκευωρία» μια νόμιμη δικονομική εξέλιξη.
Μακάρι, χάριν της πολιτικής, να αποδειχθεί η αθωότητα του πρώην υπουργού.
Αλλά σε κάθε περίπτωση το αρμόδιο δικαστικό όργανο έδειξε ότι δεν πήγε χαμένη προσπάθεια της Τουλουπάκη να βρει την αλήθεια.
Πολύ περισσότερο όταν η ίδια αρχειοθέτησε εφτά υποθέσεις για τις οποίες οι – επώνυμες- καταγγελίες για δωροδοκία.
Επειδή δεν επιβεβαιώθηκαν με ακράδαντα στοιχεία, ώστε να μπορεί η εισαγγελία, ως εκπρόσωπος της Πολιτείας, να τις υπερασπιστεί στο Δικαστήριο.
Με απόλυτο τρόπο – δεδομένου ότι πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα.
Για να ξέρουμε ποιος σεβάστηκε τη Δικαιοσύνη και το τεκμήριο αθωότητας.
Αντί να την τιμήσουν για αυτό, της φορτώνουν οκτώ κακουργήματα.
Προφανώς γιατί ερευνώντας- εκ καθήκοντος- ένα υπαρκτό σκάνδαλο, παραβίασε το ακαταδίωκτο που νομίζουν ότι έχουν όσοι αυτοτοποθετούνται υπεράνω του νόμου.
Μια δίκη είναι επιδίωξη απονομής Δικαίου για κάθε εισαγγελικό λειτουργό, που δρα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.
Η δίκη Λοβέρδου θα είναι δικαίωση για τους… διωκόμενους εισαγγελείς που την προκάλεσαν.
Και ίσως εκτός από το τέλος της υπόθεσης, να είναι και η αρχή της…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
