Του Μελέτη Ρεντούμη
Ένα από τα βασικότερα δημόσια αγαθά που οφείλει να προστατεύει η πολιτεία και ιδίως η εκάστοτε κυβέρνηση είναι αυτό της δημόσιας ασφάλειας και της έννομης τάξης, έτσι ώστε οι πολίτες όλων των ηλικιών και κοινωνικών τάξεων, να νιώθουν ασφαλείς και να γνωρίζουν ότι το κράτος είναι εκεί για να τους προστατεύσει.
Φαίνεται όμως ότι η μάχη της δημόσιας τάξης στην χώρα μας έχει χαθεί προ πολλού σε όλα τα επίπεδα καθώς παρά τις προσπάθειες των σωμάτων ασφαλείας με το προσωπικό που διαθέτουν, δεν υπάρχει ή τουλάχιστον δεν εφαρμόζεται όπως θα έπρεπε η απαραίτητη πολιτική βούληση.
Ιδίως τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η ανομία έχει χτυπήσει κόκκινο τόσο στην περιοχή της πρωτεύουσας όσο και ευρύτερα στην επικράτεια της χώρας.
Η ανοχή σε ομάδες που έχουν ως βασική τους ιδεολογία την βία και την εγκληματικότητα είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν μπορεί εύκολα να αποβάλλει η κυβέρνηση, παρά τις εκκλήσεις της ίδιας της αστυνομίας για ενίσχυση των περιπολιών, των φυλάξεων, του προσωπικού αλλά και του εξοπλισμού που διαθέτουν.
Αντίθετα βλέπουμε καθημερινά η ελληνική αστυνομία να στοχοποιείται και να κινδυνεύουν ζωές αστυνομικών, από επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, που θα μπορούσαν ήδη να έχουν προκαλέσει ανθρώπινα θύματα.
Μόλις τις τελευταίες ημέρες, είχαμε επιθέσεις με χειροβομβίδες σε αστυνομικά τμήματα στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας, ενώ παράλληλα ομάδες αντιεξουσιαστών, με διάφορα ονόματα και με πρόσχημα την κοινωνική αλληλεγγύη παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και επιτίθενται σε όποιον θέλουν και όπου θέλουν, χωρίς να τους έχει κανείς διαμηνύσει ποιες είναι οι συνέπειες του νόμου.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και λυπηρό ταυτόχρονα, μετά το χτύπημα με το τρομοδέμα στο πρώην πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο και τις συλλήψεις που ακολούθησαν στην συνέχεια, να συνεχίζει το θύμα να γίνεται στόχος επιθέσεων από ομάδες αναρχικών, περνώντας το μήνυμα, ότι συγκεκριμένες ομάδες στην χώρα είναι σε θέση να κατηγορούν, να απειλούν και να λοιδορούν πολιτικά πρόσωπα και όχι μόνο, προσπαθώντας να υποκαταστήσουν την αστυνομία, την δικαιοσύνη και γενικά τους θεσμούς στην χώρα, θυμίζοντας κράτη τρίτων χωρών που τον λόγο έχουν μόνιμα τα όπλα.
Παράλληλα όμως με τις δεκάδες οργανώσεις που κυκλοφορούν και τρομοκρατούν πρόσωπα και επιχειρήσεις στην χώρα, με πρόσχημα την ιδεολογία και το δίκαιο του λαού, το οργανωμένο έγκλημα έχει κυριολεκτικά οργιάσει, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει έλεγχος σε κανένα επίπεδο και οι πολίτες να νιώθουν απροστάτευτοι.
Καθημερινά όσοι κυκλοφορούν σε πολυσύχναστα σημεία στα μεγάλα αστικά κέντρα, γίνονται μάρτυρες δολοφονιών ή ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, που θυμίζουν άλλες εποχές.
Η πολιτεία δυστυχώς απούσα, χωρίς μέτρα, χωρίς σχέδιο και με τους ίδιους τους αστυνομικούς απροστάτευτους.
Το υπουργείο προστασίας του πολίτη, φαίνεται να έχει μετατραπεί σε υπουργείο απλής παρακολούθησης του πολίτη, καθώς τόσο στα Εξάρχεια που είναι πλέον επίσημα άβατο, με δικούς του νόμους και κανόνες, όσο και στις υπόλοιπες περιοχές, οι πολίτες είναι διατεθειμένοι να πάρουν το νόμο στα χέρια τους, βλέποντας τα σπίτια τους να ληστεύονται και τις περιουσίες τους να καίγονται, χωρίς ίχνος κρατικής μέριμνας ή παρέμβασης.
Η εγκληματικότητα και η τρομοκρατία, σίγουρα δεν είναι κάτι νέο στην χώρα και αποτελεί μία μάστιγα για την ελληνική κοινωνία στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Με μία απλή όμως παρατήρηση των γεγονότων καθημερινά, εύκολα θα διαπιστώσει κάποιος, ότι η υπόθεση της δημόσιας ασφάλειας, έχει ξεφύγει από κάθε όριο, με αποτέλεσμα να θεωρείται φυσιολογικό φαινόμενο, μια πορεία διαμαρτυρίας να εξελιχθεί σε συμπλοκή γνωστών αγνώστων ή σε κάψιμο περιουσιών αθώων επαγγελματιών.
Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση συνολικά κάθε άλλο παρά βοηθά με την στάση της αυτή την κατάσταση. Θα λέγαμε μάλιστα ότι το χειρότερο που έχει επιτευχθεί στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο η οικονομική πτώση της χώρας, όσο ο εθνικός και ο κοινωνικός διχασμός.
Αυτή η τάση αναμένεται να συνεχιστεί δυστυχώς και πρόκειται να έχει ολέθριες συνέπειες για την κοινωνία, καθώς με την διαρκώς διχαστική λογική περί νέου και παλαιού συστήματος και με την ατελείωτη σκανδαλολογία, καταφέρνει να ριζοσπαστικοποιήσει ένα μέρος του εκλογικού σώματος, δημιουργώντας συνθήκες ιδεολογικοποίησης επιθέσεων ή εγκλημάτων και ανοχής προς αυτές.
Αν η τάση αυτή δεν αναστραφεί άμεσα, είναι βέβαιο ότι οι πληγές θα αργήσουν πολύ να κλείσουν στην ελληνική κοινωνία, καθώς είναι γνωστόν ότι η φύση απεχθάνεται τα κενά, με αποτέλεσμα την απουσία της πολιτείας και της κυβέρνησης, να κληθούν να την καλύψουν πάσης φύσεως παρακρατικές ομάδες που μπορεί να οδηγήσουν κυριολεκτικά την χώρα στο χάος, ανακόπτοντας κάθε προσπάθεια οικονομικής ανάκαμψης.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός.