Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Θα πρέπει να είναι αξίωμα ότι η διαχείριση του Κυπριακού πρέπει να παραμένει μακριά από εσωτερικές μικροπολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες. Και ότι οι προεκλογικοί σχεδιασμοί δεν πρέπει να επηρεάζουν ούτε την στρατηγική ούτε την τακτική στο εθνικό μας θέμα.
Υποτίθεται επίσης ότι επί μείζονος σημασίας χειρισμών που αφορούν το κυπριακό αυτοί τίθενται ενώπιον του Εθνικού Συμβουλίου προκειμένου να υπάρξει απόφαση ή συναντίληψη. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το Εθνικό Συμβούλιο είναι άτυπο όργανο, αφού δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα. Και βέβαια η εκ των υστέρων ενημέρωση δεν έχει νόημα.
Αυτό που συμβαίνει με την εκ βάθρων ανατροπή της πολιτικής αντιμετώπισης των τουρκικών έκνομων ενεργειών στην Αμμόχωστο αλλά και στις θαλάσσιες ζώνες της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι πρωτοφανές. Ο Υπουργός Εξωτερικών εξήγγειλε εγκατάλειψη του αιτήματος προς την Ε.Ε. για επιβολή κυρώσεων προς την Τουρκία για την παραβατική της συμπεριφορά και ταυτόχρονα πρότεινε σειρά Μ.Ο.Ε που αφορούν την νόμιμη λειτουργία του παράνομου αεροδρομίου στα κατεχόμενα και του λιμένα της Αμμοχώστου. Για «να σώσουμε το Βαρώσι» όπως δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών.
Αποφεύγω να σχολιάσω την ουσία αυτής της οβιδιακής μεταμόρφωσης της επίσημης κρατικής πολιτικής επί ενός τόσο κρίσιμου θέματος. Επισημαίνω ωστόσο, ότι αυτή η νέα πολιτική της εγκατάλειψης του αιτήματος κυρώσεων επί της Τουρκίας θα σημαίνει και το τέλος έγερσης μελλοντικά τέτοιων αιτημάτων από πλευράς Κυπριακής Δημοκρατίας και Ελληνικής Κυπριακής πλευράς. Διότι αυτός ο τραγέλαφος και αυτή η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά εκπέμπει ένα σαφές μήνυμα προς τους Ευρωπαίους Εταίρους μας. Ότι όλα αυτά τα χρόνια υποβάλλαμε αιτήματα κυρώσεων επί της Τουρκίας χωρίς να το πολυπιστεύουμε και χωρίς να το εννοούμε; Στο μεταξύ εκδηλώθηκε η Ρωσική Εισβολή στην Ουκρανία, η οποία οδήγησε σε επιβολή αυστηρών και πρωτοφανών κυρώσεων επί της Ρωσίας. Ορθώς. Ωστόσο από την στιγμή που ουσιαστικά απεσύρθη το αίτημα της Κύπρου για κυρώσεις επί της Τουρκίας με υποκατάσταση τους από τα Μ.Ο.Ε δεν μπορούμε καν να στηλιτεύουμε την Ε.Ε. για πολιτική «δύο μέτρων και σταθμών».
Το κυριότερο όμως, που προκύπτει ως αδιαμφισβήτητο θλιβερό συμπέρασμα, είναι ότι αυτή η θεμελιακή διαφοροποίηση πολιτικής υιοθετήθηκε χάριν σαφούς σκοπιμότητας. Που σχετίζεται με τις προσεχείς προεδρικές εκλογές και την επιδίωξη του κυβερνώντος κόμματος να εξουδετερώσει τον εσωκομματικό αντίπαλο που δεν είναι άλλος από τον τέως Υπουργό Εξωτερικών και επίδοξο υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι αυτή η πολιτική αξιόπιστη, σοβαρή και υπεύθυνη;
Σε τι μπορούμε άραγε να ελπίζουμε και σε τι να προσδοκούμε για θετικές προοπτικές στο μεγάλο εθνικό μας θέμα όταν οι χειρισμοί και οι πολιτικές που υιοθετούνται «θυσιάζονται» στο βωμό τέτοιου είδους θλιβερών και προεκλογικών σκοπιμοτήτων;
Πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων
