Αν ο Λένιν ζούσε θα ήταν σοσιαλδημοκράτης

Toυ Νίκου Λακόπουλου

Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, έχει πάρει το όνομα του “Λένιν”, από τον ποταμό Λένα.  Η ζωή του αριστούχου, που δεν επρόκειτο τελικά να γίνει δικηγόρος, σημαδεύτηκε από την εκτέλεση του μεγαλύτερου αδελφού του Αλεξάντρ. Ο αδελφός του Λένιν, κολλεγιόπαιδο του Σιμπίρσκ με χρυσό μετάλιο στη Ζωολογία, συμμετείχε στην τρομοκρατική οργάνωση “Λαϊκή Θέληση” η οποία σχεδίαζε να δολοφονήσει τον Αλέξανδρο τον Γ. Ήταν ο χημικός, που θα έφτιαχνε τις βόμβες. Πιθανόν τη στιγμή του απαγχονισμού, να κρίθηκε το μέλλον της Ρωσίας και του Τσάρου. Η Ιστορία γράφεται με αίμα. Η ελευθερία κρέμεται στις κάνες των όπλων.

Η οικονομική ανάλυση του Λένιν δεσμεύει την Ιστορία, σε μία προεπιλεγμένη εξέλιξη: μονοπώλια- χρηματιστηριακό κεφάλαιο- διεθνή καρτέλ- ιμπεριαλισμός. Ανάμεσα στις γραμμές του βιβλίου του “Ο Ιμπεριαλισμός- To ανώτατο στάδιο του Kαπιταλισμού”, πολλοί ξαναδιαβάζουν το “Χρηματιστήριο” του Rudolf Hilferding, αλλά ο Λένιν το διορθώνει. Ο Ιμπεριαλισμός είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, που οδηγεί στην επανάσταση και στον Σοσιαλισμό.

Ο Λένιν κόβει και ράβει τον Μαρξισμό στα δικά του μέτρα, ερήμην του Μάρξ που έχει αποδημήσει χωρίς να αποκαλύψει το μυστικό πέρασμα στον σοσιαλισμό. Έτσι, μία κοινωνία με φεουδαρχικές δομές θα μπορέσει να περάσει στον Σοσιαλισμό, παρακάμπτοντας τον Καπιταλισμό ή θα δημιουργήσει βίαια ένα καπιταλισμό, χωρίς καπιταλιστές.

Η γέννηση της σημερινής αστικής τάξης της Ρωσίας, πολλές φορές με όρους μαφίας-έχει προδιαγραφεί από τον Λένιν το 1917, αλλά καθυστέρησε σχεδόν εκατό χρόνια. Τόσα χρειάστηκαν να απαλλαγεί η “νομενκλατούρα” από το ίδιο της το καθεστώς. Το 1991 οι ρώσοι ξαναρχίζουν τη ζωή τους χωρίς τον Λένιν, αλλά το 1917 ο μαρξισμός εξαρτάται από τη μετάφραση που θα διαβάσεις. Η ελληνική λέξη δικτατορία, μπορεί να σημαίνει κυριαρχία, ηγεμονία, δυναμική επιβολή, αλλά, αν πρόκειται να ξαναμεταφράσουμε την λέξη στα ελληνικά, μπορεί να βρούμε τη λέξη τυρρανία. Στην αρχαία ελληνική δημοκρατία, η λέξη δικτατορία είναι άγνωστη.

Το 1847, στο “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” ο Μαρξ μιλάει για “οργάνωση της εργατικής τάξης σε κυρίαρχη με την κατάχτηση της δημοκρατίας”. «Ε, λοιπόν, κύριοι, αν θέλετε να μάθετε τι λογής είναι αυτή η διχτατορία, κοιτάχτε την “Παρισινή Κομμούνα” γράφει ο Φρίντριχ Ένγκελς, το 1891, στον πρόλογο του για τη νέα έκδοση του “Ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Γαλλία”. Κυττάζουμε την Παρισινή Κομμούνα. Ο Καρλ Μαρξ μιλάει για αυτοκυβέρνηση των εργατών, ειρήνη, κατάργηση του κράτους από λαϊκές πολιτοφυλακές, δημοκρατία με ανακλητούς βουλευτές, εθνική ενότητα-με την εκμηδένιση της κρατικής μηχανής, τοπική αυτοκυβέρνηση.

«Η κομμούνα έδωσε στη δημοκρατία τη βάση πραγματικών θεσμών. Το πραγματικό της μυστικό ήταν ουσιαστικά μια κυβέρνηση της εργατικής τάξης». Η Κομμούνα δεν θέλει να καταργήσει την ατομική ιδιοχτησία, αλλά την ταξική ιδιοκτησία. Τα μέσα παραγωγής, η γη και το κεφάλαιο από μέσα υποδούλωσης και εκμετάλλευσης της εργασίας, γίνονται όργανα απελευθερωμένης και ελεύθερης εργασίας, μέσα από συνεταιρισμούς. Ο στόχος είναι μια “καλύτερη κοινωνία”, “μια ανώτερη μορφή ζωής”. Μια έφοδος για την κατάληψη του Ουρανού!

Το 1918, η σοσιαλεπανάστρια Φάνυ Κάπλαν, περιμένει στο σπίτι του τον Λένιν, του φωνάζει να γυρίσει και τον πυροβολεί. Ο Λένιν -πιθανόν, από αυτά τα τραύματα-, θα πεθάνει, αλλά πέντε χρόνια αργότερα, το 1923. Οι μπολσεβίκοι πολιορκούνται από “Λευκούς Φρουρούς”, ξένες δυνάμεις, ακόμα και από αμερικάνους, που έχουν φτάσει στο Βλαδιβοστόκ, όταν ο Τρότσκι και ο Στάλιν αρχίζουν την “Κόκκινη Τρομοκρατία”. Τα θύματα ξεπερνούν τα θύματα της περιόδου του Στάλιν.

Στις 26 Φεβρουαρίου 1921, ήταν σαφές η εξουσία δ ε ν ανήκε στα σοβιέτ. Η Εξέγερση των ναυτών και εργατών στην Κροστάνδη πνίγηκε στο αίμα από τον Κόκκινο Στρατό, αφήνοντας στην παγωμένη θάλασσα μαζί με χίλιους νεκρούς και δυόμισυ χιλιάδες τραυματίες, την θεωρία του “θεληματικού δημοκρατικού συγκεντρωτισμού” του Λένιν και την Διαρκή Επανάσταση του Τρότσκι.  Οι συνελεύσεις των εξεγερμένων ζητούσαν πολιτικές ελευθερίες. Ο Λένιν και ο Τρότσκι, τους απάντησαν με σφαίρες. Με δυόμισυ χιλιάδες εκτοπισμένους και οχτώ χιλιάδες πρόσφυγες στη Φινλανδία ήταν σαφές ότι ο Κόκκινος Στρατός σκοτώνει προλετάριους. Εκείνο, που δεν ήταν σαφές, όταν ο Τουχανέφσκι και ο Τρότσκι χτυπάγανε αλύπητα τους εξεγερμένους ναύτες ήταν ότι μερικά χρόνια μετά ο Στάλιν θα έπαιρνε τα δικά τους κεφάλια, με μια δίκη-παρωδία και μια ορειβατική αξίνα.

Ο θάνατος του 53χρονου Λένιν θα δημιουργήσει ένα ανεξήγητο ως τώρα μυστήριο. Η πιο λενινιστική θεωρία λέει ότι πέθανε από εγκεφαλικό γιατί … σκεφτότανε πολύ. ‘Ηταν και η επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνησης. Η άποψη ότι πέθανε από σύφιλη αποκλείστηκε γιατί- λένε- είχε θεραπευτεί το 1895. Οι εχθροί του Στάλιν υποψιάζονται ότι ήταν εκείνος που τον σκότωσε και τον βαλσάμωσε μετά.

Ένα ιατρικό συνέδριο πολλά χρόνια μετά, θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο. Ο καθηγητής Vinters διαπίστωσε ότι δεν έγιναν εξετάσεις τοξικότητας, που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν αν πέθανε από δηλητηρίαση -όπως υποψιάζονται πολλοί. Ο Λένιν πριν το θάνατο του ήταν δραστήριος, ώσπου ξαφνικά άρχισε να υποφέρει από τρομερούς σπασμούς, που “δεν είναι χαρακτηριστικό των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδείων”.

Κάποιος σκότωσε τον Λένιν. Πιθανόν, άμα ζούσε, η Σοβιετική Ένωση και η παγκόσμια αριστερά, να ήταν διαφορετική. Ήταν ευφυής, διαλεκτικός, τελικά, δεν σκότωσε αυτός τις κόρες του Τσάρου. (Αθωώθηκε σε δικαστήριο που έγινε εβδομήντα χρόνια μετά!). Μπορεί να άνοιξε, παρά την θέληση του, τον δρόμο στον Στάλιν, αλλά ο Λένιν δεν ήταν «κακός». Είχε ήδη χαρακτηρίσει «αγενή» τον Στάλιν. Για κάθε του άποψη έπρεπε να γράψει,- έστω να ξεπετάξει!- τρεις μπροσούρες για να πείσει το κόμμα.

Ήταν συγκεντρωτικός, έως και αυταρχικός. Αν εξελισσόταν σε ηγεμόνα, θα ήταν ο πρώτος …διαλεκτικός ηγεμόνας τη Ιστορίας. Πιθανόν, αν ζούσε η Σοβιετική Δημοκρατία, να είχε εξελιχθεί στο πρώτο σοσιαλδημοκρατικό κράτος της Ευρώπης. Δεν θα μάθουμε ποτέ, γιατί ο Λένιν, πέθανε νωρίς. Δεν θα μάθουμε, ίσως, και ποιος σκότωσε. Το βέβαιο είναι ότι ο Λένιν, πέντε χρόνια από την Επανάσταση, έγινε μούμια.