Αν τόχεις στην πολιτική, κερδίζεις και χωρίς κόμμα

Ανάμεσα στη σιωπή όμως και στις εξωφρενικές προτάσεις της ακροδεξιάς (για κέντρα «αποβίβασης» των προσφύγων σε μεσογειακά λιμάνια εκτός ΕΕ), υπάρχει ακόμη χώρος για μια μετριοπαθή συζήτηση, που ο πρόεδρος Μακρόν θα μπορούσε να την κάνει.

Γράφει ο  Σχολαστικός

Η Μακρονολογία είναι το καινούργιο παιχνίδι αργόσχολων και κενόδοξων της εγχώριας πολιτικής τάξης. Η κυριαρχία του Γάλλου προέδρου τούς εμπνέει, κατά τις δηλώσεις τους. Μερικοί προσπαθούν να υποβάλουν και την ιδέα ότι του μοιάζουν λίγο. Ότι οι ίδιοι είναι η ελληνική εκδοχή του.

Δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται ο πιθηκισμός στο δημόσιο βίο. Το είδαμε και με τον Μπλερ, τον Πρόντι, τη Σεγκολέν και τη Χίλαρι.

Για να μείνουμε στον Μακρόν αυτή η συζήτηση αρχίζει να έχει την πλάκα της  ειδικά στην περίπτωση όσων σκίζονται εσχάτως να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ και να συστήσουν καινούργιο κόμμα. Για να κερδίσουν κι αυτοί, σαν τη Γαλλία.

Αυτό που ξεχνούν, οι άμοιροι, είναι ότι ο Μακρόν κέρδισε επειδή ήταν Μακρόν. Δεν είχε καν κόμμα…