Του Ιωάννη Δαμίγου
Η επιλογή προέδρου, ακόμα και στις πλέον κατευθυνόμενες επιτήδεια και ευθέως εκλογές, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός. Όπως δικαίωμα του καθενός να εκφράζει δημόσια τις απόψεις του, όταν δε συζητείται με επιχειρήματα, καθιστά χρήσιμη μια πολιτισμένη και σεβαστή ανταλλαγή απόψεων.
Μα άμεση μορφή χειραγώγησης, είναι όταν αυτό συμβαίνει από δημοσιογράφους ταγούς, που εκφράζουν από μικροφώνου, επειδή μπορούν, δημόσια την άποψή τους, την οποία θα έπρεπε, να κρατούν προσωπική και εκτός αυτού. Μπορεί ως άνθρωποι αλάνθαστοι, να υποπέσουν ακούσια σε σφάλματα, δεκτό. Αντίθετα, να μην παραδέχονται ωρυόμενοι μάλιστα,πως δεν έπραξαν ποτέ αυτό το ατόπημα, τότε καταντούν αξιολύπητοι.
Συνέβη αρκετό χρόνο πριν την πρώτη Κυριακή εκλογής προέδρου και η μη παραδοχή δυσχεραίνει τόσο την θέση όσο και την αξιοπιστία, αυτού του δημοσιογράφου. Διευθύνσεις και ονόματα, δεν χρειάζονται προς έκθεση, καθώς υπάρχει κάποιος χρόνος προς παραδοχή και επανόρθωση, που θα περιμένω. Μετά θα εκθέσω, δικαιωματικά.
Αξιολύπητοι επίσης και είναι πολλοί, είναι αυτοί που δεν βρίσκουν (ένοχα άραγε;) το θάρρος υποστήριξης και παραδοχής της επιλογής τους, συνομιλώντας με άλλους, προσποιούμενοι ανεπιτυχώς, οι δύστυχοι, πως ψήφισαν ή θα ψηφίσουν δήθεν την κα Αχτσιόγλου! Σ’ αυτούς τους αξιολύπητους θα καταλογίσω συνυπευθυνότητα στην κατάντια της αριστερά! Όχι για την όποια επιλογή τους, αλίμονο, μα για το διπρόσωπο, το ύπουλο, που δεν έχει σχέση με την αλήθεια της κατακαημένης αριστεράς.
Αξιολύπητους είχαμε, έχουμε και θα έχουμε δυστυχώς, όσο το επιτρέπουν οι θολές ηθικές πολιτικές γραμμές και περιθώρια, που υιοθέτησε ο απερχόμενος πρόσεδρος και οι συν αυτώ.
Αξιολύπητο γεγονός, θεωρώ πως είναι επίσης και ο τρόπος επιλογής του κ. Τσίπρα, να παρουσιάσει τις απόψεις του, μέσω ενός πολύ κοντινού του συνεργάτη και δημοσιογράφου. Μου θυμίζει, δυστυχώς, τον παρατρεχάμενο του κ. Καραμανλή, που πρόσφατα μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, τον κο Αντώναρο, που μετέφερε τις απόψεις του, καθώς ο ίδιος απέφευγε να ομιλεί.
Αξιολύπητοι τέλος και όλοι αυτοί που ανέχτηκαν και μετείχαν στην μετάλλαξη αυτού του χώρου, σε προπομπό εισαγωγής και αποδοχής στην μεταπολιτική, σαν οριοθετημένο χώρο μαζικών επιτήδειων συγχωνεύσεων τάχα, συγκεκριμένων συντηρητικών απόψεων.