Του Γιάννη Πανούση
Σ’ όλα πια έχουν εφευρεθεί
οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι
Τόσο, που πια το σκέφτομαι καλά,
τους νόμους αν θα πρέπει να διαβάζω….
Δ. Καραμβάλης, Σ’όλα πια
Σύνταγμα-Ομόνοια: δεν είναι απλώς μιά παλιά διαδρομή λεωφορείων ή τραμ. Είναι-και πρέπει να είναι- η στόχευση κάθε συνταγματικής θεώρησης κι αναθεώρησης. Από τη συνταγματική πρόνοια [και μέσω αυτής] οδηγούμαστε θεσμικά κι ομαλά στην κοινωνική ομόνοια, στην ειρηνική συνύπαρξη τάξεων, στρωμάτων, ιδεολογιών που έχουν συμφωνήσει στο να λειτουργούν [δυναμικά αλλά όχι ένοπλα] στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο διαμορφώθηκε στη Βουλή και στην κοινωνία κι αποτυπώθηκε στον Καταστατικό Χάρτη.
Όποιος πιστεύει ότι το Σύνταγμα είναι εργαλείο επιβολής μονομερούς μεροληπτικής ιδεοληψίας ή πλειοψηφικής τυραννίας ή ανάσχεσης της κοινωνικής δυναμικής πλανάται πλάνη μεγάλη.
Ακόμα και οι πλέον τέλεια διατυπωμένες και ομόφωνα ψηφισθείσες διατάξεις του Συντάγματος μπορεί να ερμηνευθούν, να παρερμηνευθούν, να παρακαμφθούν, ν’αχρηστευθούν, όχι τόσο από τους κρίνοντες δικαστές, όσο από τον ίδιο το λαό.
Συνεπώς αυτό που έχει σημασία στη διαδικασία της αρμόδιας επιτροπής δεν είναι η ζύμωση κρυπτοπολιτικής ισχύος ή η ταξική ορθοφροσύνη ή η τοξική συγκάλυψη υπουργικών/βουλευτικών ευθυνών, αλλά το κοινό όραμα για την Ελλάδα του 2068, την Ελλάδα ύστερα από 50 χρόνια, είτε υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε έχει βουλιάξει η παγκοσμιοποίηση, είτε ο ελληνικός λαός έχει αποφασίσει συντηρητική ή αριστερή στροφή στη διακυβέρνησή του.
Η αιώνια Ελλάδα Uber alles κι όχι η συγκυρία των εκλογών 2019, τις οποίες η Ιστορία θα ξεχάσει πολύ γρήγορα, αν δεν εκφράζουν το όραμα του μέλλοντος και περιορίζονται στην αποκόμιση βραχυπρόθεσμων κομματικών κερδών.
ΥΓ. ’’Σκοινί για αναρρίχηση
ψάξε αλλού’’
[Θ.Βοριάς, Τρύπιο ταβάνι]