Από την κομματικοποίηση του ποδοσφαίρου στην ποδοσφαιροποίηση των κομμάτων

Της Χρύσης Πρέντζα

Για χρόνια στη Κύπρο, τα κόμματα, προσπαθούσαν να εισβάλουν και να ελέγξουν το ποδόσφαιρο. Βασισμένοι στην αντίληψη ότι αποτελεί όπιο των λαών, ότι είναι μέσο εκτόνωσης των κοινωνικών συλλογικών φανατισμών,   το χρησιμοποίησαν σαν μέσο, προετοιμασίας κομματικών στελεχών, κοινωνικής προβολής  και πολιτικής ανέλιξης παραγόντων από την ομάδα του χωριού ως τις χρεοκοπημένες  μεγαλοομάδες.

Η εισδοχή των ιδιωτικών εταιρειών και επιχειρήσεων στο ποδόσφαιρο απομάκρυνε και φόβισε  τα κόμματα. Ξέπλυμα μαύρου χρήματος, στημένα παιγνίδια, στοιχηματισμός  κ.λπ.

Μπορεί τα κόμματα να απομακρύνθηκαν και να κρατούν αποστάσεις από το ποδόσφαιρο, οι ηγεσίες όμως κάποιων κομμάτων ένταξαν την ποδοσφαιροποίηση στις τακτικές και στρατηγικές των κομμάτων τους. Έχουν δανειστεί τα χειρότερα στοιχεία του ποδοσφαίρου: άθλιες εκφράσεις, χαμηλού επιπέδου συζήτηση, χυδαιότητα, παιγνίδια του πάρε δώσε, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και το χειρότερο απαξίωση και μείωση της νοημοσύνης των ψηφοφόρων.

Με ταχύτατους ρυθμούς αλλάζει η πολιτική γεωγραφία τόσο μέσα στη βουλή όσο και στις πυραμίδες των κομμάτων με τις αποχωρήσεις βουλευτών και ανωτάτων στελεχών και προσχώρησης  τους ή συνεργασίας τους με άλλο πολιτικό χώρο.

Αν μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους μπήκαμε στη μεταγραφική περίοδο.

Παρά την καταψήφιση και  την εκκρεμότητα που υπάρχει για τη τελική ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού μπήκαμε αισίως στη προεκλογική περίοδο και τα κόμματα και οι ηγεσίες τους μας δείχνουν τις προθέσεις τους, τις συμφωνίες και τους προσανατολισμούς τους.

Πρώτη πράξη η κατάρτιση των ψηφοδελτίων.

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός υιοθέτησε από την εποχή του Γλαύκου Κληρίδη την αριστίνδην επιλογή υποψηφίων βουλευτών. Ο λόγος που επέβαλε ο Κληρίδης αυτή τη διαδικασία είναι γιατί ήθελε να διασφαλίσει την αστική φυσιογνωμία του κόμματος του.

Τη διαδικασία αυτή ακολουθεί  φέτος και το Δημοκρατικό Κόμμα το οποίο την ώρα της κρίσιμης συζήτησης στη βουλή του κρατικού προϋπολογισμού, επιλέγει την ανακοίνωση των 15 αριστίνδην  υποψηφίων του.

Ερώτημα: Από τη στιγμή που οι αριστίνδην είναι οι επιλεγόμενοι άριστοι, οι άλλοι που συμπληρώνουν τα ψηφοδέλτια τι είναι;

Κάποια κόμματα προχωρούν σε ένωση δυνάμεων άσχετα του υβρεολογίου που στο κοντινό παρελθόν αντάλλασσαν σε ψηλούς τόνους και ύφος.

Άλλα κόμματα προχωρούν σε μεταγραφές. Βαρύγδουπες, χρυσοϋποσχόμενες  και καιροσκοπικά διαμορφωμένες. Με κάθε επισημότητα εξαγγέλλεται από το επίσημο κόμμα ή από τον ίδιο τον πρόεδρο η μεταγραφή του τάδε πολιτευτή. Ο οποίος ανήκε σε διαφορετικό κόμμα, με διαφορετική ιδεολογία και με διαφορετικό πολιτικό πολιτισμό σαν μια μεγάλη επιτυχία. Αδιάφορο αν οι απόψεις του συγκλίνουν, η ιδεολογία του προσομοιάζει και η πολιτική του ταυτίζεται με τις αρχές και αξίες του κόμματος. Η ίδια εξέλιξη που ακολουθεί το κατακαημένο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Κυπριακό ποδόσφαιρο χωρίς Κύπριους ποδοσφαιριστές. Κομματικά ψηφοδέλτια με υποψήφιους που να μην έχουν καμία σχέση με την ιδεολογία, τις θέσεις, αρχές και αξίες του κόμματος με το οποίο διεκδικούν μια θέση στη βουλή. Χωρίς να ζητήσουν ένα συγνώμη για όσα στο παρελθόν ξεστόμιζαν για την πολιτική, για την ηγεσία, τα μέλη και τους ψηφοφόρους του νέου τους κόμματος.

Οι εκάστοτε εκλογές δίνουν την ευκαιρία και δυνατότητα στα κόμματα να παρουσιάσουν το πρόγραμμα και τις προτάσεις τους για τα προβλήματα του τόπου, τις δικές τους παρεμβάσεις, τις  λύσεις που προτείνουν στηριζόμενες πάνω σε υλοποιήσιμα πλάνα της δικής τους πολιτικής φιλοσοφίας ιδιαίτερα τις θέσεις τους για τη λύση του εθνικού μας θέματος. Ελάχιστα τον ενδιαφέρουν οι κομματικές μεταγραφές και οι αριστίνδην υποψήφιοι.

Θα μπορούσαμε να γελάμε με όλα αυτά, αν φυσικά δεν είμαστε μια χώρα υπό κατοχή, μια χώρα που κινδυνεύει άμεσα με διχοτόμηση, αν δεν είμαστε κράτος συνώνυμο της διαφθοράς και της διαπλοκής, αν δεν είμαστε κράτος των σκανδάλων και της μίζας.  

Ζούμε στην Κύπρο και μας κυβερνούν οι πολιτικοί που μας αξίζουν. Κάποιος όμως τους ψήφισε και ίσως τους ξαναψηφίσει. Όσο και αν τους σιχάθηκε όσο και αν τους βρίζει, δυστυχώς μπορεί να τους ξαναψηφίσει.

Οι καιροί όμως δεν επιτρέπουν άλλα λάθη. Η ψήφος είναι ιερή και έχει σημασία. Για αυτό όλοι μας πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.

Το αυτονόητο είμαστε ότι ψηφίζουμε πρέπει να κατοχυρωθεί στη ζωή μας, που σημαίνει ότι αν ψηφίζουμε άξιους και έντιμους δικαιούμαστε και μείς να αυτοαποκαλούμαστε άξιοι και έντιμοι.

Διαφορετικά είμαστε συνυπεύθυνοι και συνένοχοί της καλπάζουσας παρακμής και διαφθοράς στο δημόσιο βίο.

Η ψήφος μας είναι αποτύπωση της προσωπικότητας μας και είναι το μόνο εργαλείο που έχουμε για να εκφράσουμε τη δυσαρέσκεια ενάντια σε κάθε πράξη που εναντιώνεται στα δικαιώματα μας . Είναι το μόνο όπλο με το οποίο μπορούμε να καταπολεμήσουμε τη διαπλοκή και τη διαφθορά.

Ας το χρησιμοποιήσουμε σωστά… διαφορετικά. Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου.