Του Νίκου Λακόπουλου
Tελικά η “γενναία” αύξηση στους κατ΄ώτατους μισθούς ήταν πάλι ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης κι οι λογαριασμοί ρεύματος διαμορφώνουν τις δημοσκοπήσεις με βάση τις οποίες η κυβέρνηση οργανώνει την οικονομική της πολιτική.
Όταν η δημοφιλία του πρωθυπουργού πέφτει ανοίγει το πουγκί κι αυτή τη φορά η ακρίβεια αποτελεί τον δυναμίτη για πολιτικές εξελίξεις που έρχονται καθώς ο ασκός της λαϊκής οργής άνοιξε και το πρόβλημα δεν είναι πότε θα γίνουν οι εκλογές, αλλά π ώ ς αυτή η κυβέρνηση θα φύγει.
Οι απογοητευμένοι από την Νέα Δημοκρατία φαίνεται πως γίνονται αναποφάσιστοι και η επιδείνωση της οικονομική κατάστασης των Ελλήνων οδηγεί σε θυμό που μπορεί και να γεννά ένα Έλληνα Λεπέν που αναζητείται από τα δεξιά στρώματα που εγκαταλείπουν τον Μητσοτάκη.
Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο οι Έλληνες δηλώνουν μεγάλη αδυναμία να ανταποκριθούν στις μηνιαίες υποχρεώσεις τους και το 85% δηλώνουν ότι η ποιότητα της ζωής τους έχει υποστεί επιδείνωση. Το χειρότερο είναι πως πιστεύουν ότι σε βάθος χρόνου οι συνθήκες διαβίωσής τους θα είναι χειρότερες.
Η νέα φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας
Η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας δεν στρέφει τον κόσμο προς την αντιπολίτευση, αλλά δημιουργεί το έδαφος για αποχή και συντηρητική στροφή με απογοήτευση και θυμό που είναι η πρώτη ύλη για ακροδεξιά μορφώματα που αναζητούν πολιτική έκφραση.
Σύμφωνα με μια μελέτη του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ ο καθαρός κατώτατος μισθός έχει χάσει σε αγοραστική δύναμη πάνω από 14% όταν η κυβ΄ερνηση εξαπατά με κουλούρια Θεσσαλονίκης και τα ληξιπρ΄όθεσμα χρέη αυξάνονται σε βαθμό που οδηγούν τους “μικρομεσαίους” σε απόγνωση.
Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό κλίμα προβάλλει και το επερχόμενο πολιτικό αδιέξοδο καθώς η κυβέρνηση απέρχεται και μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη αποκλείεται, χωρίς να υπάρχει προοπτική μιας προοδευτικής κυβέρνησης.
Φαίνεται πως το Κινάλ- ΠΑΣΟΚ που εμφανίζεται ως ρυθμιστής θα επιχειρήσει να οδηγήσει τα δυο μεγαλύτερα κόμματα σε έναν… διαγωνισμό από τον οποίο θα προκύψει μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό που δεν θα προέρχεται ούτε από το πρώτο ούτε από το δεύτερο κόμμα και δεν τον γνωρίζουμε.
Η απειλή της νέας κρίσης
Μακροπρόθεσμα αυτή η κατάσταση φαίνεται να ωφελεί τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στο άμεσο μέλλον θα αντιμετωπίσουμε μια πολιτική κρίση που δεν απειλεί μόνο την Νέα Δημοκρατία, αλλά όλο το πολιτικό σύστημα.
Με το ερώτημα που προβάλλει να είναι αν βγαίνουμε από μια οικονομική κρίση ή μπαίνουμε σε μια νέα με μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που θα οδηγήσει σε άκαρπες απανωτές εκλογές και διαβουλεύσεις για πολλούς μήνες.
Όπου το θέμα τελικά δεν θα είναι αν θα έχουμε κυβέρνηση Μητσοτάκη ή Τσίπρα, η “σοσιαλδημοκρατική” με κανένα από τους δύο, όπως θέλει ο Ανδρουλάκης, αλλά να έχουμε κυβέρνηση.