Του Ιωάννη Δαμίγου
Ο Ισκαριώτης Ιούδας, πλούσιος καθότι ανήκε στο γένος των εμπόρων, καλλιεργημένος παιδείας, γνώστης ξένων γλωσσών και αγωνιστής υπέρ των αδυνάτων, άρα εύκολος στόχος των επιτηδείων για κατηγορίες και συκοφαντία, αποτέλεσε την προσφερόμενη … λύση του αποδιοπομπαίου προδότη.
Εύκολα, ισχύει από τότε μέχρι σήμερα, στήθηκε το περιγραφόμενο σκηνικό της εξαγοράς έναντι των τριάντα αργυρίων δημόσια(!) και του προδοτικού φιλιού προς κατάδειξη του ενόχου, ενώ όλοι οι “ενδιαφερόμενοι” τον γνώριζαν(!). Λες και αν τους “μάζευαν” τους εναπομείναντες έντεκα, προς “εξακρίβωση” θα είχαν κάποιο πρόβλημα!
Προφανώς και τον είχε προειδοποιήσει ο Ιούδας τον Χριστό, πως θα τον θυσιάσουν, ενώ ο ίδιος πίστευε πως δεν θα έφθαναν στην θανάτωσή του, παραμένοντας πιστός στα ιδανικά του και την επικράτηση των. Ο Ισκαριώτης ίσως προσπάθησε να τον μεταπείσει, λέγοντάς του πως είναι πιο χρήσιμος στον αγώνα τους παραμένοντας ζωντανός, παρά σαν παράδειγμα και ανάλογη “χρήση” θεοποίησής του μετά θάνατον και πολύ… αργότερα μάλιστα. Τώρα το τι διημείφθη μεταξύ των και ποια ήταν τα πολιτικά επιχειρήματα που αντάλλαξαν προσπαθώντας να πείσει ο ένας τον άλλον, δεν θα μάθουμε ποτέ. Οπότε το ποιος πρόδωσε ποιον, δεν είναι ένα ερώτημα στο οποίο θα προσέτρεχε για απάντηση κάποιος σε ιερά ευαγγέλια και δόγματα.
Είναι επίσης πολύ πιθανό να έχουμε δυο προδομένους, από τους επιτήδειους “σκηνοθέτες” εκείνης της εποχής. Που κατάφεραν έτσι κινούμενοι να επιτύχουν την λαϊκή ρήση “με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια”! Είχαν ήδη το “θύμα”, κατασκεύασαν τον “θύτη” και έμειναν όλοι ευχαριστημένοι πια, χωρίς εξεγέρσεις και επαναστάτες. Με τους Ρωμαίους να νίπτουν τας χείρας των, πριν καθίσουν στο πλούσιο από αγαθά τραπέζι τους μαζί με τους εφησυχασμένους Ιουδαίους. Διόλου απίθανο, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, να είναι το πιο παρεξηγημένο πρόσωπο, σε όλη την ιστορία των ανθρώπων, εσκεμμένως. Χάριν … πολιτικής λύσης.