Του Ιωάννη Δαμίγου
Η σκοτεινή και μιαρή πραγματικότητα στην οποία έχει παρεκτραπεί η άσκηση της πολιτικής εξουσίας, προβληματίζει αρνητικά την κοινωνία, όμως το πρωταρχικό θέμα που συνδράμει σε αυτή την διολίσθηση, είναι η απώλεια αξιοπρέπειας των εκλεγμένων εκπροσώπων. Που την απώλεια αυτή δυστυχώς οικειοποιείται και εφαρμόζει αντιγράφοντας η κοινωνία, σε όλες της τις εκφάνσεις.
Όταν οι πολιτικοί άρχοντες και “αντιπρόσωποι” της … δημοκρατίας, ενεργούν και πορεύονται καθημερινά πλέον χωρίς ψήγματα έστω αξιοπρέπειας, αλλοιώνονται οι ήδη θολές γραμμές ηθικής, ακόμα και νομικής υπόστασης, που είναι απαραίτητες για την υποτυπώδη αίσθηση ομαλής λειτουργίας της.
Εξαιρώντας τον αναξιοπρεπή εκ φύσεως και θέσης πρωθυπουργό, ο κ. Χατζηδάκης λόγου χάρη, μετά από όλα αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας και την αμήχανη εκθετική του συμπεριφορά, παραμένει με θρασύτητα στην θέση του, δικαιολογεί και παρευρίσκεται με τον ομοϊδεάτη υβριστή του, χωρίς ίχνος εναπομείνασας αξιοπρέπειας! Ούτε σκέψη για διάσωση μέρος αυτής, παραιτούμενος. Εκβιασμένος ίσως!
Άλλο κραυγαλέο παράδειγμα απώλειας αξιοπρέπειας, αυτό του νομικού κιόλας κ. Τζαβάρα, που ας σημειωθεί ιδιαίτερα, έχει δηλώσει το τέλος της καριέρας του στην πολιτική! Διαφωνεί δημοσίως με το κόμμα του και δημοσίως πάλι δηλώνει πως ψηφίζει και στηρίζει! Από την μια κατακεραυνώνει με νομικά επιχειρήματα την κυβέρνησή του και από την άλλη δεν θέλει να δημιουργήσει ρήγμα! Έχει απωλέσει την αξιοπρέπειά του πριν την λήξη της καριέρας του! Εκβιασμένος και αυτός, ίσως.
Και εννοώ, εκβιασμένοι σε μη παραίτηση. Οι παρακολουθήσεις όλων, περιέχουν και τον σκοπό του εκβιασμού, πέρα αυτού της ασφάλειας δήθεν, του απόρρητου τάχα. Όταν παρακολουθείς, εκμεταλλεύεσαι όλα τα αποκτημένα δεδομένα κατά το δοκούν.
Δυστυχώς υπάρχουν και άλλοι άλλες, αρκετοί μάλιστα στον ίδιο χώρο, που θυσιάζουν την πολύτιμη αξιοπρέπειά τους, έναντι οικονομικών και άλλων προνομίων. Άπληστοι και ακόρεστοι, ξοδεύουν τον αυτοσεβασμό τους, υποκύπτοντας σε πρωτόγονα άγρια ένστικτα, ικανοί για τα έσχατα. Η απώλεια αξιοπρέπειας, αρχή απώλειας πολλών άλλων αξιών.”Η πολιτική είναι σαν σκυλίσια ζωή, χωρίς σκυλίσια αξιοπρέπεια.” Κίπλινγκ.