Του Νίκου Λακόπουλου
Σταθερότητα και λογική. “Δεν θα παίξω παιχνίδια”. Ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στην Wall Street Journal είπε με λίγα λόγια πως “αν θέλουμε να αναβαθμίσουμε τον ρόλο της χώρας, πρέπει να διαμορφώσουμε συμμαχίες. Και ο καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος στην περιοχή είναι οι ΗΠΑ».
Τελεία και παύλα. Μάλλον δεν πήγε στις ΗΠΑ να αγωνισθεί κατά της παγκοσμιοποίησης, άλλωστε είναι γνωστό πως η χώρα του Τραμπ- οι παλιοί “φονιάδες των λαών”- είναι η χώρα της “πρωτοπορίας, της δημοκρατίας και της ελευθερίας”.
Αυτό το ξέραμε και πριν τον Τραμπ για τον οποίο ο Τσίπρας είχε πει “ελπίζω να μη μας βρει αυτό το κακό”- που μπορεί να βγει τελικά σε καλό. Ο Αλέξης Τσίπρας, για περισσότερη από μία ώρα είχε συνάντηση με επενδυτές, με στελέχη επενδυτικών funds που δείχνουν ενδιαφέρον να επενδύσουν στη χώρα.
Έχουνε περάσει τρία και πάνω χρόνια από όταν ο Αλέξης Τσίπρας, φρέσκος και αριστερός, έφτασε στον Λευκό Οίκο για πρώτη φορά. Η Μπέτυ φορούσε ένα μαύρο φόρεμα μέχρι το γόνατο και εντυπωσιάστηκε με το πόσο ψηλή ήταν η Μισέλ. Στην οποία γύρισε λένε ο Ομπάμα και είπε: “Μισέλ, αυτός είναι που κέρδισε τις απανωτές εκλογές στην Ελλάδα”.
Ο Αλέξης Τσίπρας, πρόλαβε να υποδεχθεί τον Ομπάμα στην Αθήνα- και να χασμουρηθεί λίγο μπροστά του- καθώς η συμμαχία πια ήταν ρουτίνα. Η υποστήριξη ήταν μεγάλη, αλλά όπως παρατήρησε ο Σόιμπλε, λεφτά δεν έβαζαν οι Αμερικάνοι, αλλά μόνο καλά λόγια.
Αυτή τη φορά, αφού ήρθαν στη Θεσσαλονίκη τόσοι πολλοί επενδυτές κι εταιρείες γίγαντες, υπάρχει φως στον ορίζοντα.«Τα πράγματα είναι εξαιρετικά θετικά. Η Ελλάδα έχει αλλάξει κατηγορία και έχει μπει στον επενδυτικό και γεωπολιτικό χάρτη με θετικό τρόπο, ως μια χώρα σημαντική. Ίσως η σημαντικότερη στην περιοχή για το μέγεθός της και αυτό αποτυπώθηκε και στις συναντήσεις με παράγοντες της αγοράς» θα πει ο κάτι παραπάνω από υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκος Παππάς.
“Η Ελλάδα έχει κάνει μια ανάλυση των παγκόσμιων τάσεων σε σχέση με τη γεωπολιτική και την οικονομία και έχει συλλάβει -μέσα σε αυτή την πραγματικότητα- τον εαυτό της ως κρίσιμο παράγοντα». Φαίνεται πως “τους επόμενους μήνες θα δούμε τέτοιου τύπου θετικά μηνύματα να πυκνώνουν».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της WSJ, ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να λύσει το “ονοματολογικό” σε ένα ευρύτερο σχέδιο αναβάθμισης του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια και στις συναντήσεις του φυσικά συζητήθηκαν και γεωπολιτικά θέματα.
«Η συνεργασία και οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ είναι καλύτερες από ποτέ. Ίσως αυτό είναι περίεργο, αλλά είναι αλήθεια». Η εφημερίδα έβαλε τίτλο στο θέμα «Ο αριστερός ηγέτης της Ελλάδας οικοδομεί συμμαχία με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη στα Βαλκάνια».
Μεταξύ των άλλων εκεί στην Αμερική ο πρωθυπουργός είπε πάλι πως η Συμφωνία θα ψηφιστεί -πριν τις εκλογές- και η κυβέρνηση δεν θα πέσει. «Πιστεύω ότι η κυβέρνηση μου θα επιβιώσει, αλλά δεν ξέρω αν ο συνασπισμός θα επιβιώσει, αλλά αυτό είναι κάτι που ο κυβερνητικός εταίρος μου θα αποφασίσει». Δηλαδή;
Δηλαδή υπάρχουν οι ψήφοι να περάσει η συμφωνία, η αποχώρηση από την κυβέρνηση των Ανεξάρτητων Ελλήνων- ή του αρχηγού τους και μερικών ακόμα- δεν σημαίνει πτώση της κυβέρνησης- αφού μια πρόταση μομφής δεν μπορεί να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «ο κ. Τσίπρας, ο 44χρονος ηγέτης ενός ελληνικού αριστερού κόμματος, που ήταν κάποτε αντίθετος με την αμερικανική εξουσία και το ΝΑΤΟ, οδήγησε σε μια ανεπιτυχή εξέγερση ενάντια στις αυστηρές οικονομικές πολιτικές της ΕΕ το 2015, όταν η Ελλάδα λίγο έλειψε να βγει από το ευρώ». Αλλά “τώρα ο κ. Τσίπρας, που θεωρείται από τις Η.Π.Α. και την ΕΕ ως ένας όλο και πιο μετριοπαθής παίκτης, λέει ότι θέλει η Ελλάδα να στηρίξει τις προσπάθειες της Δύσης στα Βαλκάνια».
Η Συμφωνία των Πρεσπών προφανώς συνδέεται με τον “ενεργειακό κόμβο” με την Ελλάδα να έχει βασικό ρόλο, αφού οι ΗΠΑ βλέπουν τον ευρύτερο χώρο σαν ένα πακέτο, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο που συνέβη στην Αμερική. Ήταν η εγκάρδια συνάντηση με τον Ερντογάν- αγάπη, φιλιά, ειρήνη- που δεν πέρασε απαρατήρητη φυσικά.
Ο Ταγίπ Ερντογάν έδωσε μάλιστα το χέρι στον κ. Αναστασιάδη και ο Τσαβούσογλου δημοσίευσε μία φωτογραφία του με τον Νίκο Χριστοδουλίδη, λέγοντας ταυτόχρονα πως η “λύση” σημαίνει και παραμονή των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στο νησί. Εδώ ο “κομβικός γεωστρατηγικός ρόλος της χώρας ως πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας σε μια περιοχή με μεγάλες προκλήσεις” θα απαιτήσει άλλες διαπραγματεύσεις.
Η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων απαιτεί μια λύση στο Κυπριακό καθώς ο πλούτος μπορεί να κάνει την Ανατολική Μεσόγειο πολύ επικίνδυνη. Πιο πέρα υπάρχουν και τα κοιτάσματα ανοιχτά της Νότιας Κρήτης. Η κοινοπραξία των Total, ExxonMobil και Ελληνικά Πετρέλαια προχωρά και προκηρύχθηκαν δύο διεθνείς διαγωνισμοί για την παραχώρηση δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων.
Η επέκταση της συμφωνίας για τη χρήση της αμερικανικής ναυτικής βάσης στη Σούδα και η αναβάθμιση των ελληνικών αεροσκαφών F-16 είναι παλιά είδηση όπως και το ότι η Ουάσινγκτον σχεδιάζει και δεύτερη βάση στη νότια Κρήτη. Φαίνεται πως “ανήκομεν εις την Δύσιν” οριστικά- και η απέλαση των Ρώσων είναι μια απόδειξη πίστης κι αφοσίωσης στο δόγμα αυτό που ένας αριστερός ηγέτης πάει πιο μακρυά.
Ήταν ένα «πολύ καθαρό μήνυμα» για την προστασία των εθνικών συμφερόντων- είπαν τότε κυβερνητικές “πηγές”. Η Κύπρος ξαφνικά είναι κοντά. Το ενεργειακό παιχνίδι περνά από την κατασκευή του αγωγού EastMed -τον κοινό αγωγό Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας και θα φτάνει μέχρι την Ιταλία- που θα μπορεί να μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ευρώπη.
Τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου που ισοδυναμούν με το ένα τρίτο των αποθεμάτων αερίου των ΗΠΑ και λιγότερο από το ένα δέκατο της Ρωσίας, μπορεί να είναι αιτία πολέμου. Από καιρό άλλωστε η Τουρκία απειλεί να χρησιμοποιήσει το τουρκικό ναυτικό εναντίον αμερικανικού ναυτικού.
«Γι΄αυτό έχουμε το ναυτικό» είπε ο τότε υπουργός Ευρωπαϊκών θέσεων. “Έχουμε εκπαιδεύσει τους πεζοναύτες μας γι ‘αυτό. Το έχουμε εξοπλίσει γι’ αυτό. Όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι. Ό,τιδήποτε μπορεί να συμβεί».
Όπως φαίνεται η Συμφωνία των Πρεσπών περνά από το Κυπριακό που έγινε θέμα συζήτησης μεταξύ Τσίπρα και γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, αφού ο δεύτερος “συνεχάρη την ελληνική κυβέρνηση για την αποφασιστικότητά της να επιλύσει τη μακροχρόνια διαφωνία”.
Η είδηση όμως δεν είναι αυτή, αλλά ότι ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών θα μεταφέρει τα μηνύματα της Λευκωσίας για το κυπριακό στην Γερμανίδα Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ που με τη σειρά της θα τα μεταφέρει στον Τούρκο Πρόεδρο τον οποίο θα υποδεχθεί στο Βερολίνο τις επόμενες ημέρες.
Ο υπουργός Χάιο Μάας, αφού συναντήθηκε με τον Κύπριο ομόλογό του και μίλησαν για τις κοινές δράσεις στην Ανατολική Μεσόγειο έκανε κάποιες ενδιαφέρουσες δηλώσεις: «Η λύση του Κυπριακού βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας” είπε. “Θέλουμε έναν γείτονα που να είναι κοντά στην ΕΕ, πού να σέβεται τις αρχές της Ένωσης. Αναμένουμε από την Τουρκία να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην ΕΕ, αλλά και στην Κύπρο, καθώς και να αναλάβει τον ρόλο της για την επίλυση του Κυπριακού. Από τη στάση της Τουρκίας εξαρτάται το εάν θα έρθει κοντά στην ΕΕ».
Ο Αλέξης Τσίπρας θα μιλήσει σε λίγο στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και δεν θα αποφύγει να πει και κάποιο ποίημα για την Ελλάδα, ως συνήθως. Είναι περίεργο, είπε, αλλά οι ΗΠΑ είναι ο καλύτερος σύμμαχός μας. Πάλι ως συνήθως, πολλοί θα αναρωτηθούν “τι θα έκανε ο Αντρέας”.
Μάλλον θα επέστρεφε από τις ΗΠΑ με μια συνέντευξη τύπου που θα ανέλυε τον παγκόσμιο συσχετισμών δυνάμεων και θα επιχειρούσε να δει τι ακριβώς συμβαίνει γύρω από την Ελλάδα στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο, το ρόλο της Τουρκίας και τις “βάσεις του θανάτου” που είναι ο πρώτος που μετέτρεψε σε διαπραγματευτικό χαρτί.
Κατά τα άλλα τα αντιαμερικάνικα συνθήματα εναντίον του ΝΑΤΟ ηχούν παράταιρα κι έρχονται από μια άλλη εποχή, όπως και το “Ούτε ΝΑΤΟ, ούτε Βαρσοβία, Εθνική Ανεξαρτησία”! Η Ελλάς δεν ανήκει απλώς στη Δύσιν, αλλά διεκδικεί με τη συμμαχία των ΗΠΑ και ισχυρό ρόλο στην περιοχή. Το μόνο “περίεργο” είναι πως αυτό το ρόλο τον διεκδικεί ένας διαδηλωτής άλλοτε κατά της παγκοσμιοποίησης στη Γένοβα ή την Πράγα, ενώ μετά την “αντιιμπεριαλιστική” αριστερά βλέπουμε τώρα και την …αντι-ιμπεριαλιστική Δεξιά.
Αλλά έτσι είναι η ζωή. Μάλλον η Ελλάς όταν πέτυχε κάτι- από την ρημαδοανεξαρτησία της ως τον Βενιζέλο και την ουσιαστική ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, το πέτυχε με τις σωστές συμμαχίες και μόνο και μάλλον αυτές αφορούσαν την Δύση κι όχι το “ξανθό γένος”. Όλα έγιναν από μια παρεξήγηση για την οποία έχασαν τα παπούτσια τους σε διαδηλώσεις γενιές και γενιές, αλλά τέλος. Τώρα πια φίλοι για πάντα με τη Χώρα της Ελευθερίας.
