Του Γ. Λακόπουλου
Έχουν στην Κουμουνδούρου διάθεση να αναζητήσουν σε βάθος τους λόγους της εκλογικής ήττας; Ή βολεύονται με το καλό ποσοστό που πήραν; Αν μείνουν στο δεύτερο, αρχίζουν λάθος: πιστεύουν ότι αυτό το 31,5% τους ανήκει. Ότι είναι το νέο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν βγουν σύντομα από αυτή την πλάνη, τους περιμένουν εκπλήξεις.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για εντοπιστούν οι αιτίες του εκλογικού αποτελέσματος: βρίσκονται αποκλειστικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κέρδισε ο Μητσοτάκης, έχασε ο Τσίπρας. Νίκησε τα λιοντάρια και τον έφαγαν οι κοριοί. Πλήρωσε σειρά από λάθη. Και αν δεν είχε μαλλιάσει η γλώσσα μας εδώ στο Α.Π….
Από τον ανατριχιαστικό Καμμένο, ως τον αφελή και επιζήμιο Πολάκη και κάποιους επιβαρυμένους υπουργούς και την αδράνεια σε κρίσιμα μέτωπα. Από την τραγική κομματική διαχείριση Σκουρλέτη στα αυτοδιοικητικά, ως τις θεωρίες «είμαστε Αριστερά και δεν θα γίνουμε Κεντροαριστερά». Από την τζογαδόρικη αναγγελία εκλογών των βράδυ των ευρωεκλογών μέχρι τις παροχές σε λάθος κάλπη και τη -μη-διεύρυνση των αεριτζήδων…
Χωρίς αυτά ο Μητσοτάκης δεν είχε τύχη, παρά την ιλιγγιώδη στήριξη από μιντιάρχες και οικονομικά κέντρα- που ήδη συγκυβερνούν. Παρά το νέφος παραπληροφόρησης που σκέπασε τη χώρα. Αλλά αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Το ζητούμενο για τον Αλέξη Τσίπρα είναι να μείνουν εκεί. Να μην επαναληφθούν τα λάθη – από δυσμενέστερη θέση πλέον.
Ο ίδιος δείχνει να αντιλαμβάνεται επιτέλους τις πηγές της κακοδαιμονίας και την αντινομία να παίρνει στις εκλογές κατ’ επανάληψη 35% και δυο εκατομμύρια ψήφους και να έχει κόμμα με 3.000 μέλη. Ο προσανατολισμός του, όπως διακρίνεται από τις πρώτες δηλώσεις του, δείχνει να συναντάει την προσδοκία όσων τον ψήφισαν: «Αλέξη, άλλαξέ τα όλα».
Αυτοί που ζητούν την αλλαγή δεν είναι η «Αριστερά». Είναι η ευρεία Δημοκρατική Παράταξη, που αναγνωρίζει τον Τσίπρα προσωπικά ως εκφραστή του πολιτικού και ιδεολογικού χώρου που διαμορφώνεται στο σημείο συνάντησης της ελληνικής Κεντροαριστεράς με την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.
Με άλλα λόγια, όσοι ψήφισαν Τσίπρα δεν περιμένουν να «αλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ». Περιμένουν να τεθεί επικεφαλής της νέας Κεντροαριστεράς. Ενός νέου ριζοσπαστικού πολιτικού φορέα που θα καταστήσει εκ νέου κυβερνώσα δύναμη τη δημοκρατική παράταξη.
Πριν τις διαδοχικές εκλογές, για τον Τσίπρα υπήρχε ένας διπλός στόχος, τον οποίο δεν έθεσε ποτέ: διατήρηση της δημοκρατικής διακυβέρνησης και ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς.
Το πρώτο χάθηκε. Το δεύτερο όμως είναι μπροστά του και τον περιμένει. Αλλά για να το φτάσει θα χρειαστούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες:
Πρώτο: η αυτοδιάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το κόμμα, αν υπήρξε ποτέ κόμμα , ολοκλήρωσε την αποστολή του και άρχισε να γίνεται πρόβλημα, διαρκούσης ακόμη της κυβέρνησης Τσίπρα. Δεν απομένει παρά να αυτοκαταργηθεί για να πάρει τη θέση του ένας νέος φορέας με ευθεία αναφορά στον Αλέξη Τσίπρα εξ αρχής.
Δεύτερο: διοργάνωση ανοιχτού Πανδημοκρατικού Συνεδρίου. Με τη μέθοδο τη αυτοοργάνωσης. Να ζητηθεί από τους δημοκρατικούς πολίτες που ως τώρα ανήκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και άλλα σχήματα, να σχηματίσουν -κατά τόπους -πυρήνες επανίδρυσης του χώρου. Και να στείλουν δημοκρατικά τους αντιπροσώπους τους στο ιδρυτικό Συνέδριο της Νέας Κεντροαριστεράς.
Τρίτο: νέο ιδεολογικό στίγμα, νέα οργανωτική δομή, νέα πολιτική γραμμή και φυσικά νέα ηγετική ομάδα με φυσικό επικεφαλής τον Τσίπρα. Έτσι όπως θα αναδειχθούν από τις διεργασίες του συνεδρίου στην πορεία προς το οποίο πρέπει να αισθανθούν συμμέτοχοι όλοι οι προοδευτικοί πολίτες. Δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τις σέχτες του.
Τέταρτο: διαμόρφωση προϋποθέσεων για επικοινωνιακή υποστήριξη. Τόσο στην άσκηση της τρέχουσας αντιπολίτευσης, όσο και στην προοπτική της κυβερνητικής επιστροφής. Ως τώρα η μάχη του Τσίπρα ήταν άνιση και η επικοινωνιακή αντιμετώπισή του από τους αντίπαλους του αθέμιτη και ανήθικη. Πολεμούσε την υπεροπλία των μιντιαρχών και του Μητσοτάκη με λιανοτούφεκα.
Αυτή τη στιγμή η κατάσταση είναι χειρότερη και ο επικοινωνιακός συσχετισμός πιο άνισος. Για να έχει μέλλον ένα μεγάλο κόμμα πρέπει να τον εξισορροπήσει τουλάχιστον. Αλλιώς θα συνεχιστεί στα ΜΜΕ το γαϊτανάκι: και επί των κυμάτων να περπατάει ο Τσίπρας θα του λένε ότι δεν ξέρει κολύμπι.
Πέμπτο: ανασυγκρότηση σε όλα τα μέτωπα. Με βάση τα ιδεολογικά , οργανωτικά δεδομένα του νέου κόμματος: από την Αυτοδιοίκηση και τον Συνδικαλισμό μέχρι την τελευταία κοινωνική οργάνωση και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με κοινό παρονομαστή την άσκηση υπεύθυνης, αλλά αποφασιστικής αντιπολίτευσης. Χωρίς συμβιβασμούς και δήθεν ανοχές. Η κυβέρνηση κυβερνάει και η αντιπολίτευση αντιπολιτεύεται. Δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση.
Με βάση αυτά πρέπει να αναβαθμιστεί η διεθνές παρουσία του νέου κόμματος της Κεντροαριστεράς με την άμεση ένταξή του στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Έτσι στο εσωτερικό θα διευκολυνθεί η απορρόφηση του παραπαίοντος Κινάλ και η επιστροφή όσων έφυγαν προς τον Βαρουφάκη. Απέναντι στην ενιαία Δεξιά, πρέπει να υπάρξει και ενιαία Κεντροαριστερά.
