Του Ιωάννη Δαμίγου
Όσο πλησιάζει η εποχή με τις ισχνές αγελάδες, τόσο η αριστοκρατία των μεταλλαγμένων δεξιών απεμπολεί την ανωτερότητά της, την αριστεία της και αυτό το ακριβό κάτι, που διατηρούσε την διαφορά απόστασης από την πλέμπα. Σαν να ξεστράτισε ο νεοφιλελευθερισμός σε πονηρά καλντερίμια και κακόφημα στέκια νταβατζήδων, που από χρόνια συνεργασία μαζί τους αποφαίνεται με λόγια πιάτσας στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ενοικιασμένη μαγκιά και λογοκλοπή φράσεων πεζοδρομίου, υιοθετείται σε ύστατη προσπάθεια μάταιης διαφυγής από τα κουστουμάτα προβλήματα και αδιέξοδα παλτά, που εμφανίζονται ψωμομένα, καθώς χειμωνιάζει με λίγη καθυστέρηση. Η απόγνωση και η κατάντια που προδίδει η αποφορά της φράσης για κουβαδάκια, παιχνίδια και άλλες παραλίες, χαρακτηριστική της χαμένης ψυχραιμίας και προάγγελος της ευθείας επιστράτευσης ξέφρενου λαϊκισμού.
Βάλτωσε στον βούρκο του και το τελευταίο βέλος στην φαρέτρα του που απέμεινε, είναι ο αστείρευτος κληρονομικός λαϊκισμός του. Όλες οι φορεσιές που δοκίμασε σαν υποδυόμενος, φθάρηκαν από ατάλαντη και κακή χρήση ηθοποιίας, με τους κυβερνητικούς ράφτες σε απόγνωση. Κάθε βράδυ επέστρεφε βουτηγμένος στον βάλτο των έργων του και χωμένος στον βούρκο των υποσχέσεών του. Για να φτάσουν συνεργάτες του σε σημείο συνεννόησης μαζί του, κάποιοι ήταν ήδη έτοιμοι βουτηγμένοι στον βούρκο και οι υπόλοιποι προπονήθηκαν επιτυχώς σε οικείους βάλτους.
Αρκετοί από δαύτους “γλίστρησαν” στις λάσπες του βούρκου και πιάστηκαν με την κατσίκα στην πλάτη βαλτωμένοι. Άλλοι πιο έμπειροι, που τους πιτσίλισε ο βούρκος, σφυρίζουν αδιάφορα σκοπούς χρησμών και κάποιοι με ανεξίτηλους παρελθόντες λεκέδες βάλτου, αναζητούν ετεροχρονισμένα ένα όποιο ξέπλυμα. Όλοι τους όμως έχουν αποκτήσει την μόνιμη δυσοσμία του βούρκου που βαπτίστηκαν λες.
Αμετανόητοι και πιστοί στον γόνο “νονό”, ασπάστηκαν εκ νέου την βρόμα, στηρίζοντάς τον αβίαστα. Τώρα πια βάλτωσε στον βούρκο του και τους τραβά μαζί του στην κινούμενη άμμο, όπως τους άξιζε. Οι βρόμικοι της νεότερης ιστορίας, με τον πιο βρόμικο λαϊκιστή ηγέτη της μεταπολίτευσης, που βρόμισε μια ολόκληρη χώρα, μέσα κι’ έξω!