Βαγγέλης Βενιζέλος: Αξιοποίηση

Του Γ. Λακόπουλου

Σε όποια κυβέρνηση συμμετείχε μάλλον προβλήματα δημιούργησε στους Πρωθυπουργούς. Γιατί να τον θέλει ο Μητσοτάκης δίπλα του;

Η πληροφορία για την κοινή εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Βαγγέλη Βενιζέλο σε μια εκδήλωση ανέσυρε τα σενάρια ότι ψήνεται «αξιοποίηση» του αποτυχόντος στην πολιτική συνταγματολόγου.

Μαζί με τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη και τα άλλα τα παιδιά; Αυτό δεν είναι πρόβλημα για τον «Μπένι» -αν μη τι άλλο τον Άδωνι τον θαυμάζει. Όσο και τον Σαμαρά.

Θα έμπαινε, λοιπόν, σε οποιοδήποτε υπουργικό συμβούλιο, χωρίς να πολυκοιτάζεται ποιος κάθεται δίπλα του. Δίπλα και κάτω.

Θα το πρόβαλε ίσως, ως τη στιγμή που η χώρα αποφάσισε -επιτέλους- να αξιοποιήσει τα προσόντα του, που μένουν «στον τόκο» τόσο καιρό.

Το ερώτημα είναι αν ο Μητσοτάκης είναι έτοιμος να επισημοποιήσει τη σχέση αφανούς εταίρου που έχει μαζί του -και του έχει εκχωρήσει δυο χαρτοφυλάκια.

Δύσκολο. Ως γόνος δυναστείας ο Κυριάκος έχει πολλά μειονεκτήματα, αλλά και ένα προτέρημα: ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Όταν πήρε την αρχηγία της ΝΔ δεν δίστασε να «σφάξει στο γόνατο» την αδελφή του, γνωρίζοντας ότι θα τον επισκιάζει αν της δώσει ρόλο.

Γιατί να θέλει δίπλα του κάποιον που δεν μπορεί να βγει ούτε βουλευτής -αλλά θα τον αντιμετωπίζει αφ υψηλού; Ο Βενιζέλος τον Μητσοτάκη -όπως και τον Γ. Παπανδρέου.

Αν ήθελε να τον «αξιοποιήσει» θα το έκανε εξ αρχής. Ή έστω σε δεύτερο χρόνο με την εγκατάστασή του στο διπλανό μέγαρο στην Ηρώδου του Αττικού.

Η αναζωπύρωση της συζήτησης απλώς ολοκληρώνει τη διολίσθηση Βενιζέλου στη συντηρητική παράταξη και δείχνει που μπορεί να φτάσει κάποιος στην πολιτική, όταν δεν έχει τσιμεντωμένες αρχές.

Στο μεταπολιτευτικό τοπίο ο Βενιζέλος ξεχώρισε κόντρα στη γενιά του ακολουθώντας τους -ευπρεπείς, αλλά εκτός κλίματος-«κεντρώους», κόντρα στον Ανδρέα Παπανδρέου. Τον ανακάλυψε 15 χρόνια αργότερα.

Προσπάθησε να καθιερωθεί ως δελφίνος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και εν συνεχεία του Σημίτη. Όχι με βάση την πολιτική και την ιδεολογία του, αλλά επικαλούμενος τα «προσόντα» του.

Δηλαδή την αναγνωρισμένη προσωπική ευφυΐα και τον συναρπαστικό λόγο του, στα οποία όμως δεν κατάφερε να δώσει ποτέ πολιτική ταυτότητα.

Δεν συμπεριφέρεται μόνο ως «οντότητα», πάνω από κόμματα και πρόσωπα, αλλά και πάνω από ιδέες. Παράγει, δεν ασπάζεται τις ιδέες άλλων.

Αυτό τον οδηγεί συχνά στην -εμφανή από τα συμφραζόμενα της δημόσιας παρουσίας του- απορία: γιατί αυτός ο λαός δεν τον κάλεσε ακόμη να τον κυβερνήσει;

Δεν είναι αλήθεια. Σε ό,τι του έχει ανατεθεί -βουλευτής, υπουργός, αρχηγός κόμματος- άφησε αρνητικό απολογισμό.

Οι πρώτοι που το κατάλαβαν ήταν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που του έδειξαν στην κάλπη την έξοδο.

Και οι Θεσσαλονικείς που «διαμήνυσαν» να μην περιμένει ότι θα τον στείλουν στη Βουλή να τους εκπροσωπήσει.

Η προφητεία του μέντορά του Δημήτρη Τσάτσου «θα είναι τυχερή η Ελλάδα αν την κυβερνήσει ο Βενιζέλος», δεν επιβεβαιώθηκε.

Σε όποια κυβέρνηση συμμετείχε μάλλον προβλήματα δημιούργησε στους Πρωθυπουργούς. Γιατί να τον θέλει ο Μητσοτάκης δίπλα του;

Είναι άλλωστε αδύνατο να του βρει θέση «προσήκουσα» σε αυτό που ο ίδιος ο Βενιζέλος θεωρεί για τον εαυτό του.

Η μια και μοναδική, είναι καπηλευμένη από τον ίδιο – τον Μητσοτάκη.

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR