Του Γ. Λακόπουλου
Μια εμφάνιση του Βαγγέλη Βενιζέλου έκανε κάποιους να διακρίνουν ότι «κάνει πρόβα» για υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μπορεί. Και όπως πάντα μια πρόβα του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι αξιοσημείωτη.
Η ρητορική και η δημόσια παρουσία του εν γένει προσελκύουν το ενδιαφέρον. Για να τον παρακολουθήσουν τουλάχιστον. Γιατί για να τον ψηφίσουν, όπως ξέρουμε, δεν βρίσκονται πολλοί. Τον ερωτεύονται, αλλά δεν τον παντρεύονται, που θα έλεγε ο Γέρος.
Αν πράγματι ήταν πρόβα αυτή η εμφάνιση Βενιζέλου, το ερώτημα είναι: πρόβα για ποιο πράγμα; Γιατί σενάριο για την προεδρία της Δημοκρατίας που να το αφορά δεν υπάρχει.
Οπότε μάλλον έκανε την πρόβα χωρίς να υπάρχει το έργο. Ή την έκανε και περιμένει να γραφεί. Ή πιστεύει ότι το έργο είναι ο ίδιος. Μάλλον το τελευταίο.
Πάντως για να είναι υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει κάποιος να τον προτείνει. Αυτός ο κάποιος ποιος μπορεί να είναι;
Κατ’ αρχάς όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που έχει την πρωτοβουλία. Εκτός αν θέλει να χάσει τη μισή Κοινοβουλευτική του Ομάδα.
Επιπλέον ο Πρωθυπουργός δεν τρελάθηκε για να στείλει στο Προεδρικό Μέγαρο κάποιον ασυγκράτητο πολυπράγμονα που θέλει να έχει λόγο για όλα. 
Ή κάποιον που δημιουργεί πολώσεις όπως λέει «καλημέρα», έχει αποδοκιμαστεί στη κάλπη και για πολλούς έχει τον ανθρωποδιώκτη.
Μήπως να τον πρότεινε η Φώφη; Θα ήταν ο απόλυτος εξευτελισμός του. Ο Βενιζέλος – με όλα τα πολιτικά του μειονεκτήματα και την αδυναμία του να ηγηθεί- είναι σπουδαίος πολιτικός και η Βουλή, σε κάθε περίπτωση έχει κέρδος από την παρουσία του, που συχνά είναι συναρπαστική.
Αλλά αν τον προτείνει για την προεδρία η Γεννηματά που τον έκοψε από τη Βουλή με διόλου έντιμο τρόπο, θα είναι φαρσοκωμωδία. Ακόμη και το έκανε η κυρία -ίσως σκεπτόμενη να μην τον ξαναβρεί μπροστά της- ο ίδιος θα όφειλε να το απορρίψει.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Δεν υπάρχει κόμμα να τον προτείνει και δεν υπάρχει και Βουλή να τον ψηφίσει για ανώτατο άρχοντα του πολιτεύματος. Όπως δεν υπήρχαν πολίτες να τον ψηφίσουν το 2015 ως αρχηγό κόμματος ή ως απλό βουλευτή Θεσσαλονίκης το 2019.
Ο Βενιζέλος, ως πιο χαρισματικός πολιτικός της γενιάς του σε ό,τι αφορά το δημόσιο λόγο του, υπήρξε θύμα του εαυτού του και παραμένει.
Βρέθηκε στο ΠΑΣΟΚ με καθυστέρηση 15 ετών και έκτοτε δεν ήταν και ο καλύτερος υπουργός οσάκις διαχειρίστηκε χαρτοφυλάκιο.
Υπήρξε πολιτικά δειλός απέναντι στον Γ. Παπανδρέου το 2004 και αμετροεπής το 2007. Έγινε αποτυχημένος αρχηγός κόμματος και τραγικός υπουργός Οικονομικών.
Έκανε το ΠΑΣΟΚ ουρά της Δεξιάς και το έβγαλε από την κοίτη της Δημοκρατικής Παράταξης, όταν το έστρεψε εναντίον της Αριστεράς. Υμνούσε δημόσια τον Σαμαρά και Άδωνι.
Τελικά -τίποτε δεν είναι τυχαίο- κατάφερε να τον στείλει στον πάγκο ακόμη και η Φώφη. Αυτό τον αδικεί, όχι όμως περισσότερο από όσο αδίκησε ο ίδιος τον εαυτό του.
Αν υπάρχει περίπτωση να αρχίσει αυτοπαρουσίαση ως ιδανικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως αυτοπλασάρονταν ως ιδανικός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ιδανικός Πρωθυπουργός κατά το δόγμα του μέντορά του Δημ. Τσάτσου «θα είναι τυχερή η Ελλάδα αν την κυβερνήσει ο Βενιζέλος»- θα ήταν ωφέλιμο για τον ίδιο να βρίσκονται δίπλα του πραγματικοί φίλοι του.
Να του εξηγήσουν ότι δεν κατάλαβε στην ώρα του τι του πρόσφερε η Ιστορία -και ας νομίζει ότι μιλάει μαζί της- και έχασε τη σειρά του, μόνος και υπό το βάρος του μεγαλείου του.
Αυτό που τον περιμένει, αν επιμένει, δεν θα είναι πολύ κολακευτικό
