Του Νίκου Λακόπουλου
Η κατάσταση είναι μάλλον σουρρεαλιστική, θυμίζει ταινία του Εμίρ Κουστουρίτσα που κάποτε κάλεσε σε μονομαχία τον , αρχηγό του εθνικιστικού κόμματος της Σερβίας, καταμεσήμερο, με όποιο όπλο διάλεγε εκείνος. Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε.
Ο Ζάεφ έκανε ένα δημοψήφισμα με ένα ερώτημα στο οποίο δεν υπήρχε καν το όνομα Βόρεια Μακεδονία, από το οποίο απείχε η πλειοψηφία ενός λαού που θέλει να ονομάζεται Μακεδόνας, αν και είναι άλλης εθνότητας.
Η Ελλάδα και η Ευρώπη έσπευσε να αποδεχθεί το αποτέλεσμα ως Ναι, υπήρχε άλλωστε στην Αθήνα αντίστοιχη εμπειρία από δημοψηφίσματα. Η βαλκανική παράνοια περνάει τα σύνορα και φτάνει στην Ελλάδα.
«Εάν η συμφωνία ήταν τόσο ‘προδοτική’, εάν ήταν τόσο καλή για την ΠΓΔΜ και τόσο κακή για εμάς, όπως λένε όλοι οι πολέμιοί της εδώ, γιατί τότε οι γείτονες δεν την πήραν;” αναρωτιέται ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου. «Το δίδαγμα είναι ότι η βλακεία και η υποκρισία είναι ανίκητες”.
Ο Ζάεφ θα πάει το θέμα στη Βουλή -για αναθεώρηση του Συντάγματος της χώρας- όπου μια χώρα καλείται να αλλάξει όνομα και ο νονός είναι -κατά το ήμισυ- ο γείτονάς του, που δέχεται να λέγεται η γλώσσα του μακεδονική, αρκεί να είναι σλαβική. Αλλά πώς να είναι σλαβική, αν είναι μακεδονική- και ο όρος σλαβομακεδόνας είναι μάλλον ένα ιστορική κατασκευή που αποτελεί έκτρωμα.
Η Ντόρα Μπακογιάννη, πρώην υπουργός Εξωτερικών, είχε εκφράσει την παράνοια με το ερώτημα: “Και πώς να τους λέμε, φούφουτους;”. Ο νυν υπουργός Άμυνας σε ρόλο υπουργού Εξωτερικών πάλι έσπευσε να …ακυρώσει τη συμφωνία την οποία ωστόσο δεν είχε δεχθεί ποτέ ότι υπήρχε!
Η παλιότερη δήλωση ότι έχει μόνο την υπογραφή του υπουργού Εξωτερικών της δικής του κυβέρνησης- άρα δεν υπάρχει- ήταν μέρος του σουρεαλιστικού σκηνικού που ζούμε: ένας υπουργός της κυβέρνησης- για την ακρίβεια ο αρχιυπουργός συγκυβέρνησης- αμφισβητεί ότι υπάρχει η συμφωνία της κυβέρνησής του- και τον πρωθυπουργό κατά συνέπεια.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ζητά να ρίξει την κυβέρνηση και κείνος δηλώνει πως θα το κάνει, όταν έρθει στη Βουλή- πριν συζητηθεί, αλλά όπως υπαινίσσεται ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να το κάνει. “Η κυβέρνησή μου θα επιβιώσει, δεν ξέρω εάν θα επιβιώσει και ο συνασπισμός».
Προφανώς η αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να χρησιμοποιήσει το θέμα- αλλάζοντας την πάγια θέση της- για να προκαλέσει εκλογές, αλλά αν καταφέρει να εκλεγεί δεν θα ακυρώσει, αλλά θα επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία- δηλαδή θα επιδιώξει μια νέα συμφωνία.
Αν η συμφωνία ψηφιστεί θα την σεβαστεί “ως εθνική δέσμευση”. «Kυρωμένη συμφωνία παράγει διεθνή αποτελέσματα και δεν μπορεί να ανατραπεί». Όμως” αν τελικά η συμφωνία που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ καταψηφιστεί από την ελληνική Βουλή, τότε θα πρέπει η άλλη πλευρά να γνωρίζει ότι η διαπραγμάτευση ξεκινά από την αρχή». Γιατί όμως να επαναδιαπραγματευθεί μια συμφωνία που δεν πέρασε και άρα δεν ισχύει;
Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει μια συμφωνία, αλλά να την κάνει ο ίδιος κι όπως υπενθύμισε πρόσφατα ‘κανένας δεν θα θυμάται το όνομα”. Γιατί πρέπει να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και γιατί ο Πάνος Καμμένος δεν πρέπει να είναι μόνο μέλος μιας κυβέρνησης με την οποία διαφωνεί, αλλά θα πρέπει να μην υπάρχει χωρίς αυτόν.
Γιατί στα Βαλκάνια ο αέρας που διασχίζει τα βουνά, αιώνες τώρα, τρελαίνει κι η τρέλα αυτή περνά τα σύνορα, μερικές φορές με πολύ αίμα. Δεν είναι ταραγμένα, αλλά Διαταραγμένα Βαλκάνια. Μάλλον το όραμα του Ρήγα για βαλκανική ομοσπονδία ήταν μια τρέλα. Κι ο Τσίπρας με τον Ζάεφ θα το χάσουνε το Νόμπελ.