Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Το γελοίο επιχείρημα, πως ο βιασμός κοπέλας από δυο αστυνομικούς εντός του τμήματος, αποτελεί κατάχρηση εξουσίας, απευθύνεται χωρίς αμφισβήτηση σε ανόητους. Το επίσης γελοίο επιχείρημα, πως ελάχιστοι αυτοί οι αστυνομικοί που εμπλέκονται σε εγκληματικές πράξεις, όταν το μισό αστυνομικό τμήμα της Φλώρινας κατηγορείται για διαφθορά, απευθύνεται και αυτό σε ανόητους.
Η είδηση πως αστυνομικός τίθεται σε διαθεσιμότητα και πειθαρχικό έλεγχο, για συμμετοχή σε εκβιαστικές συνομιλίες με την δωδεκάχρονη, κατόπιν εντολής (!) του ίδιου του υπουργού προ-πο, με ενημέρωση μέσω twitter (!), ξεπερνώντας τα όρια του γελοίου, αυτή κι αν απευθύνεται σε ανόητους, Έκπληξη σε επίσης ανόητους δε, αποτελεί το γεγονός πως στο κατάστημα του “δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις, υποφέρω κι υποφέρεις” σύχναζαν αστυνομικοί για … ψώνια.
Η αστείρευτη και κλιμακούμενη γελοία προπαγάνδα των ΜΜΕ, μέσω παραπληροφόρησης των δελτίων ειδήσεων, από πρωινάδικα του αχταρμά, μεσημεριανά κοπανιστού αέρα και reality οφθαλμόλουτρων, απευθύνεται σε καθ’ ύλην αρμοδιότητα ανόητου κοινού. Η καθόλου γελοία οικονομική πολιτική ακρίβειας των αγαθών, αλλά η εξίσου ξεκαρδιστική γελοία αιτιολόγησής της με χαμένα αυγά και … ανοικοκύρευτα καλάθια, φαντάζει σαν πρόσκληση σε άσκηση πείνας ανόητων.
Η γελοία αλλά αποδοτική διαχείριση των πολλαπλών σκανδάλων, φάνηκε να πείθει τους ανόητους χρεωμένους, περί πολιτικής σκευωρίας. Η σοβαροφανής όμως δικαιοσύνη, καταφεύγει εξ ανάγκης σε έκδοση γελοίων αποφάσεων, συμπλέοντας αυτών των κυβερνητικών, συναθροίζοντας εκτός των μόνιμα ανόητων και αυτών των ηλιθίων, στο δημόσιο ακροατήριό του. Σαν να μαζεύτηκαν πολλοί ανόητοι.
Μοιάζει με αποτέλεσμα αναξιόπιστης δημοσκόπησης. Όταν όμως η επιστήμη έχει να αντιμετωπίσει το παράδοξο, γελοίοι να απευθύνονται σε ανόητους, τότε οι δείκτες προσαρμόζονται στην πραγματική μέτρηση πράξεων και αποτελεσμάτων. Ο θρίαμβος του ανόητου, αναδεικνύει νικητή τον γελοίο.