Γράφει ο Λάνσελοτ
Στην πολιτική ζωή ενέσκηψαν προσφάτως νέοι ανθρωπολογικοί τύποι: οι γενί-τσαροι και οι γενι-τσαρίνες.
Οι πρώτοι τόχουν δει περίεργα το δημοκρατικό πολίτευμα (στην όποια αριστερή εκδοχή του). Πιστεύουν ότι η νίκη στις εκλογές δικαιολογεί (αν δεν «νομιμοποιεί») την υπέρβαση, την καταστρατήγηση κάθε ισχύουσας διάταξης δεδομένου ότι η (κατ΄ αυτούς) Κυβερνώσα Αριστερά δημιουργεί Δίκαιο. Δημιουργεί και Νέα Ηθική.
Την Ηθική των Πιστών, των Ποσοστών, των Παραποιητών, των Παραστατών (ίσως και των Παρασίτων).
Αυτοί οι δημόσιοι άνδρες θα κάνουν μέγιστη ζημιά στα ήδη βεβαρημένα (μέχρι σεσηπότα) πολιτικά και κοινωνικά μας ήθη.
Όχι μόνο διευρύνουν επικίνδυνα το χάσμα της ανομίας αλλά προσδίδουν στη διαφθορά/διαπλοκή ένα λαϊκίστικο επιχείρημα του τύπου «Ακόμα κι αν κάνουμε τα ίδια με τους παληούς, εμείς είμαστε οι νέοι, οι άλλοι» (alien;).
Τσάροι με δικό τους στρατό, Αυλή, χρηματοδότες, μηχανισμούς συκοφάντησης που αναζητούν (εις μάτην;) φοβισμένους υπηκόους για να τους παραμυθιάσουν ότι τάχατες είναι ίσοι, ισοδύναμοι, ισοβαρείς, ισότιμοι.
Οι άλλες, οι τσαρίνες, ψάχνουν για «στέμμα» μέσα από εγωπαθείς, εμπαθείς ή απαθείς δράσεις πολιτικού κυνισμού.
Κυρίες της αστικής αριστεράς (sic), της μιντιακής επανάστασης(sic), της χυδαίας αφασίας (sic) που για να μην χάσουν την εξουσία τους το μόνο που διαθέτουν είναι η προσφορά στο Κόμμα και στον Αρχηγό (εν είδει συγκαλύψεων και εκδουλεύσεων).
Τσάροι και τσαρίνες που θέλουν να εγκαθιδρύσουν μια Α-πολιτεία, όπου όλοι οι θεσμοί θα έχουν ως πρόσημο το στερητικό Α. (Ανευθυνότητα-Ακηδία-Αφέλεια-Ακρότητα-Ασυνέπεια).
Δεν πρόκειται για Παλινόρθωση του Παλιού αλλά για μια μορφή διακυβέρνησης από νέο-πολιτικά ΑΤΙΑ (Αγνώστου Ταυτότητας και Ικανότητας Αξιωματούχοι).
Υ.Σ1 Γιατί γενίτσαροι/ γενιτσαρίνες; Απλούστατα γιατί πολλοί από αυτούς λειτουργούν ως «άτακτοι και άκαπνοι Α-πελάτες που δεν υπακούουν σε κανένα Νόμο και Κώδικα Τιμής».
Υ.Σ2 Ανάμεσα στ΄άλλα κατορθώματά τους είναι η «εμβάπτιση» πρώην ακροδεξιών ή πασοκολαμογιών στα νάματα της Αριστεράς μέσω της κυβερνητικής θέσης και με τη στήριξη των αριστερίστικων δικών τους media. Αυτό κι αν είναι «ηθικό πλεονέκτημα».
