Γιατί η Φώφη φοβάται τον… Λαλιώτη (και τις Γέφυρες)

Της Νικόλ Λειβαδάρη

Αμφότερες οι πλευρές «διάβασαν» την επιστολή Λαλιώτη στο ΒΗΜΑ όπως τις βόλευε. «Διαψεύδει ο Λαλιώτης ότι τάσσεται υπέρ συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ» μας πληροφόρησε το αντιΣΥΡΙΖΑικό μιντιακό μέτωπο – «”Όχι” του Λαλιώτη σε συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με την ΝΔ» μετέδωσαν τα φιλικά προς την κυβέρνηση sites και ιστοσελίδες.

Μια απλή, όσο και ψύχραιμη, ανάγνωση της επιστολής δείχνει ότι ισχύουν και τα δύο: «Ο θετικός αυτοπροσδιορισμός με τον αυτόνομο λόγο , την αυτοδύναμη στρατηγική και τον διακριτό πρωταγωνιστικό λόγο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει ιστορικές αντιστροφές της ταυτότητάς μας και της στρατηγικής μας» γράφει ο Κώστας Λαλιώτης επιβεβαιώνοντας την πλήρη αντίθεσή του στην συνεργασία με την ΝΔ και την πολιτική αποστροφή του στην όποια απόπειρα επανάληψης του μοντέλου συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. «Σε καμία περίπτωση», προσθέτει, «δεν μπορεί να σημαίνει συγκυριακά, αδιέξοδα και ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας, που εγκλωβίζουν και ακυρώνουν τη δυναμική, τη διαδρομή και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξής μας».

Και, λίγο παρακάτω, κλείνει και τα σενάρια περί πολιτικού του «φλερτ» με τον ΣΥΡΙΖΑ: «Η δική μου σχέση με το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Προοδευτική Συμπαράταξη, με την Κεντροαριστερά και με το ΚΙΝΑΛ, είναι ιστορικά, πολιτικά και ιδεολογικά αδιατάρακτη, είναι διαχρονικά δεδομένη και αδιαμφισβήτητη», τονίζει, για να καταλήξει ζητώντας «σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις, σαφείς προγραμματικές θέσεις με όρους αντιπαράθεσης και σύγκρουσης τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ και τη Δεξιά».  Εν ολίγοις, ο Κώστας Λαλιώτης δεν… πάει στον ΣΥΡΙΖΑ – όπως δεν πάει και ο Γιώργος Παπανδρέου – δεν πάει όμως, και δεν θα ακολουθήσει και οποιαδήποτε σύμπραξη του ΚΙΝΑΛ με την ΝΔ.

Οι δηλώσεις… κομματικής πίστης

Το ζήτημα όμως δεν είναι εδώ, όπως δεν ήταν και με την – αντίστοιχου μηνύματος – ανακοίνωση του Γιώργου Παπανδρέου την περασμένη εβδομάδα. Το ζήτημα είναι ότι τόσο από τον Κώστα Λαλιώτη όσο και από τον Γιώργο Παπανδρέου ζητήθηκε, και δη πιεστικά όπως λένε οι πληροφορίες, από την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ να προβούν σε δημόσια δήλωση επαναβεβαίωσης της… κομματικής τους ταυτότητας.

Το timing και του αιτήματος και της πίεσης δεν είναι τυχαίο. Η ανακοίνωση Παπανδρέου ήρθε στην σκιά των πληροφοριών που ήθελαν τον πρώην πρωθυπουργό να φλερτάρει με την ιδέα να παραβρεθεί στην εκδήλωση της 4ης Μαρτίου για την ευρωπαϊκή προοδευτική συμμαχία στην οποία θα είναι παρών ο πρόεδρος της ευρωομάδας των σοσιαλιστών Ούντο Μπούλμαν και, πιθανώς, και ο Αλέξης Τσίπρας. Η επιστολή Λαλιώτη ήρθε μία ημέρα πριν από την παρουσίαση της «Γέφυρας» – της πρωτοβουλίας και της διακήρυξης για την συνεργασία αριστεράς και κεντροαριστεράς, η οποία πραγματοποίηθηκε σήμερα. Την διακήρυξη συνυπέγραψαν περισσότερα από 80 πρόσωπα με μακρά πορεία στον χώρο της κεντροαριστεράς και της ανανεωτικής αριστεράς, αρκετά εκ των οποίων είχαν – και εξακολουθούν να έχουν – στενές πολιτικές σχέσεις και με τον Κώστα Λαλιώτη.

Η αγωνία του ΚΙΝΑΛ και ο Τσίπρας

Εν ολίγοις, η πίεση προς τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Λαλιώτη να κάνουν δημόσια δήλωση… κομματικής πίστης μαρτυρά αγωνία. Την αγωνία ενός ιδεολογικά αποπροσανατολισμένου και πολιτικά παρωχημένου ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ μπροστά στην προφανή ανάγκη επαναπροσδιορισμού της κεντροαριστεράς στον μεταμνημονιακό, πολιτικό και κοινωνικό, χάρτη. Η δήλωση της Φώφης Γεννηματά, από την συχνότητα του Σκάι, ότι «γνωρίζω πως ο Κώστας Λαλιώτης έχει στείλει μια επιστολή σε κυριακάτικη εφημερίδα και ξεκαθαρίζει απόλυτα την θέση του – παραμένει πιστός στο ΚΙΝΑΛ», δεν είναι παρά η «μετάφραση» αυτής της αγωνίας σε κραυγή ανακούφισης. Και μαρτυρά τον φόβο του ΚΙΝΑΛ μπροστά στις, πολλαπλές πλέον, «Γέφυρες».

Κοινώς, το ΚΙΝΑΛ και η Φώφη Γεννηματά δεν φοβούνται το ενδεχόμενο… μετεγγραφής του Λαλιώτη στον ΣΥΡΙΖΑ. Φοβούνται τα όσα πρεσβεύουν, και δεν κρύβουν, και ο Κώστας Λαλιώτης και ο Γιώργος Παπανδρέου: ότι ο στόχος της «στρατηγικής ήττας» του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνιστά πολιτική πρόταση, ότι μπορεί να είναι το βολικό αφήγημα για να καλύψει το προγραμματικό και ηγετικό έλλειμμα της ΝΔ, αλλά δεν είναι το αφήγημα που θα οδηγήσει στον – κατά Λαλιώτη –  «θετικό αυτοπροσδιορισμό» και «τον  διακριτό πρωταγωνιστικό λόγο» ένα κόμμα που απειλείται να συνθλιβεί εντός του τοξικού, νέου διπολισμού.

Και φοβούνται κυρίως την – επώδυνη έστω, και ενδεχομένως και συγκρουσιακή, – δυναμική της συζήτησης για τα όσα χωρίζουν αλλά και τα όσα μπορούν πλέον να ενώνουν την αριστερά και την κεντροαριστερά. Είναι ακριβώς εκείνο που φαίνεται να μην φοβάται πλέον ο Αλέξης Τσίπρας, και τούτο από μόνο του μπορεί και να εξηγεί γιατί έφθασε να διεκδικεί βασίμως την πολιτική ηγεμονία στην «όλη κεντροαριστερά»

ΑΠΟ ΤΟ TVXS