Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Γ. Γεραπετρίτης ανέλαβε τη λάντζα ειλημμένων αποφάσεων, με αντάλλαγμα την τοποθέτησή του στην Κομισιόν.
Πέρασαν μέρες από την αποκάλυψη – της «Εστίας»: ο , εξωκοινοβουλευτικός, υπουργός Εξωτερικών… δεν είναι πλέον υπουργός Εξωτερικών.
Για την ακρίβεια, ο Γ. Γεραπετρίτης μεταβίβασε τον πυρήνα του χαρτοφυλακίου του – κυρίως στην, εξωκοινοβουλευτική επίσης, υφυπουργό του. Γιατί;
Μια εξήγηση είναι ότι του επιβλήθηκε. Η πολυτραγουδισμένη Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, εκλεκτή της οικογένειας Μητσοτάκη, στη ουσία ασκεί εξουσία στο υπουργείο από το 2019 – ήτοι και επί Δένδια.
Ένας αξιοπρεπής υπουργός, που υποχρεώνεται να παραδώσει την εξουσία σε υφιστάμενο του, απλώς παραιτείται.
Κατά την άλλη εξήγηση, επιδίωξε ο ίδιος ο Γεραπετρίτης, την απαλλαγή από τις αρμοδιότητες του – όπως είχε κάνει και στο υπουργείο Μεταφορών, μετά τα Τέμπη.
Ο λόγος είναι να μην υπογράψει ο ίδιος όσα πρόκειται να συμφωνήσει ο Μητσοτάκης στα ελληνοτουρκικά.
Δεν είναι κορόιδο. Αφού δεν είναι δική του η εξωτερική πολιτική, δεν έχει λόγο να τη φορτωθεί ως κατά νόμο υπόλογος.
Ως καθηγητής της Νομικής -έστω και αν δεν είναι ο διαπρεπέστερος των νομομαθών στην Ελλάδα- γνωρίζει ότι οι υπογραφές έχουν νομικές συνέπειες.
Ιδίως αν αφορούν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και συναφή θέματα.
Αυτό σημαίνει πως γνωρίζει, ότι η ενδεχομένη συμφωνία Μητσοτάκη – Ερντογάν, θα έχει και αμφιλεγόμενες πλευρές, με εισαγγελικό ενδιαφέρον.
Άλλο να εκχωρείς στους Αμερικανούς την ευχέρεια να αντιμετωπίζουν τη χώρα σαν την 51η πολιτεία τους και άλλο να υπογράφεις για να αλλάξει το καθεστώς ενός αιώνα στο Αιγαίο.
Όποιος έχει άλλες εξηγήσεις για την παράξενη σπουδή του υπουργού να αυτό-αποδυναμωθεί, ας τις καταθέσει.
Ως τότε η εξήγηση «δεν θα βάλω το κεφάλι στον ντορβά», είναι η μόνη που βγάζει νόημα. Ιδίως αν συνδυαστεί με μια πληροφορία των ημερών που διέλαθε ασχολίαστη:
-Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προστίθεται στην ομάδα όσων συντάσσονται με τη γερμανική επιδίωξη να καταργηθεί το βέτο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εγκαταλείπει δηλαδή το βασικό εργαλείο των μικρών χωρών, στο πολύπλοκο διαπραγματευτικό τραπέζι της κοινοτικής Ευρώπης.
Αυτό δεν είναι άσχετο με τα ελληνοτουρκικά.
Για την ακρίβεια, διευκολύνονται οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες να συνεργάζονται με την Τουρκία, χωρίς η Ελλάδα να έχει τρόπο παρέμβασης.
Προφανώς θα ξέραμε κάτι περισσότερο αν αυτές τις μέρες οι Συριζαίοι, ως αξιωματική αντιπολίτευση, καλούσαν τον υπουργό Εξωτερικών, στη Βουλή για εξηγήσεις.
Δεν πρέπει να ερωτηθεί για την απογύμνωσή του από αρμοδιότητες, ενώ παραμένει στα χαρτιά ο κεντρικός εθνικός διαπραγματευτής;
Δεν πρέπει να τοποθετηθεί, ως καθ’ ύλην αρμόδιος, στην αποδυνάμωση της ελληνικής διαπραγματευτικής θέσης στην Ευρώπη;
Ο Γ. Γεραπετρίτης ανέλαβε τη λάντζα ειλημμένων αποφάσεων, με αντάλλαγμα την τοποθέτησή του στην Κομισιόν.
Αλλά η εκχώρηση υπογραφής, για να αποφύγει νομικές συνέπειες, δεν το απαλλάσσει από τις πολιτικές.
-Εφόσον παραμένει επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, θα μείνει στην Ιστορία ως υπουργός των υποχωρήσεων.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
